قاعدتاً، منطقاً و علماً امروزه؛ ما و مجموع جهان اسلام بائیست در اوج دومین دوران طلایی ی تمدن اسلامی می بودیم .
نخستین دوران طلایی تمدن اسلام (نخستین به اعتبار این بحث!) که از اواسط قرن هشتم هجری تا اواسط قرن یازدهم هجری را در برگرفت و «دوران ترجمه» نیز خوانده میشود؛ به برکت درایت و شور و شعور خلفای متأخر عباسی عمدتاً هارون الرشید، پسرش مامون الرشید و جانشینان آنان شگوفا گردید. این هنگامی بود که تشکیل خلافت اسلامی که از بزرگترین امپراتوری های تاریخ شمرده میشود؛ به قوام و ثبات رسیده و ازنظرمالی واقتصادی غنای کافی کسب نموده بود.