یلدا؛ یک شب و هزار صدا

یلدا، کهن‌ترین شب سال و یادگار روشن فرهنگ ما، شبی است که در آن تاریکی به اوج می‌رسد اما نوید روشنایی در دل‌ها زنده می‌شود. این شب، تنها یک رویداد تقویمی نیست؛ نماد صبر، امید و پیروزی نور بر ظلمت است.

گردهم‌آیی خانواده‌ها، گفت‌وگو ها،قصه‌گویی ها و تقسیم خوشی‌ها، یلدا را به آیینی انسانی و پیونددهنده بدل کرده است؛ آیینی که نسل‌ها را به هم متصل کرده و حافظ روح جمعی جامعه بوده است.

جشن یلدا در آیینه شعر پارسی

یلدا در شعر پارسی جایگاهی پررنگ و معناگرا دارد. شاعران، این شب بلند را گاه نماد هجران و انتظار دانسته‌اند و گاه زمینه‌ای برای ستایش طلوع و رهایی. مولانا،حافظ، سعدی و دیگر بزرگان ادب پارسی، از یلدا برای بیان ژرف‌ترین احساسات انسانی بهره گرفته‌اند؛ شبی که هرچند دراز است، اما پایان‌پذیر است و صبح در پی آن خواهد آمد. در این نگاه شاعرانه، یلدا نه صرفاً تاریکی، بلکه مقدمه روشنی و امید است.

پیام به نسل جوان

امروز پاسداری از آیین یلدا، بر دوش نسل آزاده و جوانان ماست؛ نسلی که پیوند میان گذشته و آینده را معنا می‌بخشد. حفظ این سنت، تنها تکرار یک رسم نیست، بلکه تداوم هویت فرهنگی و تقویت همبستگی اجتماعی است. شایسته است جوانان با شناخت ریشه‌ها، افزودن اندیشه‌های نو و زنده نگاه داشتن روح یلدا، در غنامندی و پویایی این میراث گران‌بها بکوشند تا چراغ فرهنگ نیاکان، همچنان فروزان بماند.

در پایان، با افتخار یادآور می‌شویم که تا فرارسیدن شب یلدا، شاعران گران‌قدر کشور سروده‌های گرم و دل‌انگیز خویش را برای این مناسبت در اختیار ما قرار داده‌اند که به نوبت، از مسیر همین برگه، به حضور شما تقدیم خواهد شد.

#طولانی‌ترین شب = مکث، انتظار، تأمل

شیرین مبارز

*****

بگذار شب از همیشه طولانی‌تر

اما تو بمان، از همه درمانی‌تر

یلدا بهانه‌ای‌ست تا بفهمم

عشق است که از زمان، ماندنی‌تر

شیرین مبارز

******

کتابِ عشق را امشب گشودم

به نامت سطرِ روشنی سرودم

اگر یلدا بلند است، چه بهتر

که شب را با تو تا خورشید بردم

شیرین مبارز