خطاب به زنان افغانستان

از رنج تا رهایی، راهی به سوی آگاهی و اتحاد

تاریخ افغانستان، این سرزمین کهن، روایتی تلخ از ستم و نابرابری را در خود جای داده است. دراین میان، زنان افغانستان بار سنگین‌تری را بر دوش کشیده‌اند. 

ستمی که ریشه در جهل وسنت‌های پوسیده دارد و تا امروز ادامه یافته است. اما آیا این چرخهٔ بی‌پایان محکوم به تکراراست؟ پاسخ قطعی است: خیر. کلید گسستن از این زنجیر، آگاهی است.

آگاهی: سنگ بنای آزادی

همان‌طور که گفته‌اند: «آگاهی شرط آزادی است». هر جنبشی که بر پایهٔ جهل و احساساتزودگذر بنا شود، محکوم به شکست است. تاریخ مبارزات زنان افغانستان گواه این ادعاست. جنبش‌هایی که به‌جای تکیه بر دانش و برنامه‌ریزی بلندمدت، بر شعارهای احساسی و پروژه‌هایکوتاه‌مدت متکی بوده‌اند، نه‌تنها به آزادی نه انجامیده‌اند، که گاه بهانه‌ای شده‌اند برایستمگران تا فشارها را افزون کنند.

زنان افغانستان: قربانیان جهل یا پیشگامان تغییر؟

زنان این سرزمین در برهه‌های مختلف تاریخی، از مردان نیز ستیزه‌جوتر و مقاوم‌تر ظاهرشده‌اند. اما این مقاومت‌ها، زمانی که با آگاهی همراه نباشد، به‌راحتی توسط نیروهایاستبدادی بلعیده می‌شود. امروز نیز با بازگشت طالبان، زنان بار دیگر در معرض شدیدترینستم‌ها قرار گرفته‌اند. مقاومت آنان در برابر این نظام زن‌ستیز، هرچند ستودنی است، اما اگر برپایهٔ آگاهی و اتحاد نباشد، به سرنوشت جنبش‌های پیشین دچار خواهد شد.

اتحاد: سلاح رهایی

یکی از بزرگترین موانع پیش روی جنبش زنان افغانستان، تفرقه و پراکندگی است. زمانی کهانرژی جنبش صرف رقابت‌های داخلی و جنگ قدرت شود، طالبان و دیگر نیروهای ستمگربه‌راحتی می‌توانند از این تفرقه سوءاستفاده کنند. زنان افغانستان باید دریابند که دشمن اصلینه یکدیگر، که نظامی است که حقوق اولیهٔ آنان را نقض می‌کند.

راهکارهای عملی:

1. آموزش و آگاهی‌بخشی:

   - ایجاد شبکه‌های آموزشی زیرزمینی برای زنان در سراسر کشور.  

   - ترویج ادبیات مقاومت و حقوق بشر به زبان‌های محلی.  

2. اتحاد و سازماندهی:

   - تشکیل جبههٔ متحد زنان از تمام اقوام و اقشار.  

   - پرهیز از شخصی‌سازی مبارزه و تأکید بر اهداف جمعی.  

3. مبارزهٔ هوشمند:

   - استفاده از رسانه‌های اجتماعی برای افشای جنایات طالبان.  

   - ارتباط با نهادهای بین‌المللی برای تحت فشار قرار دادن طالبان.  

4. تغییر گفتمان:

   - تبدیل نگاه جنسیتی به نگاه انسانی در مبارزه.  

   - نشان دادن پیوند میان آزادی زنان و توسعهٔ کل جامعه.  

هشدار:

اگر زنان افغانستان نتوانند بر اختلافات داخلی غلبه کنند و مبارزه را از حالت احساسی وپروژه‌محور خارج نسازند، تاریخ بار دیگر تکرار خواهد شد. پروژه‌بازی و فعالیت‌های نمایشیشاید در کوتاه‌مدت توجه رسانه‌ها را جلب کند، اما در بلندمدت تنها به ضرر زنان افغانستانتمام خواهد شد.

پایان سخن:

راهی که پیش رو دارید، راه آسانی نیست. اما با آگاهی، اتحاد و برنامه‌ریزی استراتژیک می‌تواناین مسیر پرپیچ‌وخم را به سرمنزل مقصود رساند. به یاد داشته باشید که آزادی هدیه نیست،بلکه حق شماست - حقی که باید با خرد و شهامت به دست آورید.