رویدادی که در منطقهٔ کوچک هوکایدو جاپان رخ داد، داستانی است که دل را لمس می‌کند و انسان را به تأمل وا می‌دارد که ما در کجای این مسیر ایستاده‌ایم؟
در منطقهٔ دورافتادهٔ هوکایدو، ایستگاه قطاری به نام کیوشیراتَکی قرار بود بسته شود، زیرا دیگر تقریبا هیچ مسافری نداشت. اما وقتی مسئولان راه‌آهن فهمیدند که یک دختر جوان به نام "کانا هَرُدا" برای رفتن به مکتب هر روز به همین قطار وابسته است، چه کردند؟ آیا ایستگاه را بستند؟ نه! بلکه آن را فقط به‌خاطر همین یک دختر باز نگه داشتند — تنها به‌خاطر تعلیم، تنها برای تحقق رؤیاهای یک شاگرد!
برنامهٔ حرکت قطار طوری تنظیم شد که با زمان مکتب این دختر مطابقت داشته باشد. روزانه دوبار این قطار تنها برای او در دسترس بود: صبح برای رفتن به مکتب و شام برای بازگشت به خانه. و ملت جاپان این‌گونه ثابت کرد که تعلیم، فقط پیشرفت یک فرد نه، بلکه پیشرفت تمام یک ملت را تضمین می‌کند.
گفته‌اند که ملت‌ها در میدان جنگ شکست نمی‌خورند یا پیروز نمی‌شوند، بلکه در مکتب‌ها مغلوب یا فاتح می‌گردند. تعلیم همان چراغی‌ست که تاریکی‌ها را می‌شکند و ملت‌ها را به سوی ترقی راهنمایی می‌کند. نمونه‌های آن در سراسر دنیا دیده می‌شود .
این رویداد فقط مربوط به یک ایستگاه نیست، بلکه بازتاب یک اندیشه است — معیار یک ملت با فرهنگ، که تعلیم را بالاترین ارزش می‌داند و پیشرفت یک فرد را به پیشرفت یک ملت پیوند می‌زند.
اکنون زمان آن رسیده که ما بیدار شویم. در دل خود همان احساس را برای تعلیم فرزندان خود ایجاد کنیم که یک شرکت راه‌آهن جاپانی برای رؤیای کانا هردا نشان داد. زیرا اگر یک ملت برای رؤیای یک دختر این‌قدر ارزش قایل باشد، ما نیز باید هر طفل را به‌سوی روشنی رهنمون سازیم — چرا که این، راه رسیدن ملت‌ها به اوج است.
امروز دختران این نونهالان آینده کشور از نعمت تعلیم و تربیه محروم اند و اجازه رفتن به مکاتب را ندارند.
No comments:
Post a Comment