امروز، ۸ مارچ، نه یک جشن ساده، بلکه یادآور مبارزه‌ای تاریخی است؛ مبارزه زنانی که در برابر استثمار، سرکوب مذهبی و نظامسرمایه‌داری ایستادند و اعلام کردند که آزادی به‌دست‌آمدنی است، نه اعطاشدنی.
در جوامعی که دین و سرمایه دو ابزار سرکوبگرند، زن نخستین قربانی این اتحاد شوم است. آنان که حکومت‌های مذهبی را برپاکرده‌اند، زنان را به بردگی کشیده‌اند، صدای شان را خاموش کرده‌اند و حضورشان را جرم ساخته‌اند.
اما تاریخ به ما آموخته است که هیچ زنجیری ابدی نیست، هیچ ستمگری همیشگی نمی‌ماند و هیچ خدایی نمی‌تواند اراده‌ای را که برایآزادی برمی‌خیزد، متوقف کند.
زنانی که امروز در خیابان، در زندان، در تبعید و در خانه‌های خود علیه قوانین غیرانسانی می‌جنگند، ادامه‌دهندگان راهی هستند کهکارگران نساجی نیویورک، زنان انقلابی پاریس و هزاران زن دیگر در سراسر جهان آغاز کردند. این مبارزه تنها برای دستمزد برابر یاحق رای نیست؛ این نبردی است برای نابودی هر شکلی از ستم، برای برچیدن ریشه‌های نابرابری که در مذهب، سرمایه‌داری و سنت‌هایپوسیده ریشه دارند.
به زنان آزادی‌خواه افغانستان، ایران و سراسر جهان: بدانید که ایستادگی شما تنها نیست. بدانید که هر گام شما در این مسیر، سنگیاست در مسیر فروپاشی ستمگران. آزادی را نه از دولت‌ها، نه از دین‌داران و نه از سیاست‌مداران، بلکه با دستان خود خواهید ساخت.
زنان افغانستان، شما در صف نخست این نبرد ایستاده‌اید. شما درسی به تاریخ داده‌اید که هیچ طوفانی، هیچ گلوله‌ای، هیچ زندانینمی‌تواند صدای حق‌طلبی شما را خاموش کند. شما نه قربانی، بلکه پیشگامان آزادی هستید. بدانید که شما تنها نیستید، بدانید که هرصدای شما، هر قدم شما، لرزه‌ای بر اندام طالبان و تمام مستبدانی است که بر این جهان حکومت می‌کنند.
۸ مارچ روز جشن نیست، روز قیام است. روزی است که زنان فریاد می‌زنند:
طالبان نابود خواهد شد!
جهل و تاریکی محو خواهد شد!
زنده باد آزادی!
زنده باد برابری!
عبدالله . ن. دلاورً
No comments:
Post a Comment