راحله يارشاعر آزاده و درد آشنا

راحله يارازشاعر زنان معاصرکشوراست.اودرسال۱۳۴۰ خورشيدي درشهر کابل پا به جهان هستی گشودوهمه دوره های

 

تحصیلی خود را تا سطح لیسانس در دانشکده ادبیات دانشگاه کابل به پایان رسانید.

بانو یار ازسال ها بدینسو است که در پی مهاجرت اجباری با همسر و چهار فرزند دخترش به خارج از کشور پناهنده شده  و در کشور آلمان زنده گی دارد.

شعر های راحله يار که در اغلب قالب های کلاسيک  صاحب تجربه است ، آميزه ايست از عشق به انسان ووطن ، دفاع از موجوديت و حقوق زن ، قصهً پر غصهً هجران و شکوه از سکونت در ديار غربت.

زبان شعر راحله يار در عين دوری  چند ساله از سرزمين آبايی و سرچشمه های شعر امروز فارسی به زبان سالم و استوار و حاوی مضامين اصيل و جذاب است.

راحله يار نيز به زنان شرقی فهمانده است تا با چشمان باز به جهان بنگرند و از حقوق طبيعی و خدا داد شان که همانا ابراز احساسات رقيق و ظريف زنانه است ابا نورزند.

همچنين برخی از سروده های او دستمايه آواز برخی از خواننده گان معروف کشور واقع گرديده است.

نخستین مجموعهً شعراو بنام « جوانه های سرود» درسال  ۱۳۷۰درکابل به چاپ رسيد. اثربعدی اش تحت عنوان « دريا چرا ز گريه ی ما دم نمی زند» وهمچنین تازه ترین اثر او " از تلخی ترانه " به زیور چاپ آراسته شده است.
این هم نمونه ازسروده ی بانو یار:          گلویم سخت پُر درد و صدایم سخت دلگیر است

          هوای عشق مسموم و محبت پا به زنجیر است

          به چشــمِ خویش دیـــدم پیکــرِ الفت به پای دار

          به پا خیـزید ای یــــاران! نفیـرِ بارشِ تیر است

          بگو از من به جمع عشــق بازان و خردمندان

          زمانِ عشق بازی لحظه ی دیدار ئ تدبیر است

          ندای عشق می آمد سحـــر در گـوشِ درد آلود

          علاجی زود باید زنــده گی با مرگ درگیر است

          مریدِ عشق می بایـــد که دادِ عشـــــــق بستاند

          هوای عشق مسموم و محبت پا به زنجیر است

 

---

This email has been checked for viruses by Avast antivirus software. www.avast.com