مادران و خواهران ارجمند، دوستان عزیز
به همه شما اشتراک کنندګان سیمینار امروزی از صمیم قلب درود های صمیمانه میفرستم و کار پرباری برایتان درین راستا ارزوی می نمایم
من با اندوه و تاثر فراوان خبر درګذشت دکتورس اناهیتا راتب زاد بنیاد ګذار جنبش دموکراتیک زنان افغانستان را از طریق وسایل اطلاعات جمعی افغانستان اګاهی حاصل نمودم، روحش شاد ، یادش ګرامی باد
و برای همه بازماندګان و رهروان اندیشه های پر بارش عرض تسلیت مینمایم
داکتر اناهیتا راتب زاد که قسمت عظیم از زندګی سیاسی خود را و قف مبارزه در راه احیای حقوق زنان میهن نمود و همراه باو دوستان همرزم خود با قبول دشواریهای فراوانی درین کوره راه نا منکشف ګام ګذاشت ، زمینه انرا فراهم ساخت که از مقام ویژه بین زنان کشور بر خوردار ګردد و از همین جاست که جای خالی داکتر اناهیتا راتب زاد در کنار زنان میهن بیشتر از همه محسوس است.
این کمبود مرا هم بسان بسیاری از شما بیاد ګذشته انداخت، بیاد ان زمانی که شخصآ افتخار اشنایی با داکتر اناهیتا راتبزاد را کسب نمودم و این اواسط دهه پنجاه هجری ـ خورشیدی بود یعنی زمانیکه شامل پوهنتون کابل شدم .
من در دیدار های متعدد که با ایشان داشتم، پیوسته روی این مسله تاکید مینمودند که« کتله وسیعی از زنان باید با ان سطح از اګاهی و شعور سیاسی برسند که خود برای اعاده حق خود با پاخیزند و موجودیت خود را به حیث انسان متساو الحقوق درجامعه تثبیت نمایند و این راهیست بس طولانی و پر از خم وپیچ که بدون قربانیهای فراوان میسر نخواهد شد و زنان ناګزیر اند که این راه را طی نمایند »
خواهران عزیز
ګذشت این زمان طولانی که پر از دشواریها، قربانیها و فراز و نشیب های ګوناګون بود، همراه با خود زنان کشور را نیز مثل فولاد ابدیده ساخت. زنان که در پیشاپیش حوادث بیشتر از همه قربانی دادند، با ګوشت و پوست خود درک نمودند که برای ګرفتن حق باید به پا خاست و برای ان مبارزه کرد و اصل تساوی حقوق تنها از همین طریق و با همت، وقف و برده باری زنان میسر است و بس .
همراه با این واقعیت زمان ان نیز فرارسیده است که بخصوص نسل جوان ما با ارتقای هر چه بیشتر اګاهی خود، حوادثی را که بر سرنوشت شان اثر ګذار است مهار کنند تا دیګر در برابر توطیه و بیداد نیرو های سیاه ، مظلوم واقع نګردند
خوشبختانه امروز کم نیست تعداد انانی که ازین سطح بلنداګاهی بر خوردار شده اند و دریافته اند که درین ګرد باد حوادث چګونه باید مقاومت کنند تا دیګر از پا نیفتند
درست همین نکته است که خفاشان «زن ستیز» را خشمګین میسازد و این خشم ،به اشکال ګوناګون خشونت و بی حرمتی در برابر زنان تبارز مینماید.
دوستان ګرانقدر
این واقعیت تلخ برای همه ما هویدا است که افغنستان شرایط دشوار و پر چالشی را تجربه میکند و درین ګیر و دار پیچیده سیاسی، اقتصادی و اجتماعی زنان با دشواریهای فراوانی روبرو اند. انچه زنان کشور ما از سر میګذرانند ، بمراتب وحشتناکتر از یک بی عدالتی معمولی اجتماعی است.
ظلم ، استبداد و بی حرمتی بالای زنان چه در خانواده و چه در اجتماع به ان پیمانه صعودی خود رسیده است که تعدادی عم با شیوه های نادرستی ، چون اتش زدن بخود و خودکشی در برابر ان قد علم میکنند و با فریاد در ګلو خفه شده « اخر من انسانم» میخواهند که همه بخصوص زنان را تکان دهند
اینجاست که جبر زمان وظایف سنګینی را روی دوشهای زنان کشور میګذارند و از انان میطلبد که بسان همیش با ګفتن«نه » در برابر خواستهای شوم انانی که ارزوی مجدد محصور کردن زنان در چار دیوار خانه اند به پا خیزند و مقام شایسته ای اجتماعی و سیاسی خود را حراست کنند.
من هم مثل همه شما به این باورم که حق جای خود را میګیرد و ناحق با زباله دان تاریخ سپرده خواهد شد.
به ارزوی موفقیت مجدد در کار سیمینار شما، روح همه انانی را که به جاودانګی پیوسته اند شاد میخواهم.
با درود های مجدد
بلقیس عمر سابق ریس شورای زنان افغانستان
 |
This email is free from viruses and malware because avast! Antivirus protection is active.
|
No comments:
Post a Comment