انجیلا پگاهی
باز حــــــــــــس میکنم بی رمقم تا به کــــــــــــی درد را مستحقم
جنسِ محکوم ،جنــسِ دست دوم هـــمه تـــــــــــحقیر داده اند حقم
مینویسنــــــــــد مدام دلـــــتنگی خط ِ مــــحکوم ، روی هـــــر ورقم
دلــــــهره پیچِ لــــــحظه هــایم من حرفِ گویاســــت شـــبنمِ عرقم
تا به کی با صـــــبوری ام بکشم ظلــــمِ که می کنــــد هزار شقم
یک جهان خواهـــــشم عاطفه را انـــــــــتظارِ دریـــــچه ی شفقم
آی آقــــــای بی عــــــدالـــــتی ها خسته ام ،خسته ام ، مده سبقم
No comments:
Post a Comment