عزیزه عنایت
خرگه ابرو قطره قطره باران است
شاخۀ گل به دست بادولرزان است
خـیمـۀ زرد وســرخ وســبز فــلک
همچو رنگــین کمان نما یان اسـت
بـــاد تنـــد و هـــوای نرم خــــزان
قـــاصـــد رفتـــن بهـــاران اســـت
نیست دیگــــر گل و هـــوای چمن
سفـــر بـلبـــل از گلســـــان اســت
زخــت بندد زبــاغ، اهــل طـــرب
وانکـه از ره رســـد زمستان است
میـرســد بردرء غــریـــب وطـــن
رنج و محنت کـزان گریزان است
وهــــم دارد زفقــــروکـلـبــۀ سـرد
گــه، اشکــش بــدیــده پنهـان است
غــــم او کــودکی بـــرهنــه تنــش
به سر اندیشه اش زمستــان اسـت
نیست فــارغ زرنج و درد حیــات
چونکه دستی تهی و حیـران است
رهبــری،مـلــت غیـورو شجــاع !
حـال جــو، هرکجـا غریبان است
شاد کن هــر دلی شکستــه ای را
که مــرادت دعــای آنــان اســـت
کی (عزیزه ) بــه دیـده خواب آید
تـــا که هم میهنم پـــرشـان اســت
8/10/2013 -
هالند
No comments:
Post a Comment