حسن شاه فروغ: 21 ثور
مادرا!شمعِ که درخانه نهان میسوزی
ازغم و دردِ همه پیرو جوان میسوزی
روز در پایِ مزار اشک بریزی تاشام
شام از فتنه ای آشوب گران میسوزی
گاهی آتش بزنند خانه و کاشانه ای تو
گاهی از گریهٔ طفلَت، پیِ نان میسوزی
خود بسوزی وبهر کلبه فروغی بخشی
دربهاران و زمستان و خزان میسوزد
ترسِ عصیانگر وهر فتنه گری آزارد
گوش بردرزده وخود نگران میسوزد
مادر ای لالهٔ داغدار، بصحرای زمان
داغها بر دل و از طعن زبان میسوزد
همه فرزند شد از دامن تو صاحبِ نام
ازچه رو اینهمه بینام ونشان میسوزی
ما همه شاهدِ این سوختن و ساختن ایم
مادرازدستِ من وجبرِزمان مسوزی
هرتجاوزگری دامانِ ترا،مادری هست
توهم ازدستِ بسی، بیخردان میسوزی
تاجهانست همین وحشت وحشتگری ها
مادرا!درهمگی دورو زمان میسوزی
چون فروغِ تو بهر جایی جهان می تابد
گهی خاموش گهی ناله زنان میسوزی
11/5/2013
باتقدیم احترام فروغ از لندن
No comments:
Post a Comment