زنده نگه‌داشتن بذر امید؛ «در هر شرایطی باید مبارزه کرد»

 چون جایی برای زن‌ها نیست، ما این‌جا را ساخته‌ایم.» این حرف را معسومه نظری می‌زند، دختر جوانی که بذر امید را در دل تاریکی و ناامیدی زنده نگه داشته ‌است و یگانه دلیل پشت‌کارش، حمایت از زنان در این شرایط خفقانی است. در وضعیتی که افغانستان به زندان بزرگی برای زنان تبدیل شده‌ است

و جز حصار خانه‌ها جایی برای بودن و ماندن ندارند، معسومه امکانی را برای آسایش زنان و نیز گریزگاه آنان از چرخه تکراری نشستن در خانه فراهم کرده ‌است. او در شهر پل‌خمری ولایت بغلان رستورانت مخصوص زنان و کارگاه خیاطی زنانه راه انداخته ‌است تا از این طریق بتواند برای عده‌‌ای از زنان کار ایجاد و معاش زنده‌گی خانواده خویش را تامین کند. او با این کار می‌خواهد اعتماد مردم شهر خود را جلب کرده و ذهنیت آنانی را که به کلیشه‌های جنسیتی با تاکید بر ضعیف بودن جنس زن باور دارند را نیز تغییر دهد

معسومه بیش‌تر از یک ماه می‌شود که رستورانت «معسوم فست‌فود» را راه‌ انداخته ‌است؛ کاری را که آغاز آن به رمضان امسال بر‌می‌گردد. او چهار ماه پیش مقدمات ایجاد رستورانت را چیده بود: «از رمضان امسال کار خود را شروع کردم. سه ماه مکمل آماده‌گی گرفتم و هر آن‌چه را که برای رستورانتم نیاز داشتم تهیه کردم و یک ماه از افتتاح آن می‌شود.» رستوارنت «معسوم فست‌فود»، مکانی خلوت و آرام دارد. دیکور و شیوه‌ای که این رستورانت تزیین شده ‌است، بسیار زیبا و متفاوت از همه رستورانت‌های شهر است. کافی است که به اتاق‌ها، چیدمان چیزها در آن و پاکی و صفایی رستورانت دقت شود تا به خلاقیتی که معسومه به خرج داده‌، پی برده شود.

گذاشتن قدم اول در هر کاری خالی از خطر و دلهره نیست. برای معسومه نیز چنین بوده‌ است. اما او با انگیزه و اعتمادی که به خود و دانشش دارد، کار خود را آغاز کرده‌ است. او مبلغ ۴۰۰ هزار که درآمد او از شغل خیاطی بوده را برای ایجاد رستورانت سرمایه‌گذاری می‌کند. او می‌گوید: «پیش از این من خیاطی می‌کردم و لباس‌هایی مثل گند و دیگر لباس محفلی را آماده می‌ساختم و به فروش می‌رساندم. از سرمایه خودم این رستورانت را ایجاد کرده‌ام. من از چیزهای ساده شروع کرده‌ام.» معسومه بیش‌تر وسایل رستورانت را خودش تهیه کرده‌ است. حتا میزهای گردی را که با ظرافت و زیبایی پشت شیشه‌های آن گل‌های رنگارنگ جا خوش کرده‌، نیز خودش ساخته ‌است. او آن میزها را از تایر موتر ساخته‌ است.

معسومه از دانشکده اقتصاد دانشگاه بغلان فارغ‌التحصیل شده‌ است. داشتن دانش اقتصادی او را در این مسیر بسیار کمک کرده ‌است. اما آن‌چه او را همیشه مصمم برای پیش‌رفت و مبارزه در هر شرایطی ساخته، شوقش به کارآفرینی و انگیزه‌اش است: «همیشه شور و اشتیاق داشتم که خودم کار کنم. از چند سال به این سو خرج و مصارف خانه را هم خودم تامین می‌کنم. اول خیاطی و حالا هم کارگاه خیاطی و رستورانت.» برای معسومه در این مرحله از کار، پول‌اندوزی عنصر مهمی نیست. او می‌گوید: «کار رستورانت را تازه آغاز کرده‌ام، برای همین دنبال فایده‌اش نیستم. پشت فایده بگردم، روند کارها از دستم می‌رود. باید اول خودم را به مردم بشناسانم. مردم که همراهم شوند، بعد کارم خوب راه خواهد افتاد. اگر پشت فایده بگردم، مردم را از دست می‌دهم.»

در کارگاه خیاطی معسوم تعداد بسیار زیادی از دختران مشغول یادگیری خیاطی‌اند و در رستورانتش نیز به تعداد ۱۳ تن از دختران مشغول به کار هستند. این رستورانت از ساعت ۷:۰۰ صبح تا ۷:۰۰ شب مخصوص زنان است که تنها زنان حق رفتن به رستورانت را دارند و از آن به بعد تا ساعت ۱۱:۰۰ شب خانواده‌گی هم می‌پذیرد. معسومه می‌گوید: «به خاطر این‌که زن‌ها احساس آرامش داشته باشند، از طرف روز را فقط به زنان اختصاص داده‌ایم.» اما به دلیل این‌که زنان در حال حاضر حق کار ندارند و بنابراین به لحاظ اقتصادی در شرایطی نیستند که بتوانند شبانه‌روز به رستورانت بروند و به دلخواه خود پول مصرف کنند، معسومه شب‌ها را به خانواده‌ها اختصاص داده ‌است. او می‌گوید: «به خاطر نبود کار به تنهایی سر زن‌ها رستورانت نمی‌چرخد. از طرف شب مردها می‌آیند، اما فامیلی. بدون زن اجازه‌شان نمی‌دهیم. به مردها می‌گوییم تا خانواده و یا یکی از اعضای زن خانواده‌تان نباشد، جایی برای شما نداریم.»

در مدت کوتاهی که معسومه دروازه رستورانت را به روی زنان گشوده‌، با چالش‌های فراوانی مواجه شده ‌است. به دلیل این‌که در حال حاضر زنان از حقوق خود محروم هستند. او از طرفی دنبال جلب اعتماد مردم است و می‌خواهد ذهنیت آن‌ها را تغییر دهد و راه را برای دیگر زنان بگشاید. از سویی هم، در وضعیتی به سر می‌برد که اطمینان خاطر نسبت به ادامه کارش ندارد. اما او هیچ‌گاه ناامید نشده و شرایط بد منجر به دست کشیدن او از آرزوها و خواسته‌هایش نشده ‌است. می‌گوید: «در هر شرایطی باید مبارزه کرد.»

معسومه دختری با پشت‌کار و پرتلاش است. او در هر قدمی که شکست خورده، از آن درس گرفته ‌و قدم‌های بعدی را محتاطانه‌تر برداشته‌ است. او می‌گوید: «من افتخار می‌کنم که یک دختر هستم. شاید سختی زیاد دیدم، جگرخون شدم، شکست خوردم، اما پشت هر شکست یک پیروزی در انتظار ما نشسته و پس از هر شب سیاه، روز روشن است و مهم‌تر از همه بعد از هر ناامیدی گذرا یک امید تازه و با‌دوام در انتظار ماست.» او به این حرف‌ها باور دارد و آن را زنده‌گی می‌کند. برای همین اکنون شاهد یک رستوارنت مخصوص زنان در شهری مثل پل‌خمری در ولایت بغلان هستیم. این دختر به تنهایی منبع الهام و انگیزه برای بسیاری از دختران است.

آوینا خراسانی