زنان زیر محدودیت‌های دوساله‌ی حاکمیت طالبان

 هفته‌نامه‌ی تغییر، شماره‌ی ۲۲

بخش چهارم:زن انقلاب رهای

دوسال از حاکمیت بنیادگرای دینی و دیکتاتور گروه طالبان گذشت. امپریالیسم آمریکا بعد از بیست سال اشغال افغانستان و رسیدن به منافع نظام سرمایه‏داری و دیپلماسی خود در خاورمیانه، و با خروج نیروهای ناتو، دولت جمهوری پوشالی فروپاشید و حاکمیت به دست طالبان افتاد.

آمریکا که جزء دولتهای سرمایه‏دار امپریالیستی جهان است با ایجاد دموکراسی پوشالی، با روی‏کرد رفرمیستی، برای دست یافتن به اهداف بزرگش، ادعای نهادینه ساختن عدالت اجتماعی و برابری حقوق جنسیتی و ریشه‏کن کردنِ ستم بر زنان در جامعه‏ی سنتی و دینی افغانستان نمود که با خروج ناگهانی و سرکار آمدن نیروهای بنیادگرایی طالبان این گسل حادتر شد و تراژیدی تاریخی دیگر با اعمال خشونت و ظلم بر زنان توسط طالبان که خود زاده‏ی نظام سرمایه‏داری‌اند، رقم خورد و به قدرت رسیدن حکومت یکه‏تاز این گروه ظالم که در آن قدرت مطلق تنها منوط به قوه‏ی‏ اجرایی است، با افق دید بسته که از بی‏دانشی و کوراندیشی تفکرشان نشأت می‏گیرد، آنارشی اجتماعی پررنگ‏تر شد و زیربناهای سست و حباب‏مانند اقتصادی و آموزشی باقی مانده از سیستم امپریالیسم آمریکا در سال‏های اشغال، از هم پاشید و زنان که نیمی از چرخه‏ی اقتصاد جامعه را به دست داشتند، از حق کار که جز حقوق بشری و اولیه‏ی‏شان است، محروم شدند و تا الان بعد از گذشت دو سال حکومت‏، با سرکوب‏های وحشت‏ناک و جنایت‏های بی‏رویه علیه زنان، زندگی را بر آ‏ن‏ها چون زندانی تاریک و نهیب‏ناک، دشوار و غیرقابل تحمل ساخته‏اند؛ در پایین به برخی از این محدویت‏های ایجاد شده بر زنان در دو سال گذشته، اشاره شده است: 

       حذف زنان از کابینه‏ی سرپرست: در نخستین نشست رسمی و تلویزیونی سخن‏گوی گروه طالبان به منظور معرفی سرپرست وزرا، اولین تیر بُرِّنده‏ی محرومیت از کار، بر قلب زنان سیاست‏مدار، نشانه گرفته شد و  با این اقدام که برگرفته از افکار پوسیده‏ و بدوی تاریک‏ طالبان است، کابینه‏ی تک‏جنسیتی به کارش آغاز نمود؛ اما نباید فراموش کرد تمام سیاستمدارن در دولت پوشالی، شدیدن در چارچوکات طبقه‏ی متوسط بودند و بر مسألهی ستم بر زنان سرپوش میگذاشتند. 

      حذف وزارت امور زنان از بدنه‏ی وزارت‏خانه‏ها و ملغا اعلام شدن ریاست امور زنان در 34 ولایت افغانستان: وزارت امور زنان که در زمان دولت پوشالی سابق وجود داشت و جز گرفتن پروژه و فساد اداری کار دیگری نمیکرد، با شکل‏گیری حاکمیت طالبان، این وزارت نیز بسته شد. درست است که افکار توده جزئی از واقعیت است؛ اما واقعیت علمی را شکل نمیدهد و با بسته شدن وزارت زنان اعتراضات صورت گرفت؛ ولی در این اعتراضات به مسألهی محتوایی امور زنان توجه نشد که با هنجارهای غربی دموکراسی و آزادی بیان هیچ وقت نتوانست به گسل ستم بر زنان پاسخ دهد.

      محروم کردن از حق کار: زنان از رفتن به کار  محروم شدند. این کار آتش خشم‏شان را برانگیخت و آنان را وادار به اعتراض در خیابان‏ها کرد و به دلیل درخواست حق مدنی‏شان، از طرف گروهِ وحشی و جنگل‏نشین طالبان؛ شدیدن سرکوب، زندانی و مجازات شدند. بی‏خبر از آن که زنان با انباشته کردن آتش خشم در زیر خاکستر سکوت خویش، روزی سربلند خواهد کرد و باعث ایجاد جنبش و انقلابی رهایی‏بخش خواهند شد.

      محروم کردن دختران از آموزش در مکاتب و دانشگاه‏‏ها: این در حالی‏ست که تنها از طریق ابزار علم و فراگیری دانش است که می‏توان به حقیقتِ چالش‏های اجتماعی دست یافت و نابود کردن آن‏ها، منتج به تغییر رادیکال جهان به جهت مثبت و متعالی خواهند شد.

      بستن آرایشگاه‏های زنانه: اکثر دختران، بعد از محروم شدن از آموزش، با تنی نیمه جان، به آرایشگاه‏ها روی آوردند تا ضمن کسب مهارت آرایش‏گری، اندک درآمدی که به دست می‏آوردند، برای خانواده کمک اقتصادی نموده، لقمه‏ی نانی پیدا نمایند که با فرمانِ رهبرِ خیالی این گروه زن‏ستیز، تمام آرایشگاه‏های زنانه مسدود گردید و این عمل نابخردانه باعث شد تا آخرین چرخه‏ی کُند اقتصادی خانواده‏ها که توسط این زنان حرکت داده می‏شد، از کار بیفتد. 

      بستن حمام‏های زنانه: این حق بسیار ابتدایی انسان‏هاست که جنسیت نمی‏شناسد، ایجاد این محدودیت، اوج بدوی بودن صاحبان قدرت نظام آبکی طالبان را به تصویر کشید؛ زیرا خود آن‏ها در جامعه‏ی بسته تولد شده و پرورش یافته‏اند؛ به گفته‏ی اسکای بریک در کتاب علم و انقلاب: آنچه در جامعه رخ می‏دهد، بر حسب اتفاق نیست؛ بلکه ریشه در ساختار سیستمی دارد که انسان بر اساس آن پرورش یافته و عقیده‏اش در آن شکل گرفته است.

     هم‏چنین محروم کردنِ زنان از انجام فعالیت‏های ورزشی و مسدود کردن پارک‏های تفریحی از دیگر اقدامات بزدلانه و شدیدن پدرسالاری طالبان می‏باشد.

     فرجامین سخن این که تنها راه برون‏رفت از این معرکه‏ی وحشت‏ناک بشری، متحد شدن مردم برای دست یافتن به معضل اساسی و سوختاندن ریشه‏ی ستم و رهایی زنان از زیر یوغ ظلم گروه فاشیست طالبان از طریق مبارزه هدف‏مند با روی‏کرد علمی خواهد بود و زنان برای رهایی به جز انقلاب، آلترناتیو دیگری نمی‏بینند؛ چون از طریق آن با گسلاندن زنجیرهای ستم، به رهایی مطلوب دست خواهند یافت.

#زن_انقلاب_رهایی 

#نه_به_دو_پوسیده_بنیادگرایی_امپریالیسم

#ما_مردم_جهان_دیگر_تحمل_نمی‌کنیم!

https://t.me/Change_Library/207