سرکوب زنان توسط طالبان

 ‎زمانی‌که طالبان قدرت را به دست گرفتند در نخستین گام فعالیت و حضور اجتماعی زنان از سوی این گروه  به شدت محکوم شده و زنانو دختران افغانستانی با هزاران امید و آرزو از فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی دور شدند و به دلیل جنسیت شان از حق آموزش وپرورش، کار و تمام فعالیت‌های اجتماعی- سیاسی محروم شدند.

‎یعنی طالبان عملا زنان را محصور به چهار دیواری خانه کرده به اسارت در خانه، پوشش اجباری، نکاح اجباری، ممنوعیت آموزشو‌پرورش، کار، آزادی‌های فردی و محرومیت زنان از سهم‌گیری در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی ایدیولوژیی بود که طالبان بعد از بهقدرت رسیدند بالای زنان اعمال کردند.

‎ در ایدیولوژی طالبانی نقش اساسی و اصلی زنان تولید مثل، خانه‌داری، اطلاعت از مردان خانواده گفته شده است و زنان را به نام دین وچنان و چنین از حقوق اساسی و اسلامی شان دور نگه داشته اند.

‎طالبان آن‌چه را کرامت و عزت زن تعریف کرده اند و می‌کنند چیزی جز فرودستی زنان، ستم به نام دین، نادیده پنداشتن نقش زنان درجامعه نیست.

‎این گروه نیمی از نفوس کشور را خانه نشین کرده و از هویت انسانی آنان چشم پوشی کرده است.

‎در میان این همه وحشت زنان مبارز و آزادی‌خواه افغانستانی سربلند کرده‌اند و به حکومت تک جنسی نه گفتند.

‎گرچه این اعتراضات از سوی طالبان به شدت سرکوب شده و تعدادی از زنان به جاهای نامعین انتقال داده شده و در اسارت طالبان بهسر می‌برند، اما باز هم زنان مبارز افغانستانی با اراده‌ی متین و استوار گام های محکوم برای آزادی تمام افغانستانی‌ها برداشتند.

‎تا این‌که صدای شان به گوش جهانیان رسیده شد.

‎اما در این میان زنانی بودند که برای مشروعیت بخشیدن طالبان از هیچ تلاشی دست نکشیدند و کوشش داشتند و دارند که صدای واقعیزنان را به حاشیه بکشاند.

‎با این زنان و دختران افغانستانی در هر گوشه‌ی از جهان هم‌صدا با بانوان معترض هستند و صدای واقعی زنان افغانستانی را انعکاسخواهند داد.

نیلوفر صدیقی