طالبان؛گروه آشتی ناپذیربا زنان

 زن ستیزی پدیده های است که‌ از باورهای غلط دینی،مذهبی ،فرهنگی ، فرهنگ خشونت وهمچنان از احساسات جنسیتی سرچشمه گرفته، ولی زن ستیزی طالبان از باورسیاسی و ایدئولوژیکی آنها منشأ می گیرد.

این تجربه ای تلخ را زنان رنجدیده افغانستان از 20 سال قبل دارند که‌ شخصی بنام ملا قلم الدین رئیس اداره‌ مخوف پلیس مذهبی "امر به معروف و نهي از منکر "را به عهده داشت ، زندگی عادی شهریان کابل را مختل کرده بود و جنس زن را از افکار عامه‌ محدوم گردانيده بود.  او فرمان صادر کرده بود که زنان از پوشیدن لباسهای های زیبا و زینتی، بوت کری بلند، استفاده از آرايش منع هستند. زنان باید بلند صحبت نکنند، آهسته راه بروند ، بدون محرم حق بیرون رفتن را ندارند و ضمنا از تعلیم و تحصیل وکار محروم بودند .

در سال 1998 یونسکو طی گزارش ارايه نمودند که 90در100دختران از سواد بی بهره بودند.ذریعه هزاران بچه‌های نو جوان مسلح اوامر ملا قلم الدین نظاره و کنترل می‌گردید.

هیچ کدام از اوامر و هدایات ملا قلم الدین اساس قرآنی و اسلامی نداشت که مرتبآ از رادیوی شريعت بخش میشد.

در زمان طالبان به علت منع رفتن به شفاخانه 163 در1000طفل در ایام ولادت  تلف میشدند و تعدادی بی شماری از اطفال از اثر مریضی ساده اسهال و سرخکان که قابل علاج بودمیمردند .

300  هزار طفل کمتر از هجده سال به جنگ کشانیده شدند.در چهره زنان رنجدیده افغانستان به‌ جز یأس و ناامیدی، حسرت،  حرمان چیزی دیگری ديده نمیشد.

طالبان بدانند و  آگاه باشند که دیگر زن افغانستان آن زن  دیروز نیستند که با توبيخ ولت وکوب مجبور به اطاعت وقبولی ضوابط ، اخلاق وسلوک خود نمایند.

آن زمان گذشت که مردم را مسلمان ناخالص دانسته و شکنجه کنند.

طالبان بدانند که زن سمبول قدرت،وقار حيثيت و تنظيم کننده خانواده و اجتماع است.

بناء” من عضو جنبش آزادی بخش زنان افغانستان  از سازمان ملل‌ متحد ، امریکا و هم پیمانان شان تقاضا می نمایم که پالیسی مشخص خویشرادر بارة حقوق زنان افغانستان در حفظ و پیشبرد وقار، مقام و مساوات انسانی که حق طبیعی بشری است فارغ از در نظر داشت جنس( زن و مرد ) نژاد، قوم،طایفه و مذهب در چنین شرایط اعلان  نمایند.

زنان رنجدیده و باشهامت افغانستان ما همه اعضای جنبش آزادی بخش زنان با شما هستیم از طالبان حق خویش را مستانیم.

به پیش به سوی صبح روشن!

شیما مایل عضو جنبش آزادی بخش زنان