واریس دیری
مانکن زن
بین‌المللی سومالیایی‌تبار، نویسنده و سخنگوی حقوق زنان در آفریقاست و به عنوان سفیر سازمان ملل در راه توقف بریدن آلت تناسلی زنان (ختنه زنان) جهان فعالیت می‌کند.
دیری در کتاب "گل صحرا" خاطرات کودکی خود را بازگو می‌کند. دوران کودکی او در زندگی کوچ نشینی به ویژه در نگهداری از حیوانات گذشته است. در کودکی ختنه شده است و در ۱۲ سالگی از زندگی کوچ نشینی صحرایی و ازدواج اجباری فرار کرد چون پدرش در مقابل پنج شتر، او را به عقد مردی شصت ساله درآورده بود. او از صحرای سخت سومالی گذشت و در آخر به لندن رفت. یک عکاس انگلیسی در لندن زیبایی و استعداد او را کشف می‌کند و سرانجام واریس یک مدل (مانکن) شد
او در بخش بعدی این کتاب ضمن وحشیانه خواندن تجربه‌اش از عمل ناقص‌سازی جنسی زنان که نزد عوام به ختنه
زنان نیز معروف است، گزارش می‌دهد که این کار معمولاً در شرایط کاملاً ابتدایی به
وسیله قابله یا زنی دهاتی و بدون هیچ‌گونه داروی بیهوشی انجام می‌شود. از
این پس واریس تصمیم می‌گیرد درباره ختنه شدنش صحبت کند. ابتدا به این دلیل که این
موضوع او را عمیقاً آزار داده است و علاوه بر مشکلات جسمی هیچگاه نتوانسته است به
لذت رابطه جنسی پی ببرد. و دلیل دیگر اینکه حالا به عنوان زنی بالغ از کشورش می‌تواند
به جای تمامی زنان هم‌وطنش که سکوت کرده‌اند کاری بکند. امروز واریس به عنوان
سفیر سازمان ملل متحد در راه توقف ختنه زنان جهان فعالیت می‌کند.
به گزارش دویچه وله مانکن سابق و فعال حقوق بشر، "ختنه" زنان را "جنایت" می‌نامد. او می‌گوید: «زنان رنج می‌کشند. آنها چه موقع زایمان چه هنگامی که با مردی می‌خوابند، رنج می‌کشند.»
واریس دیری که سفیر مخصوص سازمان ملل نیز هست، بنیاد "گل صحرا" را تاسیس کردهاست. او که رمانی به همین نام نوشته و در سراسر جهان با "ناقص‌سازی جنسی زنان" مبارزه می‌کند، حامی مالی مرکز کمک به قربانیان ناقص‌سازی آلت جنسی زنان در کلینیک برلین است.
بیش از 12 سال است که واریس علیه ختنه زنان مبارزه می کند. بیش از 150 میلیون زن از این عمل وحشیانه رنج می برند. ختنه زنان همچنان در آفریقا، آسیا، اروپا، آمریکا، و استرالیا ادامه دارد. بنیاد "گل صحرا" می کوشد تا از طریق افزایش آگاهی عمومی، شبکه سازی، و سازمان دهی برنامه های آموزشی به این جنایت پایان دهد. همچنین این بنیاد از قربانیان "ختنه" حمایت می کند.
خانم دیری می‌گوید: «هر زنی که بخواهد از امکانات این مرکز استفاده کند، می‌تواند پیش ما بیاید.» پزشک جراح این مرکز حدس می‌زند که سالانه حدود ۱۰۰ نفر را بتوان در این مرکز جراحی کرد.
پزشکان دیگری بیرون این کلینیک هم هستند که عمل بازسازی کلیتوریس را انجام می‌دهند. اما به گفته دکتر شرر، نظیر این کلینیک در جهان از نظر "برنامه خاص برای مداوا" وجود ندارد. در اینجا در کنار پزشکان، روانشناسان هم به زنان کمک می‌کنند.
با این همه از بین بردن کامل حس "ناقص بودن" برای پزشکان وروانشناسان آسان به نظر نمی‌رسد، چون آسیب‌دیدگی جسمی و روحی زنان تا عمق وجود آنان را صدمه زده است.
تنها چاره‌ای که می‌ماند این است که مبارزه با "ختنه" زنان گسترده‌تر شود. سنایت دمیس، زن اتیوپیایی که برای عمل جراحی به کلینیک مراجعه کرده نیز با این نظر موافق است. او می‌گوید هنگامی که به اتیوپی بازگردد تمام تلاش خود را برای مبارزه با "ختنه" زنان خواهد کرد.
او در نخستین گام مبارزه خود موفق بوده است. سنایت دمیس توانسته مادر خود را قانع کند که از ختنه دختر پنج‌ساله‌اش چشم بپوشد.
"ختنه" یا ناقص‌سازی آلت تناسلی زنان در بسیاری از کشورهای آفریقایی و در برخی از کشورهای آسیایی و خاورمیانه انجام می‌گیرد. در ایران نیز این پدیده در مناطق خوزستان، لرستان، سیستان و بلوچستان، کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی وجود دارد.
در "ختنه" زنان، بخش‌هایی از کلیتوریس را می‌برند. به گزارش سازمان بهداشت جهانی، حدود ۱۵۰ میلیون زن و دختر قربانی در حال حاضر در جهان وجود دارند. برخی دختران را در سنین بسیار پایین "ختنه" کرده‌اند. انجام این عمل در بسیاری از کشورها ممنوع است. مجازات "ختنه" زنان در آلمان ۱۵ سال حبس است.
دلایلی که انجام‌دهندگان این عمل می‌آورند گوناگون‌است. برای مثال می‌گویند زنی که "ختنه" نشده "ناپاک" است. ایولین برندا، فعال حقوق مدنی در کنیا که علیه "ختنه" زنان مبارزه می‌کند در این مورد می‌گوید: «در چشم زنان دیگر، زن ۴۵ ساله‌ای که ختنه نشده جوان‌تر از دختر ۱۵ ساله ختنه شده است.» خود خانم برندا "ختنه" نشده است و برای همین اجازه ندارد در کنیا بر سر میز بزرگسالان بنشیند و باید با کودکان غذا بخورد.
به گزارش دویچه وله مانکن سابق و فعال حقوق بشر، "ختنه" زنان را "جنایت" می‌نامد. او می‌گوید: «زنان رنج می‌کشند. آنها چه موقع زایمان چه هنگامی که با مردی می‌خوابند، رنج می‌کشند.»
واریس دیری که سفیر مخصوص سازمان ملل نیز هست، بنیاد "گل صحرا" را تاسیس کردهاست. او که رمانی به همین نام نوشته و در سراسر جهان با "ناقص‌سازی جنسی زنان" مبارزه می‌کند، حامی مالی مرکز کمک به قربانیان ناقص‌سازی آلت جنسی زنان در کلینیک برلین است.
بیش از 12 سال است که واریس علیه ختنه زنان مبارزه می کند. بیش از 150 میلیون زن از این عمل وحشیانه رنج می برند. ختنه زنان همچنان در آفریقا، آسیا، اروپا، آمریکا، و استرالیا ادامه دارد. بنیاد "گل صحرا" می کوشد تا از طریق افزایش آگاهی عمومی، شبکه سازی، و سازمان دهی برنامه های آموزشی به این جنایت پایان دهد. همچنین این بنیاد از قربانیان "ختنه" حمایت می کند.
خانم دیری می‌گوید: «هر زنی که بخواهد از امکانات این مرکز استفاده کند، می‌تواند پیش ما بیاید.» پزشک جراح این مرکز حدس می‌زند که سالانه حدود ۱۰۰ نفر را بتوان در این مرکز جراحی کرد.
پزشکان دیگری بیرون این کلینیک هم هستند که عمل بازسازی کلیتوریس را انجام می‌دهند. اما به گفته دکتر شرر، نظیر این کلینیک در جهان از نظر "برنامه خاص برای مداوا" وجود ندارد. در اینجا در کنار پزشکان، روانشناسان هم به زنان کمک می‌کنند.
با این همه از بین بردن کامل حس "ناقص بودن" برای پزشکان وروانشناسان آسان به نظر نمی‌رسد، چون آسیب‌دیدگی جسمی و روحی زنان تا عمق وجود آنان را صدمه زده است.
تنها چاره‌ای که می‌ماند این است که مبارزه با "ختنه" زنان گسترده‌تر شود. سنایت دمیس، زن اتیوپیایی که برای عمل جراحی به کلینیک مراجعه کرده نیز با این نظر موافق است. او می‌گوید هنگامی که به اتیوپی بازگردد تمام تلاش خود را برای مبارزه با "ختنه" زنان خواهد کرد.
او در نخستین گام مبارزه خود موفق بوده است. سنایت دمیس توانسته مادر خود را قانع کند که از ختنه دختر پنج‌ساله‌اش چشم بپوشد.
"ختنه" یا ناقص‌سازی آلت تناسلی زنان در بسیاری از کشورهای آفریقایی و در برخی از کشورهای آسیایی و خاورمیانه انجام می‌گیرد. در ایران نیز این پدیده در مناطق خوزستان، لرستان، سیستان و بلوچستان، کرمانشاه، کردستان و آذربایجان غربی وجود دارد.
در "ختنه" زنان، بخش‌هایی از کلیتوریس را می‌برند. به گزارش سازمان بهداشت جهانی، حدود ۱۵۰ میلیون زن و دختر قربانی در حال حاضر در جهان وجود دارند. برخی دختران را در سنین بسیار پایین "ختنه" کرده‌اند. انجام این عمل در بسیاری از کشورها ممنوع است. مجازات "ختنه" زنان در آلمان ۱۵ سال حبس است.
دلایلی که انجام‌دهندگان این عمل می‌آورند گوناگون‌است. برای مثال می‌گویند زنی که "ختنه" نشده "ناپاک" است. ایولین برندا، فعال حقوق مدنی در کنیا که علیه "ختنه" زنان مبارزه می‌کند در این مورد می‌گوید: «در چشم زنان دیگر، زن ۴۵ ساله‌ای که ختنه نشده جوان‌تر از دختر ۱۵ ساله ختنه شده است.» خود خانم برندا "ختنه" نشده است و برای همین اجازه ندارد در کنیا بر سر میز بزرگسالان بنشیند و باید با کودکان غذا بخورد.
No comments:
Post a Comment