داکترعالمه
در حیاتِ سیاسی و اجتماعی جامعۀ افغانستان سال ۱۳۹۳ یکی از سالهای مهم و تاریخ سازخواهد بود. افغانستان، در راستای گام نهادن در مسیر دموکراسی خواهی و تأمین صلح پایدار، با استفاده از شیوه های دموکراتیک در اداره کشور و اتکا به خواستها و حقوق شهروندی، شاهد برگزاری سومین دورِانتخابات ریاست جمهوری خواهد بود.
در حیاتِ سیاسی و اجتماعی جامعۀ افغانستان سال ۱۳۹۳ یکی از سالهای مهم و تاریخ سازخواهد بود. افغانستان، در راستای گام نهادن در مسیر دموکراسی خواهی و تأمین صلح پایدار، با استفاده از شیوه های دموکراتیک در اداره کشور و اتکا به خواستها و حقوق شهروندی، شاهد برگزاری سومین دورِانتخابات ریاست جمهوری خواهد بود.
سئوالاتی که مردم در این انتخابات با آن روبرو اند،از چگونگی تأیید صلاحیت نامزدان ریاست جمهوری گرفته تا نحوه برگزاری انتخابات در ولایات دوردست از جمله مواردی اند که بارها در رسانه های مختلف به آن پرداخته شده و برنامه ها و میزگردهای فراوانی بدانها اختصاص یافته است.
هم اکنون در آستانۀ کارزارهای انتخاباتی و شکل گیری اتحادها بین احزاب و سیاسیون کشور،که اکثرا بربنیاد روابط قومی،سمتی و تنظیمی شکل میگیرند، به آنچه بسیار اندک پرداخته می شود، مطالبات شهروندان از سوی کاندیداهای احتمالی ریاست جمهوری اند و در این میان مطالبات و خواستهای زنان به کلی به فراموشی سپرده شده اند.
کمتر به این موضوع پرداخته می شود که خواسته های شهروندان از رییس جمهوری آینده و نماینده گان شوراها چیست؟ رییس جمهور آینده چه برنامه های عملی، سودمند و متفاوت با گذشته برای اداره امور سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور دارد؟ از دید رییس جمهور آینده، راههای دستیابی به صلح پایدار و پایان بخشیدن به منازعات چیست؟ سوادآموزی، آموزش های تخصصی، ایجاد اشتغال و فقرزدایی، سیستم های تأمین حمایت اجتماعی و عدالت اجتماعی در برنامه های رییس جمهور آینده و همراهانش چه جایگاهی دارند؟ چه کسی و چگونه به مردم نان، سرپناه، کار، آموزش، امنیت و عدالت خواهد داد؟
و در این میان آنچه اهمیت ندارد خواست های زنان افغانستان است. زنان افغانستان به عنوان نیمی از پیکر جامعه در دوران های مختلف سیاسی، پا به پای مردان این سرزمین قدم در راههای دشوار و صعب العبور جنگ ، مهاجرت و فقر گذاشته اند اما متاسفانه هیچ گاه نتوانسته اند خود را از تاریکخانه ذهن تاریخ این مرز و بوم به عرصه های واقعی اجتماع و سیاست برسانند و جامعه را ملزم به پاسخ گویی به نیازهای خود بسازند.
به جرأت می توان گفت موضوعی که در افغانستان از پایین ترین درجات اهمیت برخوردار است " خواست یک زن " است.
این امر نه تنها به پایین بودن سطح سواد و آموزش در میان زنان و مردان بر می گردد بلکه به شدت تحت تأثیر ساختارهای سنت گرا، مردسالار و تفاسیر زن ستیز از سنت و رسوم می باشد.در جوامع سنتی و از جمله کشور ما شکاف جنسیتی خیلی برجسته بوده نقش زنان در حوزه های سیاسی و اجتماعی اکثراً نادیده گرفته می شود.
یکی از عواملی که همواره در مباحث مربوط به زنان مطرح می شود، عدم دسترسی زنان به پول برای پیشبرد مبارزات انتخاباتی است. در افغانستان با آنکه قانون اساسی حضور سیاسی زنان را تضمین می نماید اما جو حاکم اجتماعی و حضور جنگ سالاران در حوزۀ سیاست فضا را برای زنان تنگ ساخته است.
شواهد نشان می دهد که عدۀ از دست اندکاران عرصۀ سیاست کشور،از همین اندک فضای ایجاد شده در جهت طرح حقوق انسانی زنان چنان ناراحت هستند که سعی می کنند از طریق ایجاد موانع قانونی و با سوء استفاده و به بازی گرفتن عقاید دینی جمعی از شهروندان، این فضا را برای زنان محدود سازند.
علی رغم فعالیت هایی که از سوی برخی نهادهای اجتماعی و سازمانهای بین المللی در زمینه آگاهی دهی در رابطه با حقوق زنان صورت گرفته است، متاسفانه بنا به دلیل حساسیت های اجتماعی ایجاد شده در این زمینه، دستاوردهای چندان رضایت بخشی در این قلمرو نداشته ایم و چنین بنظر می رسد که حتی در مواردی شاهد عقبگرد نیز بوده ایم.
از جانب دیگر عدم وجود گروه منسجمی از زنان بر محور خواسته های مشترک یکی دیگر از چالش ها فرا راه زنان است. زنان کمتر به فعالیت های سازمان یافته و ایجاد جنبش های اجتماعی برای پیگیری مطالبات و احقاق حقوق شان دست زده اند.
با آنکه زنان در انتخابات های قبلی با اشتراک وسیع خویش در انتخابات به رییس جمهوری مشروعیت بخشیدند، اما در عمل برای بهبود وضعیت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی و فرهنگی آنان کاری بنیادی انجام نیافت؛ به همین لحاظ زنان این بار مصمم شدند تا از استعمال رأی خود به شیوه ابزاری جلوگیری نموده و مطالبات خویش را طی راه اندازی یک کمپاین سراسری مشروط بسازند. و نگذارند تا مخاطبین فراموش شدۀ مردان، نامزدی ریاست جمهوری آینده افغانستان باشند.
این کمپاین به ابتکار کمیته مشارکت سیاسی زنان افغانستان با جمعی از فعالان حقوق بشر و شهروندی کشور راه اندازی شد و امروز اعضای این کمیته مصمم اند به منظور ارائه بخشی از مطالبات زنان این سرزمین، با بهره گیری از فضای انتخاباتی، گردهم آمده و درخواست های بخشی از جامعه زنان را ازاین طریق، مشترک و یک صدا سازند، تا شاید از برکت این هم صدایی و اتحاد بتوانند بر مسئولان کشور تأثیر گذار باشند.
هدف این گروه طرح مطالبات بخشی از زنان افغانستان با کاندیداهای ریاست جمهوری و سایر منتخبین مردم و مسئولان کشوراست که اگر از سوی رئیس جمهوری آینده و سایر مسئولان پیگیری شود می تواند به تدریج به تغیر وضعیت نابسامان زنان کمک کند.
این کمپاین به منظور امتیاز گیری و معامله با ایتلاف های کنونی انتخاباتی بوجود نیآمده است،بلکه برنامه و اراده نامزدهای پست ریاست جمهوری را به بررسی میگیرد. همچنان این کمپاین از زنان این سرزمین می خواهد تا با اشتراک وسیع خویش در انتخابات آینده سرنوشت خویش و کشور خویش را رقم بزنند و اجازه ندهند تا به نیابت آنان از رأی آنان سؤ استفاده صورت گیرد. آنان باید به فعالیت های سازمان یافته و ایجاد جنبش های اجتماعی برای پیگیری مطالبات و احقاق حقوق شان وارد صحنه عمل شوند.
اهداف کمپاین
ایجاد همگرایی در میان فعالان و مدافعان حقوق زن
استفاده از فضای انتخاباتی در رساندن صدای مشترک زنان به مسئولین بلند پایه کشور و انعکاس مطالبات آنان به منتخبین آینده تقویت جنبش اجتماعی زنان افغانستان و حامیان آن
هم اکنون در آستانۀ کارزارهای انتخاباتی و شکل گیری اتحادها بین احزاب و سیاسیون کشور،که اکثرا بربنیاد روابط قومی،سمتی و تنظیمی شکل میگیرند، به آنچه بسیار اندک پرداخته می شود، مطالبات شهروندان از سوی کاندیداهای احتمالی ریاست جمهوری اند و در این میان مطالبات و خواستهای زنان به کلی به فراموشی سپرده شده اند.
کمتر به این موضوع پرداخته می شود که خواسته های شهروندان از رییس جمهوری آینده و نماینده گان شوراها چیست؟ رییس جمهور آینده چه برنامه های عملی، سودمند و متفاوت با گذشته برای اداره امور سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور دارد؟ از دید رییس جمهور آینده، راههای دستیابی به صلح پایدار و پایان بخشیدن به منازعات چیست؟ سوادآموزی، آموزش های تخصصی، ایجاد اشتغال و فقرزدایی، سیستم های تأمین حمایت اجتماعی و عدالت اجتماعی در برنامه های رییس جمهور آینده و همراهانش چه جایگاهی دارند؟ چه کسی و چگونه به مردم نان، سرپناه، کار، آموزش، امنیت و عدالت خواهد داد؟
و در این میان آنچه اهمیت ندارد خواست های زنان افغانستان است. زنان افغانستان به عنوان نیمی از پیکر جامعه در دوران های مختلف سیاسی، پا به پای مردان این سرزمین قدم در راههای دشوار و صعب العبور جنگ ، مهاجرت و فقر گذاشته اند اما متاسفانه هیچ گاه نتوانسته اند خود را از تاریکخانه ذهن تاریخ این مرز و بوم به عرصه های واقعی اجتماع و سیاست برسانند و جامعه را ملزم به پاسخ گویی به نیازهای خود بسازند.
به جرأت می توان گفت موضوعی که در افغانستان از پایین ترین درجات اهمیت برخوردار است " خواست یک زن " است.
این امر نه تنها به پایین بودن سطح سواد و آموزش در میان زنان و مردان بر می گردد بلکه به شدت تحت تأثیر ساختارهای سنت گرا، مردسالار و تفاسیر زن ستیز از سنت و رسوم می باشد.در جوامع سنتی و از جمله کشور ما شکاف جنسیتی خیلی برجسته بوده نقش زنان در حوزه های سیاسی و اجتماعی اکثراً نادیده گرفته می شود.
یکی از عواملی که همواره در مباحث مربوط به زنان مطرح می شود، عدم دسترسی زنان به پول برای پیشبرد مبارزات انتخاباتی است. در افغانستان با آنکه قانون اساسی حضور سیاسی زنان را تضمین می نماید اما جو حاکم اجتماعی و حضور جنگ سالاران در حوزۀ سیاست فضا را برای زنان تنگ ساخته است.
شواهد نشان می دهد که عدۀ از دست اندکاران عرصۀ سیاست کشور،از همین اندک فضای ایجاد شده در جهت طرح حقوق انسانی زنان چنان ناراحت هستند که سعی می کنند از طریق ایجاد موانع قانونی و با سوء استفاده و به بازی گرفتن عقاید دینی جمعی از شهروندان، این فضا را برای زنان محدود سازند.
علی رغم فعالیت هایی که از سوی برخی نهادهای اجتماعی و سازمانهای بین المللی در زمینه آگاهی دهی در رابطه با حقوق زنان صورت گرفته است، متاسفانه بنا به دلیل حساسیت های اجتماعی ایجاد شده در این زمینه، دستاوردهای چندان رضایت بخشی در این قلمرو نداشته ایم و چنین بنظر می رسد که حتی در مواردی شاهد عقبگرد نیز بوده ایم.
از جانب دیگر عدم وجود گروه منسجمی از زنان بر محور خواسته های مشترک یکی دیگر از چالش ها فرا راه زنان است. زنان کمتر به فعالیت های سازمان یافته و ایجاد جنبش های اجتماعی برای پیگیری مطالبات و احقاق حقوق شان دست زده اند.
با آنکه زنان در انتخابات های قبلی با اشتراک وسیع خویش در انتخابات به رییس جمهوری مشروعیت بخشیدند، اما در عمل برای بهبود وضعیت سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی و فرهنگی آنان کاری بنیادی انجام نیافت؛ به همین لحاظ زنان این بار مصمم شدند تا از استعمال رأی خود به شیوه ابزاری جلوگیری نموده و مطالبات خویش را طی راه اندازی یک کمپاین سراسری مشروط بسازند. و نگذارند تا مخاطبین فراموش شدۀ مردان، نامزدی ریاست جمهوری آینده افغانستان باشند.
این کمپاین به ابتکار کمیته مشارکت سیاسی زنان افغانستان با جمعی از فعالان حقوق بشر و شهروندی کشور راه اندازی شد و امروز اعضای این کمیته مصمم اند به منظور ارائه بخشی از مطالبات زنان این سرزمین، با بهره گیری از فضای انتخاباتی، گردهم آمده و درخواست های بخشی از جامعه زنان را ازاین طریق، مشترک و یک صدا سازند، تا شاید از برکت این هم صدایی و اتحاد بتوانند بر مسئولان کشور تأثیر گذار باشند.
هدف این گروه طرح مطالبات بخشی از زنان افغانستان با کاندیداهای ریاست جمهوری و سایر منتخبین مردم و مسئولان کشوراست که اگر از سوی رئیس جمهوری آینده و سایر مسئولان پیگیری شود می تواند به تدریج به تغیر وضعیت نابسامان زنان کمک کند.
این کمپاین به منظور امتیاز گیری و معامله با ایتلاف های کنونی انتخاباتی بوجود نیآمده است،بلکه برنامه و اراده نامزدهای پست ریاست جمهوری را به بررسی میگیرد. همچنان این کمپاین از زنان این سرزمین می خواهد تا با اشتراک وسیع خویش در انتخابات آینده سرنوشت خویش و کشور خویش را رقم بزنند و اجازه ندهند تا به نیابت آنان از رأی آنان سؤ استفاده صورت گیرد. آنان باید به فعالیت های سازمان یافته و ایجاد جنبش های اجتماعی برای پیگیری مطالبات و احقاق حقوق شان وارد صحنه عمل شوند.
اهداف کمپاین
ایجاد همگرایی در میان فعالان و مدافعان حقوق زن
استفاده از فضای انتخاباتی در رساندن صدای مشترک زنان به مسئولین بلند پایه کشور و انعکاس مطالبات آنان به منتخبین آینده تقویت جنبش اجتماعی زنان افغانستان و حامیان آن
رأ ی من از کیست؟
رأی من از کسی است که زن و مرد را به‌گونه یک‌سان ببیند و ماده ۲۲ قانون اساسی را – که بر حق مساویانه زن و مرد تاکید می ورزد- حرمت گذارد.
رأی من از کسی است که برای یک دولت حسابده و شفاف، جامعه دور از فساد و جرم، فقر و نابرابری مبارزه کند.
رأی من از کسی است که حضور زنان را در نهادهای تصمیم‌گیرنده به ویژه شورای عالی ستره محکمه و کابینه تضمین کند.
رأی من از کسی است که در برابر فیصله های غیرقانونی و ضد انسانی دادگاه‌های قبیله‌یی و صحرایی بایستد و عاملان چنین رویدادها را به کیفر برساند.
رأی من از کسی است که در برابر سنت‌های ناپسند و واپس‌گرا مبارزه کند و جامعه را به سوی روشن‌گری و اندیشه‌ورزی ببرد.
رأی من از کسی است که با پدیده تگدی گری زنان مبارزه کند و برای بهبود زنده‌گی زنان نیازمند تلاش جدی نماید.
رأی من از کسی است که زمینه آموزش و پرورش و تحصیلات عالی دختران را در یک فضای امن و مصئون در داخل و خارج از کشور مساعد سازد.
رأی من از کسی است که قانون منع خشونت در برابر زنان را عملی سازد و با عاملان خشونت‌ها برخورد جدی نموده و برای از میان برداشتن تبعیض جنسیتی ایستاده گی کند.
رأی من از کسی است که به اعلامیه جهانی حقوق‌بشر و تمامی پیمان‌های حقوق‌بشری جهان احترام گذارد و از آن‌ها پیروی کند.رأی من از کسی است که برای تشویق زنان با استعداد و مبتکر، امکانات لازم را فراهم سازد
رأی من از کسی است که با خشونت‌ها به ویژه خشونت در برابر زنان مبارزه کند و عاملان این خشونت‌ها را به کیفر رساند.
رأی من از کسی است که امنیت و مصئونیت زنان را تضمین نماید.
در اخیر باید تذکر داد اینکه هزینه مالی این کمپاین از جانب اعضای کمیتۀ مشارکت سیاسی زنان افغانستان پرداخته شده است.
رأی من از کسی است که زن و مرد را به‌گونه یک‌سان ببیند و ماده ۲۲ قانون اساسی را – که بر حق مساویانه زن و مرد تاکید می ورزد- حرمت گذارد.
رأی من از کسی است که برای یک دولت حسابده و شفاف، جامعه دور از فساد و جرم، فقر و نابرابری مبارزه کند.
رأی من از کسی است که حضور زنان را در نهادهای تصمیم‌گیرنده به ویژه شورای عالی ستره محکمه و کابینه تضمین کند.
رأی من از کسی است که در برابر فیصله های غیرقانونی و ضد انسانی دادگاه‌های قبیله‌یی و صحرایی بایستد و عاملان چنین رویدادها را به کیفر برساند.
رأی من از کسی است که در برابر سنت‌های ناپسند و واپس‌گرا مبارزه کند و جامعه را به سوی روشن‌گری و اندیشه‌ورزی ببرد.
رأی من از کسی است که با پدیده تگدی گری زنان مبارزه کند و برای بهبود زنده‌گی زنان نیازمند تلاش جدی نماید.
رأی من از کسی است که زمینه آموزش و پرورش و تحصیلات عالی دختران را در یک فضای امن و مصئون در داخل و خارج از کشور مساعد سازد.
رأی من از کسی است که قانون منع خشونت در برابر زنان را عملی سازد و با عاملان خشونت‌ها برخورد جدی نموده و برای از میان برداشتن تبعیض جنسیتی ایستاده گی کند.
رأی من از کسی است که به اعلامیه جهانی حقوق‌بشر و تمامی پیمان‌های حقوق‌بشری جهان احترام گذارد و از آن‌ها پیروی کند.رأی من از کسی است که برای تشویق زنان با استعداد و مبتکر، امکانات لازم را فراهم سازد
رأی من از کسی است که با خشونت‌ها به ویژه خشونت در برابر زنان مبارزه کند و عاملان این خشونت‌ها را به کیفر رساند.
رأی من از کسی است که امنیت و مصئونیت زنان را تضمین نماید.
در اخیر باید تذکر داد اینکه هزینه مالی این کمپاین از جانب اعضای کمیتۀ مشارکت سیاسی زنان افغانستان پرداخته شده است.
No comments:
Post a Comment