جشن آزادی وعید رمضان

عبدالو کیل کوچی

به  هر آنکس که نه عیدی دارد      عرض  تبریک  چه معنی  دارد

وای  بر  گرسنه  گان   تا ریخ       رنج ایشان ز زمین تا به  مریخ  

عمر شان  بسته به  نان خشکی       آنهم  از بخت   سیه  ممکن نی

یک عمرروزه و یکماه رمضان      او  اگر عید   کند کو  لب   نان

جزرمق درنفسش نیست  زجان      گل پر پر شده   در باد    خزان

با   چنین  مظلمه از عید  سخن      زخم  خونین  و  نمک  پا شیدن

اندر آنجا که مریض ی  رنجور      یا  علیلی که به   زخم   نا سور

ز  حیا تش  نبود  جز    رمقی       چه  رسد  بر در عید  و  طبقی

کو  دوایی که  شود   درما  نش      کو علا جی که  کند   خند ا نش

عاشق مرگ خود  اما کو مرگ      نی بدل شیمه ونی خون دررگ

با ز  همان  رسم  عیدی  کردن      دل  پر خون و به لب  خند یدن

نشو د عید   فقط  روی    سخن      صرف تبریک و سلامت  گفتن 

حر مت   عید    بجا    آور دن      عدل   و  احسان ونکویی کردن

بهر کی   گفته  شود   تبر یکی       به  یتیمی  و به  آن بی  پدری؟

به مریض ی و به وضع  نفسش       به زن بیوه و بر رنج وغمش؟

با    پدر مرده   جگر  بندش را       با پسر گم  شده  فرزندش را ؟

باز  هم   خنده    وعید ی  گفتن       جگر  سوخته  به خون  آلودن

باکی   تبریک شود  گفته زعید؟      با کسیکه خوشی ازاوست  بعید

یابه  مظلوم و فراموش شده گان      به  گرو گان   و  اسیر د گران

یا    به   آنکو که   نباشد   آزاد       کی شود گفته  که  تبریکت باد 
عید  آنست  که  دلها   همه  شاد       جان  من   فدای  آزادی    باد

عید  و آزادی   به   مفهوم یکی       کو ازین هردو کجا هست یکی

هردو را غارت و پنهان  کردند       دست وپا بسته به زندان کردند

باش  کا ین مظلمه ها  تا به کجا      جشن   آزادی    کجا  راه  کجا

وای  ازین دل که بفر مانم نیست      وای ازین درد که درمانم نیست

طبع   اشعار   دل    خسته ء من      نرود  سوی  خط وخال و ختن

غم      د یر ینهء   مردم   دارم      دل  به   زیر  نیش گژدم  دارم

تا  که   خورشید   بتا بد  روزی      روز گردد  شب ظلمت سوزی

پای  عید   همه گان  باز   شود      بال    آزاده   به    پرواز   شود

خواهم  آن جشن  وتبرک ها را       به    همه  نیک   و مبارک بادا