حمیرا ثاقب رییس شبکۀ نگاه زن:
جامعۀ مدنی افغانستان می خواهد تا نگاه جامعه بین المللی به افغانستان اینبار نگاهی جدی و سازنده باشد
کنفرانس بن دوم چند روز بعد یعنی در پنجم دسمبر سالجاری با حضور نمایندگان 90 کشور جهان و نهادهای بین المللی و همچنان حکومت و نهادهی مدنی افغانستان برگزار می گردد. در این کنفرانس خانم حمیرا ثاقب رییس شبکه خبری نگاه زن از سوی جامعه مدنی افغانستان جهت اشتراک در این کنفرانس انتخاب گردیده است. در گفتگویی که با خانم ثاقب داشتیم وی به اهداف جامعه مدنی در این کنفرانس پرداخته و جوانب مختلف این موضوع را به بررسی گرفته است. در ذیل توجه شما را به گفتگوی ذیل جلب می داریم:
سوال: خانم ثاقب چگونه شد که شما در کنفرانس بن اشتراک نمودید؟
جواب: نهادهای مدنی که متشکل از 80 نهاد غیر دولتی در افغانستان حضور دارند در چندین جلسه بر این باور شدند تا در تصمیم گیری های محوری و اصلی که در کنفرانس بن دوم در مورد افغانستان که عنقریب در آلمان برگزار می گردد اشتراک ورزیده و نقش اساسی و معقول در تطبیق و نهادینه نمودن این تصامیم در افغانستان داشته باشند. در جلساتی که برایتان قبلا عنوان کردم از میان این 80 نهاد به تعداد 150 تن اشتراک نموده که در نتیجۀ یک انتخابات شفاف و متوازن به تعداد 34 تن از میان این نهادها جهت اشتراک در کنفرانس بن 2 انتخاب شدند.
سوال: می توانید بفرمائید این نهادها عمدتا از چه طیف ها و اقشاری تشکیل یافته است؟
جواب: کمیتۀ مشارکت سیاسی زنان افغانستان، کمپاین پنجاه درصد زنان افغانستان، شبکۀ خبری نگاه زن، شبکۀ زنان افغان، اتحادیه های کارگری و صنفی، نهاد های مربوط به حقوق بشر، رسانه های همگانی، تشکل های جوانان، آرمان شهر، نهاد های معلولین علماء و روحانیون، اجتماعات ورزشی و دیگر موسسات غیر حکومتی از جمله نهادهایی بودند که در این اجلاس اشتراک ورزیده بودند.
سوال: از سوی جامعه مدنی به چه تعداد و چه افرادی در میز اصلی کنفرانس حضور دارند؟
جواب: خوشبختانه می توان گفت که تمامی این موضوعات بر پایۀ یک انتخابات عادلانه صورت پذیرفته و بعد از انتخاب 34 تن به به نمایندگی از سوی جامعه مدنی متعاقبا دو نفر باز هم انتخاب و در میز اصلی کنفرانس بن حضور دارند که شامل خانم سیلی غفار و آقای باری سلام می باشد.
سوال: و دیگر اشتراک کننده گان این کنفرانس؟
جواب: جالب است که بدانید جامعه مدنی تلاش های بسیار دقیق و مستمر در راستای هر چه بهتر بر گزار شدن این رویداد تاریخی دارد. نهاد های جامعه مدنی کوشش نمودند تا حد زیادی از پراکندگی و تشتت خودداری نموده و یک برنامه منظم و دقیقی را برای پیشبرد اهداف خود داشته باشند بدین منظور؛ 34 تن که از سوی نهادی مدنی انتخاب گردیده اند در بخش های مختلف این کنفرانس چه بخش های اصلی و محوری و چه بخش های حاشیوی آن سهم اساسی داشته باشند و به نوعی بتوانند تمامی این گروه مجرب و توانمند توقعات نهادها، جریانات مدنی و مردم افغانستان را با یک برنامه ریزی دقیق برآورده سازند.
سوال: آیا در حاشیۀ این جلسه نیز برنامه هایی را نیز دارید؟
جواب : بله، ملاقات ها، دیدارهای رسمی و معارفه های متعددی با اشخاص، نهادها و جریانات بین المللی در راستای انعکاس دیدگاههای جامعۀ مدنی افغانستان خواهیم داشت.
سوال: اجمالا خواسته های نهادهای جامعه مدنی از کنفرانس بین المللی بن چیست؟
جواب: جامعه مدنی به مناسبت تدویر کنفرانس بن دوم پیشنهادات و خواسته های مشخص خود را بصورت کتبی داشته و آن را ارائه خواهد نمود. جامعه مدنی از کنفرانس بن می خواهد تا به تعهدات قبلی خویش مبنی بر جامعه ای سازنده و پویا همکاری های خویش را در راستای مسایل حقوق بشر، حقوق زنان و آزادی بیان تداوم دهند. جامعۀ مدنی افغانستان می خواهد تا نگاه جامعه بین المللی به افغانستان اینبار نگاهی جدی و سازنده باشد. فساد اداری و ناامنی که دو چالش پرخطر فرا روی مردم افغانستان به حساب می آید از میان برداشته شود. حکومت و حکومت داری بر پایۀ شایسته سالاری ایجاد گردد و نظام اقتصادی افغانستان از انحصارگرایی های معمول خارج شده و حیات اقتصادی مردم افغانستان تضمین گردد.
سوال: کنفرانس بن دوم را نسبت به کنفرانس بن اول چگونه ارزیابی می نمایید؟
جواب: در کنفرانس بن اول جامعه جهانی در ابتدا در صدد ریشه کن کردن تروریزم بین المللی در افغانستان بودند و نگاه شان به حضور در افغانستان نگاهی توأم با مبارزه و جنگ با دشمنان ائتلاف بین المللی بود. در آن زمان کوشش می شد تا جهان از مصیبتی به نام تروریزم رهانیده شوند و آدرس این مصیبت بین المللی را در افغانستان جستجو می کردند. اما با گذشت بیش از یک دهه حضور ائتلاف بین المللی؛ جهان به این باور رسیده است که ریشه های تروریزم بین المللی نه در افغانستان بلکه در خارج از افغانستان موجودیت داشته است. جهان به یقین کامل رسیده است که افغانها مورد مظالم بسیاری قرار گرفته و جنگ و نامنی های تحمیلی مجال یک زندگی آرام را از آنان گرفته است. در مجموع می توان گفت که کنفرانس بن دوم نسبت به کنفرانس بن اول از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است بخاطر آنکه جامعه جهانی به این نتیجه رسیدند که در افغانستان غیر از جنگ و تباهی که بر مردم تحمیل شده است مشکلات فراوان دیگری نیز وجود دارد که ضرورت احساس میشود تا جامعه جهانی افغانستان را در سالهای آتی نیز همراهی نماید.
سوال: و آخرین صحبت شما در پایان این گفتگو.
جواب: امیدوارم تا این کنفرانس نتایج خوب و روشنی را به مردم افغانستان به ارمغان بیاورد و سایۀ جنگ و نا امنی از کشورمان رخت بربندد.
مصاحبه کننده: نسرین بلخی
No comments:
Post a Comment