تغییر ذهنیت طالبان فقط یک افسانه‌ است

 تالبان از زمان تسلط بر کابل در نیمه ماه اگست سال گذشته، شش ماه است که زمان قدرت در افغانستان را به دست دارد و علیرغمتلاش‌های مجدانه تاکنون نتوانسته مناسبات سیاسی و دیپلماتیک افغانستان با جامعه بین الملل را عادی‌سازی کنند و به خصوص دولتخود را به رسمیت شناسانده و منابع مالی این کشور در خارج از افغانستان از فریز آزاد کنند.

مساله به رسمیت شناخته شدن از سوی جامعه جهانی یکی از مهم‌ترین معظلات دولت نوپای طالبان است و مانع پررنگ در این زمینهوجود شکاف عمیق میان نگرش طالبان به امر حکمرانی و نگرش جامعه جهانی بدان و مطالبات آن از طالبان است.

ایالات متحده امریکا و اروپا بر مساله تغییر رفتار طالبان درخصوص تشکیل دولت فراگیر اصرار دارند اما نگرش تالبان در قبال دولتفراگیر با جامعه جهانی متفاوت است و این گروه گمان می کند دولت کنونی، دولتی فراگیر با حضور همه قومیت‌ها و طوایف است در حالیکه جامعه جهانی معتقد است که دولت فراگیر باید با حضور همه احزاب و جریان‌های فکری افغانستان تشکیل شود.

همچنین دو طرف در بخش حقوق زنان اختلاف بنیادی با یکدیگر دارند، طالبان گمان می کند این امر تنها محدود به اعطای حق تعلیم وآموزش به زنان و کار کردن آنها در برخی ادارات نظیر بهداشت، پلیس و شعبه پاسپورت می شود اما جامعه بین المللی خواهان بازگشتامور به روال سابق است به طوری که هیچ محدودیتی علیه فعالیت زنان اعمال نشود و دستاوردهای آنان طی دو دهه گذشته حفظ شود.

طالبان در شش ماه پسین از هيچ نوع ستم ،استبداد ،لت وكوب ،زنداني نمودن زنان معترض ،شجاع و عدالت خواه دريغ نه ورزیده، عده رازنداني ،مكاتب دختران ودانشگاه برای دختران  را بستن وزارت أمور زنان را لغو وكارگران مأمورين زن را در دوایر دولتي ومؤسساتتوليدي ممنون وتوقف داده اند.

اعتراضات زنان در کابل و شهرهای بزرگ افغانستان از سوی طالبان سرکوب شده ،زنان از حقوق اساسی خود( حقوقسیاسی،اقتصادی و اجتماعی)محروم شدند و اجازه کار و تحصیل را ندارند.

خواست مشروع زنان ميهن ما (نان ،كار  ،تحصيل و آزادی )ومبارزه پيگير شان در جهت بدست آوردن

 حقوق انساني ،مدني ،شهر وندی (أعم از  زن ،مرد واطفال )جامعه ميباشد

به همه هويداست كه نيمه از پيكار جامعه را زنها تشكيل ميدهند ،اولين ساختار جامعه از خانواده يافته كه در آن زن ومرد سهم خودرا درتربيت و پرورش کودکان انجام ميدهند ،

زنان در همه أمور جامعه ،سياست ،اقتصاد ،تعليم وتربيه،هنر ، در بخش هاي توليد موفقانه وبهتر مصدر خدمت وانسجام ميباشند .

ولي تجارب شش سال قبل حكومت تالبان از 1996-2001 وشش ماه گذشته نشان می دهد كه تالبان  يك گروه افراطي ،متحجر ،نوكر منش،قومگرا، زن ستيز ،ضديت با علم ودانش ،معرفت ،ضديت با زبان ،فرهنگ ،هنر و با هر نوع پدیده كه در آن  به افراد جامعه احساسآرامش وخوشي بدهند ،

(موسيقي ،راديو ،تلويزيون ،سينما ،ورزش ،هنر وهنرنمايي ،لباس پاك به تن داشتن استند. )

لت وكوب ،توهين تحقير ،زندانی نمودن ،شكنجه ،انفجار ،انتحار از صفات عمده وپيشه تالبان ميباشد.

تالبان ،از دوران كودكي در مدارس ديني پاكستان شستو شوي مغزي شده، واقعيت هاي انساني جامعه را که برادري ،اخوت ،همدردي،محبت ،شفقت ،مهرباني و كمك است. از نزد شان سلب در عوض ،خشونت ،ظلم بي رحمي ،جنگ عداوت ،كشتن انسانهاي بي گناه در سوآموزش ميگيرند.

يكي از راه هاي مبارزه با  بهبودي حالت روانی تالبان، برنامه هاي پزشكي روان شناسي وآموزش برنامه هاي انسان دوستي مهيأ وأجرا  گردد.

طالبان هیچگاهی تغییر نمی کنند و تغییر ذهنیت طالبان فقط یک اندیشه است.

كنترول وبسته نمودن مدرسه هاي ديو بندي پاكستان 

پيروز وموفق بادجنبش آزادی خواه زنان ميهن ما 

با عرض حرمت 

محمد نعیم صدیقی