زندگی پر مشقت زنان افغانستان در تحت سلطه طالبان

 شش ماه قبل در۱۵ آگوست طالبان وارد شهر کابل شدند و با تصرف پایتخت بر تمام افغانستان تسلط یافتند و یک حکومت تک قومی را با کمک پاکستان به وجود آوردند

  

با رسیدن پای منحوس طالبان جنایتکار و رژیم متعفن شان در سرزمین زیبای ما ، بار دیگر خشونت علیه زنان در افغانستان شروع شد.طالبان حق کار ،حق تحصیل و آزادی را از زن ها گرفتند.فقر گرسنگی و بیکاری به اوج خود رسید.

اکثریت زن ها که طی جنگ های چهار دهه گذشته نان آوران خانواده های خود را از دست داده و خود شان اقتصاد خانواده های خود را پیش میبردند بیش تر زیر فشار قرار گرفتند که این فشار های وارده مبنای اکثریت فشار های روانی به آنان نیز شده است. مخصوصا مسدود بودن دانشگاه ها و عدم جواز رفتن به مکتب برای دختران بالاتر از صنف ششم می تواند وضیعت بحرانی برای زنان را تا سالهای زیاد تضمین کند چون به ازای از دست رفتن هر روز تحصیلی، زنان خسارت هنگفتی می پردازند و حالا اجازه ندارند که از خانه بیرون بروند و کار کنند زندگی برای شان جهنم شده است.

زنان با شهامت افغانستان این وضعیت ناگوار را تحمل کرده نتوانستند و دست به تظاهرات زدند.

در شهر های مختلف افغانستان و تظاهرات گسترده ای را راه انداختند که این تظاهرات به خشونت کشیده شد و بسیاری از معترضان به شکنجه و دشنام طالبان روبرو شدند اما پس از آنکه طالبان راه اندازی هر نوع تظاهرات بدون هماهنگی با طالبان را غیر قانونی اعلام کردند شماری از این تظاهرات کاهش یافت .

زنان و دختران دلیر و مبارز افغانستان به جهان نشان دادند که نمیترسند .مبارزه زنان برای عدالت ،حق کار ‌و تحصیل ،عدم خشونت حق شهر وندی مشارکت سیاسی و اجتماعی می‌باشد مبارزه زنان برای احقاق حقوق هر یک از اعضای جامعه به شمول مرد ، زن ‌و کودک می انجامد و مانع لگدمال شدن اقلیت ها در سیستم ستم دینی و مرد سالارانه میشود .گرو های تندرو و مذهبی که زنها را از حق و حقوق شان میخواهند دور نگهدارد زنان را زندانی خانه های شان کرده اند و حتا در خانه نیز در امان نیستند و این خلاف فرهنگ افغانستان است. دختران و زنان را از تحصیل و کار محروم کردند و هم چنان طالبان استادان دانشگاه و فعالین مدنی را زندانی و شکنجه می‌کنند موسیقی را در افغانستان خفه کرده اند به خانه های مردم داخل میشوند و جوان ها را با خود میبرند زندانی و شکنجه می‌کنند مردم از گرسنگی و فقر فرزندان خود را به فروش می رسانند .

پس از ۲۰ سال درگیری خشونت آمیز و از دست رفتن دها هزار غیر نظامی،غنی فراری حکومت را به این گروه جاهل تسلیم کرد.این انسان خایین حتا یک لحظه در باره ۳۵ ملیون جمعیت افغانستان نیاندیشد.

باهمه تهدیدات و فشار ها از سوی طالبان، زنان با شهامت افغان نشان دادند که نمیترسند زنهای افغانستان نان ،کار ،تحصیل و آزادی می خواهند.این نیم پیکر جامعه حق مشارکت سیاسی را دارند.

ما زنان افغانستان مشارکت سیاسی و یک نظام جمهوری فدرال می خواهیم.

حکومت طالبان را نمی خواهیم.

نگذارید عدالت آزادی و مساوات بمیرد نگذارید حکومت فاشستی و تروریستی حاکمیت کند هر زن افغانستان حق دارد که آزاد نفس بکشد و بدون ترس و وحشت زندگی کند .

جنبش آزادی بخش زنان افغانستان و نهاد آزادی از جنبش زنان دادخواه در افغانستان حمایت می کند.

با احترام عزیزه ایازی