برای بزرگترین جایزه آزادی
سارکوف چند چهره تکراری و برند تجارتی غرب، در حالی کاندید شدند که برای بار دوم
چهارده ملیون زن به اسارت طالبان و القاعده درآمده اند.
دوره اسارت زنان افغانستان نتیجه ی فساد مالی، نداشتن دغدغه واقعی برای رهایی ، همین تعداد محدود از زنان انجویی ست
غرب برای کسب مفاد بیشتر دنبال افراد مافیایی در کشور های فقیر و مذهبی بوده است
پارلمان اروپا به زنان فراری، مفسد، جاطلب و پروژه‌ای افغان جایزه می دهد
زنانی که بیست و یک سال پیش فقط با سواد ناچیز از کمپیوتر و انگلیسی که از پشاور فرا گرفته بودند با تصاحب ملیونها دالر بر گرده های زنان سوار شدند و امروز از ترس طالبان در همان ساعت های اول بدون یک لحظه درنگ با هواپیما های آمریکا از افغانستان به خانه ها و قصر های از پیش آماده شده شان منتقل شدند.همین زنان برند و تکراری همیشه بنام حقوق بشر و حقوق زنان از سوی مافیای جنگ حمایت شدند، خوردند، بردند و لاف مبارزه در راه آزادی زدند در حالیکه بدون موتر زره یک قدم هم پیاده نرفتند و بدون دالر حاضر به حرف زدن در مورد زخم و درد زن و بشر نبودند دوباره همین زنان پروژه‌ای را باداران خارجی شان در حالی جایزه قهرمانی می‌دهند که ملیونها زن گرسنه، فقیر و خشونت شده در خانه های امن، جاده ها، کمپ های مهاجرت و زندان های شخصی طالبان به نام منزل ، اسیر و گرفتار ظلم و شکنجه اند
اروپایی ها زنان و خبرنگاران که واقعن به خاطر حقوق زن تلاش کردند و اکنون این بانوان شجاع در مقابل طالبان به خاطر بقای حیات و ارزش های ابتدایی شان ، ایستاده گی می‌کنند و هیچ امتیازی را نسبت به مبارزه در راه ازادی ترجیح نمی دهند، هیچ وقت حمایت نه شده و نه می شوند.
دهنده گان القاب، مدال ها و جایزه های گوناگون در جهان وقتی خود بر عدالت و واقعیت در بدل ارتباطات و خواهر خوانده گی ، چشم میپوشند، چه اعتبار و ارزشی به این امتیاز ها، وچه مشروعیتی به این نهاد های با نام نشان شان خواهند گذاشت ؟؟
چهارده ملیون زن ستم دیده دیروز و به اسارت رفته امروز اگر خاموشند به این معنی نیست که بی شعورند
بل آنها تاریخ ننگین دیروز شما را نوشته اند و چشم سفیدی های غیر مسئولانه امروز تان را در حال یاداشت کردن اند.
فوزیه پوپل
No comments:
Post a Comment