نامه اعتراضیه درپیوند به وزارت امورزنان

 با توجه به تاریخ گذشته درافغانستان،قطعه زمین وزارت امور زنان درسال 1324دراثرسعی وتلاش زینب خواهرشاه امان‌الله برای موسسه خیریه (موسسه عالی نسوان) خریداری شد و به مرور زمان ساختمان بزرگ آن دارای یک سینمای بزرگ به نام

 

«زینب»،یک کودکستان ویک مکتب بزرگ سالان«ازصنف اول تا دوازده» بود.

این موسسه ازاعانه زنان تاجروتاجران ملی ساخته شد و از76 سال به این سوملکیت عام وتام زنان افغانستان بوده وهیچ کس حق تصاحب آن را نداشت.به جزدوره سیاه طالبانی.  

طالبان زن ستیز؛همین که داخل شهرکابل شدند. نخست روی تصاویرزنان را رنگ کردند و به ادامه آن لوحه وزارت امور زنان را به زمین انداخته و لوحه بیهوده خود را نصب کردند.

این گروه بی فرهنگ درروزهای بعدی فرمان روایی خود؛ حق آموزش،حق کار،حق رهبری،حق آوازخوانی، حق ورزش را از زنان و دختران گرفتند ووزارت امورزنان را که دردرازای تاریخ با نام های مختلف وهمیشه مرکز فعالیت های زنان بود وسد ها زن درسرتاسرکشورمصروف کاردراین وزارت بودند.از آن خود کردند. زنان را خانه نشین و دروازه های آن را به روی زنان بستند و نام آن را به وزارت «دعوت، ارشاد و امربه معروف و نهی ازمنکرکه توهین به تاریخ چهارده سده اسلام وکوچکترین نیازی به آن محسوس نمی شود،تغییردادند.» با این ستم بزرگ درحق زنان،هزاران کودک یتیم نان خود را ازدست داد و دربلا تکلیفی به سرمی برند.

 طوری که همه می دانیم کسب تحصیل و دانش حق هرانسان است ونقض این حق بی عدالتی به جامعه انسانی و پیشرفت آن است.

درپایان از دادگاه عالی افغانستان ،همه سازمان های متذکره دراین نامه و وکلای با اعتبارمقیم شهرکابل خواهشمندیم که برای بازشدن دوباره دانشگاه ها ومکاتب به روی دختران توجه جدی مبذول داشته و وزارت امورزنان را که ملکیت همه ی زنان افغانستان است. دوباره بدست آورند.

 

جنبش آزادی بخش زنان افغانستان

 

کاپی: به عفو بین المللی درشهرکابل

دفتر یونما سازمان ملل متحد در شهر کابل

سازمان ملل متحد در افغانستان