توقعات زنان افغانستان ازکنفرانس توکیو

شیرین نظیری
قراراست فردا یکشنبه هشتم جولای 2012 میلادی نماینده گان 70 کشورجهان درتوکیو پایتخت ژاپن گردهم آمده ، تا تعهدات مالی جدید را برای توسعه اقتصادی افغانستان پس از سال 2014 اعلام کنند.
هدف از برگزاری کنفرانس توکیو توافق روی کمک‌های مالی  " چهارملیارد دالر" برای توسعه اقتصادی واجتماعی افغانستان است.

به همه گان مبرهن است که بدون ادامه حمایت جامعه بین المللی، امنیت ملی و خدمات اساسی در افغانستان شدیدا در معرض خطر قرار خواهد گرفت. چنانچه دیده شده با حضورداشت نیروهای خارجی، ازنشست شیکاگو تا کنفرانس توکیو ، حوادث تکان دهنده ودلخراش بیشماری درکشوراتفاق افتاد و عده زیادی ازهموطنان ما را درکام مرگ فروبرد.
درین مدت خشونت ها توسط طالبان مسلح و درنده خو به اوج خود رسید. سرهای ده ها زن وکودک توسط این گروه وحشی،ازتن شان جدا شد وبه شکل بسیارفجیع ووحشیانه به قتل رسید. تکان دهنده و درد ناک ، ناشی از استبداد خانواده شوهر" خشونت های خانه گی "، ازدواج های اجباری،ازدواج های قبل از وقت ورسم و رواج ناپسند جامعه سنتی به بارآورد.
ازدواج اجباری از موارد عمدۀ خشونت علیه زنان و دختران در افغانستان محسوب می شود. بد دادن "معامله دختر بر سر نزاع های خانواده گی"، به زور به قید نکاح مردان کهن سال درآمدن و سر انجام فروخته شدن در بدل پول و جای داد، از مواردی است که بیشتر دختران جوان و گاه گاهی هم زنان بیوه درافغانستان قربانی آن می شوند وبیشترین آسیب ازین ناحیه متحمل می شوند.ازدواج‌های اجباری هنوزهم در بسياری از مناطق محروم افغانستان به وفرت ديده می‌شود. در تعدادی از اين مناطق، دختران در سنين پايين مجبور به ازدواج‌هايی پيوند خونی، حل مشكلات مالی، بدل و ... می‌شوند. در موارد بسیاری دختران خردسال مجبور شده‌اند که تن به ازدواج اجباری بدهند و حتا زنانی که به خاطر نجات از اذیت و آزار از خانواده گریخته‌اند، در معرض خطر دستگیری و بازداشت بوده‌اند. زنان افغانستان به ندرت امکان آن را دارند که برای احقاق حقوق خود به دادگاه شکایت کنند. زیرا دادگاه ، بانوان فقیرو بی گناه را دربند اسارت افگنده وهمسران مجرم شان را با اخذ رشوه آزاد می سازند. درجریان یازده سال ، هیچ قاتل وجنایت کار، دستگیر و طبق قانون جزای کشور مجازات نشده اند.  درطی سه ماه سال جاری صد ها دانش آموزدختردرشمال کشورمسموم شدند وسازماندهی این وحشت ودهشت توسط گروه های مسلح هنوزهم ادامه داشته با آن که پس از این گونه رویدادها، مقامات محلی وعده داده اند که عاملان آن را به زودی شناسایی خواهند کرد و به میز عدالت خواهند کشاند مگر تا کنون کسی در پیوند با این گونه خشونت‌ها، مجازا ت نشده است. هویت عاملان این   خشونت‌ها، همواره ناشناخته مانده و دولت برای افشا و مجازات آن‌ها کاری انجام نداده است.              
بناء به شواهد فوق به صراحت دیده می شود که زنده گی زنان پس ازخروج نیرو های خارجی درمعرض این همه خشونت هاوخطرها بوده وضروری پنداشته می شود.که در قبال حقوق بشر، زنان، دسترسی به عدالت، پروسه صلح ، حکومت داری خوب، تلاش برای شفافیت و حساب دهی، تقویت فرهنگ دسترسی به اطلاعات، مبارزه با فساد اداری، و حمایت از دستاوردهای ده سال گذشته از برنامه های استراتژیک این جامعه شمرده شود.                                                                      

افزون برآن فقرزدائی پروبلم دیگرخانواده ها بود که حوادث

هم چنین« جامعه جهانی باید از دولت افغانستان این تعهد را بگیرد که کمک های که به این کشور صورت می گیرد. کاملن شفاف بوده و در راه بهبودی کشور و ملت به مصرف برسد. و ازدولت افغانستان نیزخواسته شود که از شفافیت مصرف این کمک ها به کشورهای کمک کننده اطمینان بدهد.
ما از دولت و پیمان ناتو انتظار، حمایت از زنان و دختران را درهنگام روند انتقال و پس از آن داریم. تا وضعیت زنان در مرکزثقل برنامه‌های امنیتی افغانستان قرارگرفته ; تا ازهمه حوادث ناگواردرامان بمانند و

زمینه برای مشارکت زنان درعرصه های سیاسی ،اجتماعی و اقتصادی  فراهم شود.