چرا مردان، آمار خشونت به زن را در جهان افزایش داد؟

1- یک دلیلش این است بسیاری از مردان دنیا یاد نگرفته اند بیقراری، بی حوصلگی ناشی از
قرنطینه را تحمل کنند. بیان کنند. یاد نگرفته اند که عصبانیت را به خشم و خشم را به خشونت بدل نکنند. به مردان از بچگی یاد داده اند که حال آنها همیشه باید خوب باشد.

 

یاد داده اند که آنها مرکز جهان هستند و بقیه چیزهایی که دور و برشان می بینند، اجسام و یا افرادی هستند در خدمت اینکه حال اینها را خوب کنند. اگر جسم باشد با پرتابش، اگر شخص باشد با فحش، تحقیر، تهدید و کتک زدنش! تحمل درد، تحمل شرایط، صبر و بردباری، جملگی در فرهنگ لغت عموم مردم جهان، عناصر و احساساتی زنانه اند.

 

2 - خانه یک جایی است که در فرهنگ مردسالارانه چهاردیواری اختیاری مرد محسوب میشود. وارد خانه که میشوند دیگر حتی قانون بیرون/ که عمدتن با درون، کمتر تفاوتی دارد، باطل اعلام میشود. چون « سرپرست خانواده» بودن، به معنی داشتن قدرت مطلق است. خانه و متعلقاتش مایملک مرد محسوب میشود و مالکیت خصوصی در جهان مقدس است! هر مالکی میتواند با املاکش هر کاری بکند. برای همین بسیاری از مردانی که کنج خانه زن را میزنند، در خیابان یا در مترو دندان قروچه کرده، مشتها را تا رسیدن به خانه در جیبهای شلوارشان پنهان میکنند. بسیاری از مردان در موقع مشاجره زنها را به بیرون از خانه پرتاب میکنند، چون خانه را متعلق به خودشان و نتیجه کار و زحمت خودشان به تنهایی میدانند.

3 0کرونا برای همه مردم جهان و برای همه طبقات و آحاد بشر یک معنی ندارد. ترس کارگر ایرانی و هندی و پاکستانی، ترس مردم این کشورها با کارگر سوئدی و آلمانی و فرانسوی قابل قیاس نیست. در هندوستان پلیسهایشان با ترکه به سر و کله مردم در خیابان میزنند که به قرنطینه بروند، در آلمان خانم مرکل در پیام عید پاک معذرت خواهی کرد که حقوق مدنی افراد را مجبورند محدود کنند. کرونا به همین مقیاس برای زنها هم فرق دارد تا مردان. چون ستم بر زن در اپیدمی زوال پیدا نمیکند. بر عکس تشدید میشود. درست در همچون شرایطی درهای خانه های زنان را بسته اند. چون جامعه برای مدیریت بحران کرونا هیچ کجا زنان را لحاظ نکرده است. رئیس انجمن خانه های زنان آلمان به خبرنگار میگوید در این روزها مادرها با بچه هایشان پشت درها زنگ میزنند، نمیتوانیم باز کنیم چون از شیوع کرونا می ترسیم.

4 - هر وقت مردسالاری هر جایی احساس کند زن بی پناهتر است، بیشتر حمله میکند. در هر شرایطی، چه جنگ یا اپیدمی زنان بیحقوقتر و موقعیتشان بدتر میشود، دیوارشان برای خشونت کوتاهتر میشود. زنی که در صورت طلاق از حقوق و امکانات بهره مند میشود زبانش درازتر است، کمتر کتک میخورد. چون کسی که کتک میزند میداند که زن مجبور نیست خشونت او را تحمل کند. در شرایط پاندمی زن بیحقوقتر است! وقتی خانه تنها محل امن جهان محسوب شود، در حالی که طبق آمار خانگی زنها در خشونت خانگی بیشتر میمیرند تا در تصادف اتومبیل، وضعیتشان خرابتر می شود.

5 -کار نکردن یک عامل مهم خشونت کردن در بسیاری از مردان است. چون تعریفشان از خودشان با کار گره خورده است. مردی که امروز میزند، مردی نیست که قبلن هم با دوست دخترش، پارتنرش یا همسرش همیشه برابر رفتار کرده است، در همه تصمیمات او را شریک کرده است، موقع عصبانیت فحش نداده، دست بلند نکرده، تهدید نکرده است. مرد محترمی بوده است. این آدم محترم جنگ بشود یا پاندمی همانی میماند که هست. مردانی که امروز میزنند، همانهایی هستند که فقط آخر هفته ها میزدند. الان هر روز میزنند، فحش میدهند، بشقاب و صندلی پرتاب میکنند، چون قبلن کار میکردند. سرشان گرم بود. خوشحال و راضی بودند. کار کردن یک عنصر هویتی در بسیاری از مردان است. علت اصلی از خودبیگانگی آنها. چون تعریف جامعه از مرد یک عنصر کارکن است. ماقبل سرمایه داری شکار می رفت، الان کار میکند. این آدم را در شرایط بحران از سازمان کار بیرون میکشند، قاطی میکند. نمیداند چه بکند. چون شیشه پاک کردن و ظرف شستن را هم که کار نمیداند.

کرونا ثابت کرد که ستم بر زنان باید در هر نوع پاندمی پلنی به عنوان یک وجه مهم به حساب بیاید. خانه های زنان را با تست کردن تازه واردین باید باز میگذاشتند به جای اینکه ببندند. در کنار بالا بردن ظرفیت آی سی یو بیمارستانها، باید هتل های شهرها را به خانه های زنان فعلی به عنوان اماکن اضطراری اضافه میکردند. از ایران حرف نمیزنیم که هشتمان در همان ایستگاه اول گرو نه است. همین که طب اسلامی راه نیفتاده به جای پنبه و روغن بنفشه بگوید اگر زنها را کتک بزنید کرونا نمیگیرید، جای شکرش باقی است

یادداشتی؛ از مهرنوش موسوی