شیراز نورانی
کابل تپه‌های زیادی دارد.یکی ازآن‌ها، تپه‌ی بی‌بی‌مهرو یا تپه‌ی وزیرمحمد اکبرخان است این تپه‌ی خاکی که ازشمال به قلعه‌ی موسا وچهارقلعه،ازجنوب به وزیرمحمد اکبرخان، ازغرب به قلعه‌ی فتح‌الله و ازشرق به مکروریان‌ها متصل است،
هزار و یک داستان را در دل خودش جا داده است.مردم محل این تپه را «بیمارو» صدا می‌زنند، اما اسم اصلی این تپه، بی‌بی‌مهرو است. بی‌بی‌مهرو امروز به دو بخش تقسیم شده است، بخشی که متصل به مکروریان است به نام تپه بیمارو و بخشی که واقع در ساحه وزیر محمداکبرخان است به نام تپه وزیر محمداکبر خان یاد می‌شود.
درباره اسم این محل حکایت‌های زیادی نقل شده است؛ عده‌ای بی‌بی‌مهرو را عاشق دل‌باخته‌ای می‌شناسند و عده‌ای دیگر او را یک مبارز با شهامت راه آزادی می‌دانند. اما سخنی که بزرگان این منطقه درباره بی‌بی‌مهرو بر لب می‌آورند طوری است که هر دو چهره‌ی بی‌بی‌مهروی عشق و مبارزه را با هم یک‌جا کرده است.
گفته می‌شود مهرو، دختر جوان و با شهامتی بوده است. دختری که هنگام جنگ «افغان- انگلیس» بر سر تپه‌ای در نزدیکی میدان هوایی فعلی، زنده‌گی می‌کرده است. روزی شخصی به نام خواجه عزیز به خواستگاری مهرو می‌رود، اما مهرو برای ازدواج با خواجه عزیز شرط می‌گذارد که در صورت انجام آن با خواجه عزیز ازدواج کند. مهرو به خواجه عزیز می‌گوید در صورتی با او ازدواج خواهد کرد که او به جنگ در برابر انگلیس‌ها برود و در صف مبارزان افغان، انگلیس‌ها را شکست بدهد. خواجه عزیز نیز این شرط مهرو را قبول می‌کند و به جنگ در برابر انگلیس‌ها می‌رود.
مهرو در یکی از روزها در حالی که برای مبارزان افغان در جبهه‌ها کمک می‌کرده است، مرمی‌ای از سوی انگلیس ها قلبش را می درد و در همان‌جا کشته می شود. بعد از آن که انگلیس‌ها شکست می‌خورند و خواجه عزیز از جنگ بر می‌گردد، خبر می‌شود که مهرویش را کشته‌اند. خواجه عزیز بعد از آگاه شدن از این موضوع به سوی قبر مهرو می‌رود و تا که نفس در تن دارد روی قبر مهرو اشک می‌ریزد و بلاخره در همان‌جا خودش نیز می‌میرد.
بعدها مردم به خاطر غیرت و شهامت مهرو، منطقه‌ی را که در آن زنده‌گی می‌کرده را به نام تپه بی‌بی‌مهرو مسما کردند و خود مهرو را نیز بعد از کشته شدنش روی همان تپه به خاک سپردند.
اسم منطقه خواجه‌رواش شهر کابل نخست خواجه راس بوده و بعد به خواجه رواش تغییر کرده است. می‌گویند اسم این منطقه گرفته شده از نام «خواجه عزیز» است.
مایل آقا که سال‌ها می‌شود در این منطقه زنده‌گی می‌کند، می‌گوید: «در تپه بیمارو (بی‌بی‌مهرو) نزدیک به ۴۰ سال می‌شود که زنده‌گی می‌کنم، پدر و مادرم همین‌جا مردند و بالای همین تپه دفنش کردیم، حالا بیمارو برایم مثل یک خانواده شده است. خانواده‌ای که ترک کردنش برایم غیر قابل تصور است.»
از سوی دیگر دور از همه‌ی افسانه‌ها و حکایت‌های حقیقی یا غیر حقیقی‌ای که در رابطه به بی‌بی‌مهرو نسبت داده می‌شود، این تپه از شمار تپه‌های مهم و استراتژیک در دوره‌های مختلف تاریخ افغانستان بوده است.
در زمان جنگ اول افغان- انگلیس، این تپه به حیث یک پایگاه نظامی در اختیار نظامیان انگلیسی بوده است.
در سال ۱۸۴۱ میلادی هنگامی که شدت جنگ در برابر انگلیس‌ها در پایتخت شعله‌ورتر شد، انگلیس‌ها به تپه‌ی بی‌بی‌مهرو در اردوگاه نظامی‌شان پناه بردند و از همین‌جا بود که مکناتن، فرستاده‌ی سیاسی دولت بریتانیا برای افغانستان به وزیر محمداکبر خان پیشنهادی برای مذاکره رودررو را داد.
این مکان جز این که یک محل خاص نظامی در جریان تاریخ افغانستان بوده است، هم‌چنان پسران با شهامت این کشور را در خود جا داده است، یکی از آن‌ها عبدالله خان اچکزی، از قاطع‌ترین رهبران جنگ در برابر انگلیس‌ها بود، که در جریان شدت حملات بر انگلیس‌ها از سوی یک جاسوس انگلیسی کشته شد.
از سویی هم امروزه یک زیارت در قسمت پایانی این تپه، مقابل مکتب ذکور بی‌بی‌مهرو وجود دارد. عده‌ای می‌گویند این قبر مربوط به بابه عبدالله جلالی است. گفته می‌شود بابه عبدالله جلالی نخستین کسی بود که در جریان حمله بر انگلیس‌ها در منطقه بی‌بی‌مهرو کشته شد و در محلی که کشته شده، توسط مردم دفن شده است.
قصه زهر خوردن بابه عبدالله جلالی نیز از افسانه‌های است که مردم کابل را سال‌ها غرق خود کرده است.
اما از سویی اگر از حال و هوای نظامی این منطقه بدر آییم می‌بینیم که این منطقه از سال‌های زیادی در خود خانواده‌های ثروت‌مند و فقیر را طوری پهلوی هم قرار داده است که میان این خانواده‌ها، هیچ خانواده‌ای خود را کم‌تر و یا برتر از یک‌دیگر حس نکرده است و همه در فضای صمیمیت با هم زنده‌گی کرده‌اند.
امروز در کنار این همه، بزرگ‌ترین شفاخانه نظامی کشور، شفاخانه سردار محمدداوود خان (چهارصد بستر) نیز در همین‌جا موقعیت دارد.
در سال ۲۰۱۳ میلادی در بخش بالایی این تپه واقع در وزیر محمداکبر خان پارکی به مساحت ۶۵ هکتار و با داشتن ۲۳ هزار نهال به هزینه‌ی یک میلیون دالر از سوی ایالات متحده امریکا ساخته شد. این پارک دارای قسمت‌های مختلف تفریحی برای باشنده‌گان کابل است، این پارک هم‌چنان دارای یک حوض است. حوضی که در فصل‌های گرمای سال جوانان را به سوی خود می‌کشاند.
در حاشیه‌ی این پارک هم‌چنان قبر رییس‌جمهور پیشین افغانستان، برهان‌الدین ربانی موقعیت دارد. از سویی هم در سال ۱۳۹۳ در همین پارک بزرگ‌ترین پرچم کمک‌شده از سوی هندستان به اهتزاز درآمده است.
این پرچم ۸۵ متر بلندی، ۶۸ متر درازی و ۳۰ متر عرض دارد و محل خوبی را برای عکاسی اکثر باشنده‌گان شهر کابل فراهم کرده است
درباره اسم این محل حکایت‌های زیادی نقل شده است؛ عده‌ای بی‌بی‌مهرو را عاشق دل‌باخته‌ای می‌شناسند و عده‌ای دیگر او را یک مبارز با شهامت راه آزادی می‌دانند. اما سخنی که بزرگان این منطقه درباره بی‌بی‌مهرو بر لب می‌آورند طوری است که هر دو چهره‌ی بی‌بی‌مهروی عشق و مبارزه را با هم یک‌جا کرده است.
گفته می‌شود مهرو، دختر جوان و با شهامتی بوده است. دختری که هنگام جنگ «افغان- انگلیس» بر سر تپه‌ای در نزدیکی میدان هوایی فعلی، زنده‌گی می‌کرده است. روزی شخصی به نام خواجه عزیز به خواستگاری مهرو می‌رود، اما مهرو برای ازدواج با خواجه عزیز شرط می‌گذارد که در صورت انجام آن با خواجه عزیز ازدواج کند. مهرو به خواجه عزیز می‌گوید در صورتی با او ازدواج خواهد کرد که او به جنگ در برابر انگلیس‌ها برود و در صف مبارزان افغان، انگلیس‌ها را شکست بدهد. خواجه عزیز نیز این شرط مهرو را قبول می‌کند و به جنگ در برابر انگلیس‌ها می‌رود.
مهرو در یکی از روزها در حالی که برای مبارزان افغان در جبهه‌ها کمک می‌کرده است، مرمی‌ای از سوی انگلیس ها قلبش را می درد و در همان‌جا کشته می شود. بعد از آن که انگلیس‌ها شکست می‌خورند و خواجه عزیز از جنگ بر می‌گردد، خبر می‌شود که مهرویش را کشته‌اند. خواجه عزیز بعد از آگاه شدن از این موضوع به سوی قبر مهرو می‌رود و تا که نفس در تن دارد روی قبر مهرو اشک می‌ریزد و بلاخره در همان‌جا خودش نیز می‌میرد.
بعدها مردم به خاطر غیرت و شهامت مهرو، منطقه‌ی را که در آن زنده‌گی می‌کرده را به نام تپه بی‌بی‌مهرو مسما کردند و خود مهرو را نیز بعد از کشته شدنش روی همان تپه به خاک سپردند.
اسم منطقه خواجه‌رواش شهر کابل نخست خواجه راس بوده و بعد به خواجه رواش تغییر کرده است. می‌گویند اسم این منطقه گرفته شده از نام «خواجه عزیز» است.
مایل آقا که سال‌ها می‌شود در این منطقه زنده‌گی می‌کند، می‌گوید: «در تپه بیمارو (بی‌بی‌مهرو) نزدیک به ۴۰ سال می‌شود که زنده‌گی می‌کنم، پدر و مادرم همین‌جا مردند و بالای همین تپه دفنش کردیم، حالا بیمارو برایم مثل یک خانواده شده است. خانواده‌ای که ترک کردنش برایم غیر قابل تصور است.»
از سوی دیگر دور از همه‌ی افسانه‌ها و حکایت‌های حقیقی یا غیر حقیقی‌ای که در رابطه به بی‌بی‌مهرو نسبت داده می‌شود، این تپه از شمار تپه‌های مهم و استراتژیک در دوره‌های مختلف تاریخ افغانستان بوده است.
در زمان جنگ اول افغان- انگلیس، این تپه به حیث یک پایگاه نظامی در اختیار نظامیان انگلیسی بوده است.
در سال ۱۸۴۱ میلادی هنگامی که شدت جنگ در برابر انگلیس‌ها در پایتخت شعله‌ورتر شد، انگلیس‌ها به تپه‌ی بی‌بی‌مهرو در اردوگاه نظامی‌شان پناه بردند و از همین‌جا بود که مکناتن، فرستاده‌ی سیاسی دولت بریتانیا برای افغانستان به وزیر محمداکبر خان پیشنهادی برای مذاکره رودررو را داد.
این مکان جز این که یک محل خاص نظامی در جریان تاریخ افغانستان بوده است، هم‌چنان پسران با شهامت این کشور را در خود جا داده است، یکی از آن‌ها عبدالله خان اچکزی، از قاطع‌ترین رهبران جنگ در برابر انگلیس‌ها بود، که در جریان شدت حملات بر انگلیس‌ها از سوی یک جاسوس انگلیسی کشته شد.
از سویی هم امروزه یک زیارت در قسمت پایانی این تپه، مقابل مکتب ذکور بی‌بی‌مهرو وجود دارد. عده‌ای می‌گویند این قبر مربوط به بابه عبدالله جلالی است. گفته می‌شود بابه عبدالله جلالی نخستین کسی بود که در جریان حمله بر انگلیس‌ها در منطقه بی‌بی‌مهرو کشته شد و در محلی که کشته شده، توسط مردم دفن شده است.
قصه زهر خوردن بابه عبدالله جلالی نیز از افسانه‌های است که مردم کابل را سال‌ها غرق خود کرده است.
اما از سویی اگر از حال و هوای نظامی این منطقه بدر آییم می‌بینیم که این منطقه از سال‌های زیادی در خود خانواده‌های ثروت‌مند و فقیر را طوری پهلوی هم قرار داده است که میان این خانواده‌ها، هیچ خانواده‌ای خود را کم‌تر و یا برتر از یک‌دیگر حس نکرده است و همه در فضای صمیمیت با هم زنده‌گی کرده‌اند.
امروز در کنار این همه، بزرگ‌ترین شفاخانه نظامی کشور، شفاخانه سردار محمدداوود خان (چهارصد بستر) نیز در همین‌جا موقعیت دارد.
در سال ۲۰۱۳ میلادی در بخش بالایی این تپه واقع در وزیر محمداکبر خان پارکی به مساحت ۶۵ هکتار و با داشتن ۲۳ هزار نهال به هزینه‌ی یک میلیون دالر از سوی ایالات متحده امریکا ساخته شد. این پارک دارای قسمت‌های مختلف تفریحی برای باشنده‌گان کابل است، این پارک هم‌چنان دارای یک حوض است. حوضی که در فصل‌های گرمای سال جوانان را به سوی خود می‌کشاند.
در حاشیه‌ی این پارک هم‌چنان قبر رییس‌جمهور پیشین افغانستان، برهان‌الدین ربانی موقعیت دارد. از سویی هم در سال ۱۳۹۳ در همین پارک بزرگ‌ترین پرچم کمک‌شده از سوی هندستان به اهتزاز درآمده است.
این پرچم ۸۵ متر بلندی، ۶۸ متر درازی و ۳۰ متر عرض دارد و محل خوبی را برای عکاسی اکثر باشنده‌گان شهر کابل فراهم کرده است
هشت صبح
No comments:
Post a Comment