The voice of Afghanistan women: هشتم مارچ، روزآزادی ومبارزه با خشونت دربرابرزنان جهان

شیرین نظیری
هشتم مارچ روزهمبستگی بين المللی زنان، روز ياد بود خاطره ی قربانيان راه انسانیت وآزادی و روزمبارزه علیه خشونت وتبعیض است.

درهشت مارچ ۱۸۵۷ ترسایی، زنان كارگر كارخانه‌ نخ‌ ريسی و پارچه بافی شهر نیویارک ایالت متحده امریکا دست به تظاهرات گسترده ی زدند. ولی تظاهرات مسالمت آمیززنان با حمله های وحشیانه پولیس مواجه شده و دراثراین برخورد قهرآمیزپولیس، ده ها زن کشته ، زخمی وبه زندان ها افگنده شدند.
ازآن زمان تا کنون تغیرات مثبتی به اساس قانون اساسی، دربسیاری ازکشورهای پیشرفته جهان بوجود آمده ووضعیت زنان تا حدودی بهبود یافته است. ولی با تاسف باید گفت که درکشورهای جهان سوم و اسلامی نظربه قوانین وشریعت اسلام ، سنت های وحشیانه ی دست وپاگیروحکومت مرد سالار، زنان این نیمی ازکمیت فعال جامعه را ازابتدائی ترین حقوق شان محروم ساخته ودرتحت سیاست های سرکوب گرانه قرارداده اند.
افغانستان نیزازجمع چنین کشورها بوده وازطریق بلند گوهای حکومتی،همیشه گفته شده که زنان در افغانستان ازجایگاه و احترام خاصی برخوردارهستند؛ اما براساس گزارش‌های مختلف بین‌المللی؛ افغانستان بدترین جای زنده گی برای زنان است.
طوری که ما شاهد هستیم؛ زنان درافغانستان هر روز به اشکال مختلف مورد خشونت های فرهنگی واجتماعی و به ویژه خشونت خانواده گی قرار گرفته و تبعیض میان زن و مرد ؛ به مراتب بیشتر می‌گردد و تا جایی‌که دیده شده خشونت ها جرم پنداشته نشده و یک امر مطلوب بیان می‌شود.
رژیم های سیاه وفاسد با همدستان اش دربیش ازیک دهه ستم های را به زنان روا داشتند که مردم افغاستان وجهان نظیرآنرا درتاریخ زنده گی شان هرگز تجربه ننموده بودند. درسال که گذشت ماشاهد قربانی های زیادی بودیم. نمی دانم که ازکدامین جنایات طالب ها آغازنمایم. با اين هم، اين تنها خانواده نيست که در آن با زنان برخورد خشونت بار می شود، خشونت با زنان در افغانستان در محيط کار نيز رايج است که بيشتر روی رشد ظرفيت های کاری آنان اثر منفی می گذارد. نوع برخورد با زنان در جامعه سنتی افغانستان عمدتا برخورد با يک انسان "درجه دو" بوده است. این همه نتیجه مرد سالاری و نظام های مستبد است که در جامعه ما از سال های متمادی جریان دارد.
در نظارت خانه ها و زندان ها در افغانستان شماری زيادی از زنان به خاطر ارتکاب جرايم اخلاقی، فرار از منزل وغیره در حبس به سر می برند. اما شايد هيچ مردی در يک زندان در افغانستان يافت نشود که به جرم خشونت دربرابرهمسرش زندانی شده باشد.
فرهنگ معافيت برای مردانی که مرتکب اعمال خشونت بارعليه زنان می شوند سبب شده است تمامی راه های دادخواهی برای زنانی که قربانی خشونت می شوند بسته شده و درنهايت منجر به فرار آنان از منزل شود که اين راه نيز آنان را در برابر توده ای عظيمی ازمشکلات قرار میدهد.
افزايش تجاوزهـــــــــای جنسی عليه زنان و كودكان درسال های اخير، چيزيست كه بيشترين نگرانی ها را در ميان مردم و اجتماع به وجود آورده است. ازهمه مهمتر اينكــــه هيــــــچ عدالتی در خصوص فرد قربانی اجرا نمی شود و يا هيچ قانونی بر فرد متجاوز كه بدون شك از نفوذ قوی و تاثیر گذاربرخوردار است، تطبيق نمی گردد. به همين علت است كه موضوع تجاوزجنسی بـــــرزنان و كودكان در افغانستان، در حال افزايش است.
اين ها داستان های خود ساخته ای نيستند و تنها به يک یاچند مثال ختم نه می شود. دختران و زنان در افغانستان هر روز با انواع مختلفی از خشونت در داخل خانواده، محل کار، و محيط زيست مواجه هستند. خشونت عليه زنان و برخورد سنتی با آنان در افغانستان از ديرباز مشهود بوده است و موضوعی است که به گونه ای آشکار، زمينه برای حضور يکسان زنان به حيث شهروندان همطراز با مردان را محدود کرده و مانع بهره مندی آنان از حقوق اساسی و مزايای دموکراسی شده است.
برای تامین عدالت و مبارزه با خشونت ،مشارکت زنان بکارهای اجتماعی واقتصادی ضرور پنداشته می شود تا درقدم نخست باید زمینه تحصیل برای زنان هرچه بیشتر فراهم گردد تازنان بتوانند ازطریق ارتقا بخشیدن دانش وفهم همگانی بخاطر اعاده حقوق وآزادی ها و از سویی هم قادر به شناخت حقوق خود گردیده ونیز برای کسب آن مبارزه نمایند.
زنان ومردان آگاه جامعه ما همراه با نهاد های حقوقی ،نه تنها درروزهشت مارچ ویا ماه زنان به فعالیت های شان دربرابرخشونت علیه زنان بپردازند.بلکه درجریان سال وسال های عمر کاروتلاش پیگیرو مستمررا هرگزفراموش نه نمایند.
" به خشونت و تجاوزبه زنان وکودکان نه بگوییم".