مینه نوازنده‌ ی سه‌ رشته‌ ای

سهیلا وداع خموش

 

مینه بامهارت کامل آرشه رابه«باس چیلو»تماس می‌دادوباهرحرکت،تن صداتغییرمی‌کردوصدا بلند و بلند‌ترمی‌شد.مینه ۱۳ ساله درحالی که

 

 چشمانش را روی هم گذاشته بود، آله موسیقی باس چیلو را طوری می‌نواخت که گویا این صدای دل‌انگیز به رگ رگ وجودش رخنه می‌کند و در قطرات خونش حل می‌شود.
رشته اصلی این دختر کوچک و با استعداد، نواختن ترومپت است. او تنها با آموختن ترمپت و چیلو اکتفا نکرده است و ضمن این دو آله می‌تواند به خوبی و آسانی زیربغلی نیز بنوازد. سه رشته جداگانه، اما به‌گفته مینه سه آله موسیقی دلنواز می‌توانند او را به اوج قلعه‌های آرامش ببرد. جایی که نه غم می‌تواند پر و بال باز کند و نه اندوه می‌تواند آرامش مینه را به هم بزند.
مینه هنوز کودکی بیش نبود که از سایه پدر محروم شد و به خواست مادرش راهی پرورشگاه گردید. دنیای کودکی‌اش در چهاردیواری پرورشگاه خلاصه می‌شد، اما بعد‌ها زمانی‌که از پرورشگاه جلال‌آباد به پرورشگاه کابل انتقال یافت، دنیایش تغییر کرد و با یک خبر خوش دانست که دختران پرورشگاه هم می‌توانند به دنیای موسیقی رو آورند.
مینه می‌گوید: «زمستان بود و در گوشه پرورشگاه آرام و ساکت نشسته بودم که ناگهان اطلاع یافتم لیسه موسیقی کابل می‌خواهد دختران یتیم را آموزش‌های موسیقی دهد. همان دم ثبت‌نام کردم و شامل امتحان شدم.»
به‌گفته مینه در اوایل اعضای خانواده‌اش رفتن دختران به لیسه موسیقی و فرا گرفتن آلات موسیقی را برای دختران شرم‌آور و ننگ می‌دانستند، اما بعد‌ها به بسیار مشکل توانست مادر و دیگر اعضای خانواده‌‌اش را راضی به قبول این کار کند، اما هنوز هم کاکاها و پسران کاکایش با این کار مخالف‌اند.
او می‌افزاید: «مدت چهار سال می‌شود در انستیتوت ملی موسیقی درس می‌خوانم. در آغاز آله موسیقی ترومپت را به مدت دو سال آموختم، سپس زیربغلی و اکنون آله چیلو یا باس چیلو را می‌آموزم، اما علاقه بیشترم به ترومپت می‌باشد و ترومپت از هر آله دیگر مرا بیشتر به آرامش روحی می‌رساند.»
مینه زمانی‌که در کنار آله موسیقی باس چیلو می‌ایستد، این آله به مراتب از او بزرگی می‌کند، اما مینه چنان با مهارت او را می‌نوازد که استادان خارجی‌اش را حیرت زده کرده است.
او در مورد دست‌آورد‌هایش می‌گوید: «هرچند سفر‌های زیاد داخلی و خارجی داشته‌ام، اما بزرگ‌ترین دست آوردم در کشور عمان بوده است. در سفر عمان یک پارچه به نام «چتری چتری گل» را با آله موسیقی ترمپت نواختم که دور از تصور خیلی‌ها تشویق شدم و تقدیر‌نامه‌هایی نیز گرفته‌ام. این سفر خیلی برایم خوشایند و مهم بود.»
مینه بیشتر اوقاتش را در این انستیتوت به‌خاطر تمرین می‌گذراند.
او دلیل تمرین بیشترش را در این‌‌جا چنین می‌گوید: «چون در خانه و در پرورشگاه آله موسیقی ندارم و وضع اقتصادی‌ام خیلی ضعیف می‌باشد، توان خریداری آلات موسیقی مورد نظرم را ندارم. بنابران بیشترین اوقاتم را به‌خاطر تمرین در مکتب موسیقی سپری می‌کنم.»
مینه آرزو‌های زیادی در سر می‌پروراند‌. از جمله می‌خواهد در آینده یک موسیقی‌دان به تمام معنا شود. او می‌گوید: «در نخست آرزو دارم یک موسیقی‌دان لایق شوم و گزینه دومم مسلک ژورنالیستی می‌باشد که بعد از موسیقی خیلی به آن علاقه دارم.»
انستیتوت ملی موسیقی افغانستان که در سال ١٣٨٩ با افتتاح مجدد، جان تازه گرفت، گامی ‌مهم در مکتبی ساختن هنر موسیقی در کشور محسوب می‌شود.
این انستیتوت کودکان یتیم، کودکان خیابانی و دختران نوجوان و علاقه‌مند را با سپری کردن امتحان و راه یافتن به این انستیتوت در بخش موسیقی آموزش فنی و مسلکی می‌دهد.
در این مرکز موسیقى، آلات شرقى رباب، غیچک، طبله، تنبور، دلربا، سیتار و سرود و هم‌چنان در بخش آلات موسیقی غربى شامل وایلون، چیلو، دیولا، فلوت، کنترا پاس، پیکلو کلرنت، اوبو، سکسفون، بسون، تلمبو، ترمپت، کورلو، پیانو، گیتار و انواع و اقسام آلات ضربى که در اروپا، امریکاى لاتین و افریقا مروج است، تدریس می‌شود.

 

 

 

https://plus.google.com/u/0/112610024058402079714/posts
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008822536258

www.Voiceofwomenafg.blogspot.com

http://www.facebook.com/#!/voiceofwomenafg

https://twitter.com/voiceofwomenafg
voiceofwomenafg@gmail.com
‎چهره های ماندگارفرهنگی افغانستان

زنان سرشناس افغانستان

 

 

 

---

This email has been checked for viruses by Avast antivirus software. www.avast.com