بالاخــره بعــد از چــار مــاه اندل زدن مــوتر وحــدت ملــی چــالان شــده بســوی پارلمــان براه افتــاد
مــلا اشــرف غنــی
بچه خر باز لب و رویت چرا کشال اس ؟
لجاجت کده کار تعین وزرا ره به چار ماه خو رساندی هنوز هم راضی نیستی ؟
داکــتر عبــدالله :
بی پدر تقلبکار مه کار تعین وزرا ره به چار ماه رساندم یا تو ؟
مــلا اشــرف غنــی :
اگه تو لجاجت نمیکدی و منحیث رئیس اجرائیه بی چون و چرا پیشنهاد های رئیس جمهور کشور را اجرا میکدی چار ماه قبل وزرا تعین شده و تا امروز پروسه صلح با مخالفین سیاسی دولت به نتیجه می رسید.
داکــتر عبــدالله :
حالیکه همه پیشنهاد هایته قبول نکدم تمام وزارت خانه های کلیدی ره تو قبضه کدی و اگه قبول میکدم شاید یک وزارتخانه هم بما نمیدادی.
مــلا اشــرف غنــی :
مه میگم که کله پوچ تو بجای مغز از تلخان پر اس.
اگه ده بین همو تلخان ها یک کمی مغز پیدا میشه خو یکبار منطقی فکر کو که وزارت های کلیدی دفاع و داخله به غیر از خطر انتحاری دیگه به شما چه ارمغان می آورد !؟
به ما که از خود شان هستیم رحم نمی کنن شما ره خو ثواب گفته ده ظرف یک روز به هوا می پراندن ، ازی خاطر مه دلسوزی کده وزارت کلیدی و بی خطر و پر ثمر خارجه ره به شما دادم.
داکــتر عبــدالله :
پس از تو ممنون و شکر گذار هم باشیم ؟
مــلا اشــرف غنــی :
باید ممنون و شکر گذار مه باشی !
گذشته از بی خطر بودن وزارت خارجه از بابت خطرات انتحاری میفامی که درآمد ماهانه سفارتخانه ها به چند میرسه ؟
اگه افغانستان به صد کشور جهان سفارتخانه داشته باشه و از هر سفارتخانه بطور اوسط ماهانه ده هزار دالر عاید داشته باشه عاید عمومی تمام سفارتخانه ها ماهانه به یک ملیون دالر بالغ میشه که اگه نیم ملیون ره صلاح الدین به جیب خود کنه نیم ملیون باقیمانده که بتو میرسه پس دیگه چه میخواهی اگه مرگ میخواهی برو به هلمند.
داکــتر عبــدالله :
ولله چه بگویم روی دالر نازک اس و مه هم منحیث رئیس اجرائیه مجبور هستم که فرمان رئیس جمهور کشور ره بدون چون و چرا اجرا کنم.
حتی شاعر درین بابت چنین گفته :
خــواهــی که دل دلبــر تو نرم شــود
وز خــانه برون آید و بی شــرم شود
زور و زاری منمــــا زر بفــرســت
زر بر ســر فــولاد نهــی نرم شــود
با تقديم حــــــــــــــــــــــــــرمت
حقــــــــ(شـــمس الحـــق)ـــــــانی
 |
This email is free from viruses and malware because avast! Antivirus protection is active.
|
No comments:
Post a Comment