حبیبه عسکر: حسرت شرکت در انتخابات را دارم

سوما واصل
حبیبه عسکر می‌گوید هیچ‌گاهی موفق نشدم در افغانستان در انتخاباتی شرکت کنم و این حسرت به دلم مانده‌است
حبیبه عسکر ۴۷ سال پیش وقتی ۱۳ سال داشت به رغم مخالفت خانواده و طعنه و نیش و کنایه خود و بیگانه، روی صحنه تئاتر رفت

 و آنگونه که خودش می‌گوید نخستین زن افغان است که در تئاتر افغانستان نقش بازی کرد.او که امسال ۶۰ ساله شد، در شهر ملبورن استرالیا زندگی ‌می‌کند. اما آنگونه که خودش می‌گوید، به زندگی در مهاجرت عادت نکرده و همیشه حوادث افغانستان را دنبال می‌کند و غم و شادی اش به غم و شادی مردم افغانستان بستگی دارد.
حبیبه عسکر زمانی بازی در تئاتر را شروع کرد که به گفته خودش نه تنها بازیگر دیگر زن در تئاتر نبود، بلکه در میان تماشاگران نیز زنی دیده نمی‌شد.خانم عسکر که شماری از هواداران تئاتر او را ملکه تئاتر افغانستان می‌خوانند، بازی در تئاتر را زیر نظر سید مقدس نگاه، از بنیانگذاران تئاتر افغانستان آغاز کرد و در بیشتر نقش‌ها با پیشکوستانی چون عبدالقیوم بیسد، استاد رفیق صادق، حمید جلیا، مشعل هنریار، اکبر روشن، خانم مزیده سرور ، جمیله امین، میمونه غزال و زرغونه آرام بازی کرده است.او در مصاحبه با من که به سفارش بی بی سی فارسی انجام شد، گفته‌است، همیشه خبرهای افغانستان را دنبال می‌کند. هرچند به گفته او بیشتر خبرها از جمله خبرهایی در مورد جنگ، بریده شدن گوش و بینی زنان و یا ازدواج اجباری نا امیدکننده و غمگین است.
خانم عسکر را می توان از جمله زنانی به حساب آورد که سالهای سال، برای حقوق زنان و راه یابی آنها در سطوح مختلف فعالیت‌های اجتماعی مبارزه کرده است. قدم گذاشتن او به صحنه تئاتر در سال‌هایی که تقریبا تمامی صحنه‌ها از حضور زنان خالی بود، از نمونه‌های تلاش او در این زمینه است.
در مصاحبه‌ای که با او داشتم، مشخص شد که هنوز هم دغدغه جدی، آزادی و برابری حقوقی زنان و مردان در افغانستان را دارد.او معتقد است که در حال حاضر شرایط برای حضور زنان در عرصه‌های مختلف آماده است و زنان باید به حضور فعال خود ادامه در عرصه‌های مختلف ادامه دهند.
حبیبه عسکر در سیزده سالگی به تئاتر رو آورد
حبیبه عسکر می‌گوید او هیچ‌گاهی موفق نشد در افغانستان در انتخاباتی شرکت کند و رای دهد و این حسرت به دل او مانده است: "اگر می‌بودم حتما در انتخابات شرکت می‌کردم و به کسی رای می‌دادم که بتواند آرامی را به افغانستان بیاورد، صلح بیاورد و آتشی را که دامن افغانستان را گرفته خاموش کند و تبعیض را از بین ببرد."

تو خجالت نمی کشی؟
حبیبه عسکر می‌گوید در سالهای که او در تئاتر حضور داشت، در اوایل نه تنها تشویق نمی‌شد بلکه تنها حاصلش، طعنه خویشاوندان بود: "می گفتند تو نمی شرمی، تو خجالت نمی‌کشی این کارها کار مردم ما نیست، کار مسلمانها نیست و من فقط گریه می‌کردم. جواب سوالهای آنها را نمی دادم و فردا بازهم به تئاتر می‌رفتم. سالها طول کشید، سالها، تا بالاخره همه شان مرا قبول کردند تشویق کردند. پدرم مرا تشویق کرد و گفت بالاخره به آرزویت رسیدی."

اما او که از ۱۳ سالگی شروع کرده بود، چقدر طول کشید تا مردم از توهین و تحقیرش دست بکشند و تشویق اش کنند؟ خیلی. خودش می‌گوید، وقتی عروسی کرد و بخانه شوهر رفت. از طعنه کم شد و کم کم در جامعه پذیرفته شد.

بازهم رنج زنان را تصویر خواهم کرد

حبیبه عسکر، حالا ۶۰ ساله است. می‌گوید اگر بازهم فرصتی دست دهد و او یکبار دیگر به صحنه تئاتر افغانستان بازگردد، رنج‌های زنان افغان را بیان خواهد کرد. زنانی‌که به گفته او هر لحظه تهدید به مرگ می‌شوند، گوش و بینی شان بریده می‌شود و اختیار انتخاب آینده و همسر خود را ندارند.

سپاسگزار کسانی ام که هنوز تئاتر را زنده نگهداشته‌اند
حبیبه عسکر هنوز وقتی صحبت از تئاتر و بازیگری در تئاتر باشد، با علاقه و با انرژی حرف می‌‎زند، او می‌گوید فعلا چندان با دست اندرکاران تئاتر افغانستان در تماس نیست. اما از حال و هوای تئاتر افغانستان اطلاع دارد و می‌داند که تئاتر افغانستان وضعیت خوبی ندارد.
خانم عسکر سال‌ها است در آسترالیا زندگی می‌کند
خانم عسکر می‌گوید: "هنوز مشکلات فراوانی در زمینه تئاتر وجود دارد و من سپاسگذار کسانی هستم که این هنر را با وجود مشکلات فراوان هنوز زنده نگهداشته اند. می دانم که بازی در تئاتر هنوز هم برای خانم ها دردسر ساز است و آفرین خانم هایی که صحنه تئاتر را خالی نکرده اند و همچنان روی صحنه هستند." بی بی سی

 

 

https://plus.google.com/u/0/112610024058402079714/posts

www.Voiceofwomenafg.blogspot.com

http://www.facebook.com/#!/voiceofwomenafg

https://twitter.com/voiceofwomenafg
voiceofwomenafg@gmail.com
‎چهره های ماندگارفرهنگی افغانستان

زنان سرشناس افغانستان

 

 

 

---

This email is free from viruses and malware because avast! Antivirus protection is active.