یک نویسنده زن بوسیله طالبان کشته شد

 یک نویسنده هندوستانی زن که قصه اش در فلم « فرار ازطالبان» نمایش داده می شود، پس از برگشت اش به افغانستان برای تهیه یک فیلم مستند در مورد زنان این کشور کشته شده است

 

قتل شوشمیتابانرجی، 49 ساله که به روز چهار شنبه صورت گرفت، به سلسله حملات بر زنان در این کشور محافظه کار اسلامی، نگرانی را نسبت به رو به خرابی گذاشتن حقوق زنان در این کشور جنگزده، در آستانه مرحله ای بر انگیخته است که درسال آینده بخش اعظم نیروهای بین المللی آنجا را ترک می گویند.

طالبان افغانستان دست داشتن در این قتل را رد کرده اند.

به گفته پولیس ، بانرجی که داستان زندگی اش را در زیرحاکمیت طالبان با عنون "یک زن بنگالی کابلی والا" نوشته است، در ولایت بی قانون پکتیکا از خانه اش ربوده شده و بیش از بیست گلوله بروی شلیک شده است.

جنرال دولت خان زدران قوماندان پولیس پکتیکا گفت : جسد او روز پنجشنبه نزدیک به یک مدرسه دینی در سه کیلومتری خانه اش پیدا شد.

دولت خان درحالیکه گفت دراین زمینه برطالبان مشکوک می باشد، افزود: «افراد مسلحی ساعت 11 بعد از ظهر چهار شنبه داخل خانه اش شدند، او را بیرون کشیدند وتوسط گلوله به قتل رساندند».

جانباز خان شوهر بانرجی که از مقر فرماندهی پولیس پکتیکا با رویترز صحبت کرده است، گفته است که او چهار شنبه شب صدای تق تق دروازه عقبی خانه شان را شنید.

او گفت: « من دروازه را باز کردم، دو فرد مسلح که بر روی شان دستار پیچیده بودند ، مراباشدت پس زدند».

« آنها مرا لت وکوب کردند، چشمانم را بستند، دست هایم وپاهایم را بستند ومرا در اتاق قفل کردند. آنها همسرم را با خود بردند. در اوایل روز بعدی هنگامی که برخی اعضای خانواده به خانه آمدند ومرا پیدا کردند، من رها شدم ».

برخلاف برخی گزارش های رسانه یی، جانباز خان گفته است که بعد از برگشتن همسرش به افغانستان کدام تهدیدی ازجانب طالبان نشده بود.

ذبیح الله مجاهد یک سخنگوی طالبان دست داشتن گروه مربوطه اش را دراین قتل رد کرده است.

درجریان سال های 1996 تا 2001 که طالبان بر افغانستان حاکمیت داشتند زنان از درس خواندن، رای دادن و بسیارکار ها منع شده بودند، به آنها اجازه داده نمی شد که بدون اجازه وهمراهی محرم مردانه از خانه بیرون بروند.

خانم بانرجی اهل کلکته درسال 1989 پس از آنکه با جانباز خان ازدواج کرد، به افغانستان رفت. او به دین اسلام گروید ونام اش را سیده کامله گذاشتند.

او برای رساندن دوا به بیماران یک کلینیک افتتاح کرد، اما درسال 1993 زندگی اش به طور دراماتیکی تغییر خورد. این مصادف با زمانی است که پس از سال ها جنگ، طالبان درجنوب افغانستان به حیث یک نیرو ظهور می کنند.

او درکتاب اش نوشته است: به دلیل آنکه او از پوشیدن چادری یا برقع خود داری می کرد، او را بداخلاق خواندند و مجبورش گردانیدند تا کلینیک اش را ببندد.

او به پاکستان فرار کرد اما توسط خانواده شوهرش پس به خانه آورده شد و درحبس خانگی قرار داده شد. چنانکه درکتاب اش نوشته است، او در سال 1994 با ایجاد تونلی در دیوار گلین خانه شان فرار کرد.

او فرار کرد اما به زودی در نزدیک کابل بازداشت شد. با وجود خطر اعدام، طالبان را متقاعد ساخت تا او را به سفارت هندوستان بفرستند که دوباره در آنجا متوطن شد.

از روی قصه او درسال 2003 فیلمی با عنوان « فرار از طالبان» در بولیود هندوستان تهیه شد.

فهیم دشتی رئیس اتحادیه ژورنالیسان افغانستان گفت : بانرجی هنگامی که کشته شد، می خواست فیلم مستندی در مورد وضعیت زنان درولایت پکتیکا تهیه کند. سواپان بیسواس ناشر هندی کتاب های او به رویترز گفته است،او تصمیم داشت کتاب دیگری در مورد افغانستان بنویسد.

او گفت:« او از اینکه چیزی برای ارائه در نمایشگاه کتاب کلکته در اوایل سال جاری نداشت، غمگین بود، وبمن گفت که می خواهد به افغانستان برود تا برای کتاب نو اش مواد تهیه کند».

شیر شیندومخوپادهایای، نویسنده بنگالی می گوید: این حادثه « بسیار غم انگیز و بسیار تکان دهنده است. من او را همچون شهیدی می بینم. او زن شجاعی بود و در آنجا برای زنان کار می کرد».DW