من وهمه زنان میهنت بتو می بالیم وتا تاریخ ، افغانستان وجهان است نام ترا درخطوط طلایی حفظ وراه ترا دنبال می نمایم. ما به خون پاک تو سوگند می خوریم که ازهیچ کس وهیچ چیزنه هراسیم وبا دشمنان توبجنگیم وسربکف به پیش برویم ولحظه ای درنگ ننماییم.
وقتی به شدت دلم گرفته
وقتی که غم روی قلبم را پرکرده
وقتی که اشک چشمانم را حلقه زده بتو می نویسم نگارشجاع من!
نگارعزیز! امروزپیکربیجان ترا پدرریش سفید ودوستانت به خاک سپردند
امروزفضای ساکت بیمارستان وشهرترا ،باردیگرگریه ها وناله های پرسوزخانواده ودوستانت برهم زدند و واپسین نفس های ترا شمردند وتا آخرین نفس بدرقه ات نمودند.چقدرسخت است که با عالمی ازآرزوها وآرمان ها بمیری ، تو آرزو داشتی تا فرزندانت روزی به مقام تو برسند، توآرزوداشتی زنان همشهری ات حق تنفس آزاد داشته باشند,تو آرزوداشتی دختران ده وقریه ات به مکتب بروند. ولی افسوس هزارافسوس که تو این همه آرزوها را نادیده با خود به گوربردی.
چرا ترا ؛اینقدرزود کشتند؟.بخاطریکه دربرابراین سیاه دلان تاریک اندیش ایستادی؟ یا اینکه روی جنایات شان انگشت گذاشتی ؟ توچه کردی آیا با قاچاقبران مواد مخدرهلمندی رودرروشدی؟یا جنایت کاران را به پنجه قانون سپردی؟ ویا هم حرف روی حرف شان گذاشتی ودربرابر شان قدعلم نمودی؟ آیا تو یک پولیس نبودی ؟ چګونه می توانستی ازین عوامل منفورچشم پوشی نمایی؟ چگونه می توانستی که با یک مشت فاسد وجانی یکجا شوی؟ آیا قرارنگرفتن تو درکنارقاچاقجی ومفسدین جرم پنداشته شد؟ آیا زن بودن تو مسله ننگ را دامن زد؟.
توسزاوارکشتن نبودی؟ چرا گلوله کوردشمن گلوی ترا سوراخ سوراخ نمود وتو را تا ابد خاموش ساخت؟ غافل ازینکه ازهرقطره خون تویک نگارآتشین دیگربوجود آمدواکنون هزاران نگاردرسراسرجهان بیدارشد ودربرابرستم ،انسان کشی وزن ستیزه ایستاد ودشمنان خود را خوبترازپیش شناخت.
هیچ ندانستم که چرا نخست اسلام بی بی وسپس تو، به جرمی که مرتکب نشده اید کشته شدید. کاش زنده می ماندی وپرده ازروی این همه جنایت ها وخیانت های خانمانسوزبرمیداشتی.
اگرپارلمان ودولت مافیائی کرزی بتو حرمت نگذاشتند ،حرفی نیست. ولی افسوس هزارافسوس به مردم وبانوان که داد ازحقوق زن می زنند ،" وزارت امورزنان، ریاست ها ,انجو ها ، نهاد ها واتحادیه های " چه شد که حتا صدای اعتراضی بلند ننمودند.آیا گلوله های که گردن ترا شکافت وتو را نابود ساخت صدا نداشت ، درد وهمدرد نداشت ،هم دل وهم صدا نداشت.
نگارخوبم!
من وهمه زنان میهنت بتو می بالیم وتا تاریخ ، افغانستان وجهان است نام ترا درخطوط طلایی حفظ وراه ترا دنبال می نمایم. ما به خون پاک تو سوگند می خوریم که ازهیچ کس وهیچ چیزنه هراسیم وبا دشمنان توبجنگیم وسربکف به پیش برویم ولحظه ای درنگ ننماییم.
وقتی که غم روی قلبم را پرکرده
وقتی که اشک چشمانم را حلقه زده بتو می نویسم نگارشجاع من!
نگارعزیز! امروزپیکربیجان ترا پدرریش سفید ودوستانت به خاک سپردند
امروزفضای ساکت بیمارستان وشهرترا ،باردیگرگریه ها وناله های پرسوزخانواده ودوستانت برهم زدند و واپسین نفس های ترا شمردند وتا آخرین نفس بدرقه ات نمودند.چقدرسخت است که با عالمی ازآرزوها وآرمان ها بمیری ، تو آرزو داشتی تا فرزندانت روزی به مقام تو برسند، توآرزوداشتی زنان همشهری ات حق تنفس آزاد داشته باشند,تو آرزوداشتی دختران ده وقریه ات به مکتب بروند. ولی افسوس هزارافسوس که تو این همه آرزوها را نادیده با خود به گوربردی.
چرا ترا ؛اینقدرزود کشتند؟.بخاطریکه دربرابراین سیاه دلان تاریک اندیش ایستادی؟ یا اینکه روی جنایات شان انگشت گذاشتی ؟ توچه کردی آیا با قاچاقبران مواد مخدرهلمندی رودرروشدی؟یا جنایت کاران را به پنجه قانون سپردی؟ ویا هم حرف روی حرف شان گذاشتی ودربرابر شان قدعلم نمودی؟ آیا تو یک پولیس نبودی ؟ چګونه می توانستی ازین عوامل منفورچشم پوشی نمایی؟ چگونه می توانستی که با یک مشت فاسد وجانی یکجا شوی؟ آیا قرارنگرفتن تو درکنارقاچاقجی ومفسدین جرم پنداشته شد؟ آیا زن بودن تو مسله ننگ را دامن زد؟.
توسزاوارکشتن نبودی؟ چرا گلوله کوردشمن گلوی ترا سوراخ سوراخ نمود وتو را تا ابد خاموش ساخت؟ غافل ازینکه ازهرقطره خون تویک نگارآتشین دیگربوجود آمدواکنون هزاران نگاردرسراسرجهان بیدارشد ودربرابرستم ،انسان کشی وزن ستیزه ایستاد ودشمنان خود را خوبترازپیش شناخت.
هیچ ندانستم که چرا نخست اسلام بی بی وسپس تو، به جرمی که مرتکب نشده اید کشته شدید. کاش زنده می ماندی وپرده ازروی این همه جنایت ها وخیانت های خانمانسوزبرمیداشتی.
اگرپارلمان ودولت مافیائی کرزی بتو حرمت نگذاشتند ،حرفی نیست. ولی افسوس هزارافسوس به مردم وبانوان که داد ازحقوق زن می زنند ،" وزارت امورزنان، ریاست ها ,انجو ها ، نهاد ها واتحادیه های " چه شد که حتا صدای اعتراضی بلند ننمودند.آیا گلوله های که گردن ترا شکافت وتو را نابود ساخت صدا نداشت ، درد وهمدرد نداشت ،هم دل وهم صدا نداشت.
نگارخوبم!
من وهمه زنان میهنت بتو می بالیم وتا تاریخ ، افغانستان وجهان است نام ترا درخطوط طلایی حفظ وراه ترا دنبال می نمایم. ما به خون پاک تو سوگند می خوریم که ازهیچ کس وهیچ چیزنه هراسیم وبا دشمنان توبجنگیم وسربکف به پیش برویم ولحظه ای درنگ ننماییم.
No comments:
Post a Comment