صالحه وهاب واصل
درجبین باغ بینم شبنمی آرد بهار
ازسفربا خویش رنگ خُرمی آرد بهار
گل به رنگ عمریست از زخم جگرخون میخورد
رنگ و بوی شادی را چون مرحمی آرد بهار
دم غنیمت دار یارا در نظارت های باغ
کین صفا را همچو عمر گل دمی آرد بهار
از نشستن دانه را تا سر کشیدن همرهست
هر نفس از عشق در تابش خمی آرد بهار
میدرد چاک گریبانِ خزان را دست نور
کز پس این پرده راز محرمی آرد بهار
جشم ما را قوتِ دیدار می باید بر آن
کز دل هر ذره بیرون ، عالمی آرد بهار
طاقت خود داری راازدست ما دزدیده است
هستی ئی کز هر نشانِ مبهمی آرد بهار
سیرِ باغ و عیشِ گلشن نشۀ بادِ صبا
گردِ بر چشم دلست تا زآن نمی آرد بهار
«واهِبا» هر بوی بشکن هر چه رنگ است کن نهان
14-03-2013
هالند
No comments:
Post a Comment