دانشجویانی که می‌خواستند هیتلر را سرنگون کنند

هفتاد سال پیش در چنین روزی سه دانشجوی آلمانی به جرم رهبری یک جنبش مقاومت ضد هیتلر درمونیخ اعدام شدند.

 

 

 

از آن زمان تاکنون اعضای این جنبش که رز سفید نام داشت، در زمره قهرمانان ملی آلمان قرارگرفته اند.در سال ۱۹۴۳، جنگ جهانی دوم به اوج خود رسیده بود اما در مونیخ که مرکز قدرت نازی‌ها بود یک گروه از دانشجویان، مبارزه مسالمت جویانه ای را علیه هیتلر آغاز کردند. نام این گروه رز سفید بود.

لیلو فورست‌رام‌دور ، یک بیوه ۲۹ ساله که شوهرش را در جبهه جنگ در روسیه از دست داده بود توسط دوستش الکساندر اشمورل به این گروه معرفی شد و به عضویت آن در آمد.

لیلو که اکنون ۹۹ سال دارد می گوید روزی را که الکساندر این گروه را به او معرفی کرد، به یاد می آورد "او هرگز کلمه "مقاومت" را به کار نبرد و فقط گفت که در این جنگ وحشتناک بسیاری جان خود را از دست داده اند. او از هیتلر به عنوان یک فرد خود بزرگ بین نام برد و گفت باید علیه او مبارزه کرد."

جنبش مقاومت رز سفید در سال ۱۹۴۲ توسط یک گروه از دانشجویان و استادشان تشکیل شد . اعضای این گروه که از جنایات نازی ها وحشت کرده بودند اعلامیه هایی را انتشار دادند و در آن از مردم آلمان خواستند که با رژیم نازی به مخالفت بپردازند. اعضای این گروه هم چنین شعارهایی علیه نازی‌ها روی دیوار ساختمان های مونیخ می‌نوشتند.

اشمورل و دوستان دیگرش کریستوفر پروبست و شل در این اعلامیه ها از آلمانی‌ها می‌خواستند که به جنبش مقاومت علیه هیتلر به پیوندند.

گروه رز سفید

جنبش مقاومت رز سفید در سال ۱۹۴۲ توسط گروهی از دانشجویان دانشگاه مونیخ و استادشان تشکیل شد.

این دانشجویان اعلامیه‌هایی در بین مردم پخش می کردند و از آنها می خواستند که به جنبش ضد رژیم هیتلر به پیوندند.

سه تن از اعضای این جنبش پس از بازداشت توسط گشتاپو به اعدام با گیوتین محکوم شدند و در بیست و دوم فوریه ۱۹۴۳ احکام آن ها به اجرا در آمد.

آنها این اعلامیه ها را با کمک گروهی از همدستان خود، به آدرس هایی ارسال می کردند که به طور اتفاقی از روی راهنمای تلفن انتخاب کرده بودند.

به گفته فورست‌رام‌دور، گروه رز سفید درک نمی کرد که چرا مردم آلمان به راحتی از نازی‌ها و ایدئولوژی آنها حمایت می‌کردند و معتقد بود که مردم نباید در مقابل جنایات نازی‌ها سکوت اختیار کنند.

اعضای رز سفید، اعلامیه‌های خود را شخصا به نشانی‌های مورد نظر تحویل می‌دادند.

لیلو این اعلامیه ها را در اتاق خوابش مخفی می کرد ولی هرگز شخصا به نشانی های مورد نظر نمی برد.اوهم چنین در نوشتن شعارهایی نظیر"مرگ بر هیتلر" به روی این اعلامیه ها به اشمورل کمک می کرد.

گروه رز سفید در شب های ۸ و ۱۵ فوریه روی دیوارهای گوشه و کنار شهر مونیخ هم شعارهایی علیه نازی ها نوشتند.

لیلو به خوبی این فعالیت ها را به یاد می آورد و می گوید که اعضای این گروه که جوانانی ساده بودند و برای اعتقادات‎ زندگیشان را به خطر می انداختند.

یکی معروفترین اعضای این گروه سوفی، خواهر هانس شل بود که بعدها فیلمی در مورد او به "نام سوفی شل - روزهای آخر "ساخته شد که نامزد دریافت جایزه اسکار شد.

لیلو به یاد می آورد که سوفی از شدت وحشت شب ها در تختخواب برادرش می خوابید.

به گفته لیلو، هانس هم می ترسید اما هم چنان برسر باورهای خود ایستاده بود چون این خواهر و برادر، وطنشان، آلمان را دوست داشتند.

روز ۱۸ فوریه، هانس و سوفی شل خود را برای ماموریتی خطرناک آماده کردند . هدفشان پخش ششمین اعلامیه گروه رز سفید در دانشگاه مونیخ بود. آن ها در انتظار دانشجویانی بودند که از کلاس های درس بیرون می‌آمدند تا اعلامیه های خود را به دست آنان بدهند. این خواهر و برادر اعلامیه های خود را در اطراف پله های مرکزی دانشگاه گذاشتند اما وقتی از پله ها بالا رفتند سوفی متوجه شد که هنوز اعلامیه هایی در دست دارد و آن ها را از بالای پله ها به روی دانشجویان پخش کرد.

اما یکی از خدمه های دانشگاه او را دید و به گشتاپو خبر داد .هانس شل که رونوشت متن یک اعلامیه دیگر را در جیب داشت سعی کرد آن را ببلعد اما دیر شده بود و ماموران گشتاپو قبل از این کار او را دستگیر کردند.

خواهر و برادرشل بازداشت و همان روز در دادگاه اضطراری خلق محاکمه و به اعدام محکوم شدند.

روز ۲۲ فوریه سال ۱۹۴۳ احکام اعدام سوفی و هانس شل به اتفاق کریستف پروبست عضو دیگر گروه رز سفید ،با گیوتین به اجرا گذاشته شد.

"زنده باد آزادی" آخرین کلماتی بود که بر زبان هانس شل جاری شد.

بقیه اعضای گروه رزسفید وحشت زده شدند.

الکساندر اشمورل به آپارتمان لیلو پناه برد و با لباس مبدل و پاسپورت جعلی که لیلو برایش تهیه کرده بود سعی کرد از آلمان خارج شود.

اشمورل می‌خواست به سویس برود اما به دلیل بارش برف سنگین مجبور شد بازگردد.

در راه برگشت، هنگامی که می‌خواست برای فرار از بمباران وارد یک پناهگاه شود دوست دختر سابقش او را شناسایی کرد که به بازداشت و اعدام او توسط گشتاپو منجر شد.

سوفی شل یکی از اعضای جنبش رزسفید که درسال 1943 توسط گشتاپو اعدام شد

لیلو هم در دوم ماه مارس بازداشت شد. او می گوید "دو مامور گشتاپو به آپارتمان من آمدند و همه چیز را به هم ریختند. آن ها تمام نامه های مرا بررسی کردند و بعد گفتند که باید با آن ها بروم و سپس مرا به زندان گشتاپو در ویتل باخ بردند."

لیلو یک ماه در بازداشت بود و به طور مرتب در مورد نقشش در گروه رزسفید بازجویی می شد اما شانس با او یار بود و به دلیل این که همسرش را در جنگ از دست داده و بیوه شده بود، سرانجام آزاد شد.

او پس از آزادی مونیخ را ترک کرد و به شهری در لایپزیگ رفت. در آن جا تئاتر عروسکی راه انداخت و دوباره ازدواج کرد.

آخرین اعلامیه رزسفید پنهانی از آلمان به خارج فرستاده شد و به دست نیروهای متفقین افتاد.

در پائیز سال ۱۹۴۳میلیون‌ها کپی از این اعلامیه توسط هواپیمای متفقین به روی شهرهای آلمان ریخته شد.

لیلو پس از آزادی مدت ها تحت نظر و تعقیب گشتاپو قرار داشت.

او اکنون در شهرکی خارج از مونیخ زندگی می کند و به هنرجویانی که تا ۸۶ سال سن دارند درس رقص می دهد.

دوست او الکساندر اشمورل در سال ۲۰۱۲ از سوی یک کلیسای ارتدکس روسیه قدیس شناخته شد.

لیلو می گوید که اگر اشمورل زنده بود به این موضوع می‌خندید چون او قدیس نبود بلکه فردی کاملا عادی بود.
سرویس جهانی بی‌بی‌سی

www.Voiceofwomenafg.blogspot.com

voiceofwomenafg@gmail.com

http://www.facebook.com/#!/voiceofwomenafg

https://twitter.com/voiceofwomenafg