حفاظت ازسالمندان بدون اقارب در افغانستان

عزیزه عنایت

هفته قبل لیل 3/10/2012 – ازطریق تلویزیون آریانا خبری درمورد وارسی و

حفاظت از کهن سالان که سن شان بالاتر ازشصت میباشد ،خانواده ها و اقارب

خویش راطی جنگهای خانمان سوز سالیان متمادی درافغانستان ازدست داده اند

وشخصی بنام فرزند ویا از نزدیکان شان وجود نداشته، جای بودباش هم ندارند

به ابتکار محترمه  فاطمه گیلانی رئیس سازمان حقوق بشرپخش گردید که بـــا

 

شنیدن این خبرخورسند شده وبه اقدام نیک محترمه فاطمه گیلانی تحسین فرستادم

چه این کهن سالان که هیچ فردی بخاطروارسی ازآنان ندارند ، توان کارکـردن

هم درآنها دیده نمیشود واکثریت این افراد درکوچه وبازارو با گدایی کردن درهر

جا زندگی میکنند، اگر جای مناسبی بخاطر بود و باش برای آنها ازجانب دو لـت

 درنظرگرفته شود و به وضع صحی آنان توجه صوت گیرد اقدام خیرخواهانه ی

خواهد بود واز سوی دیگراین افراد از کوچه و بازار جمع شده باعث آبروریــزی

دولت افغانستان نزد ژورنالیستان ودیگرافراد خارجی نخواهد بود.

       اگرچه درشرایط کنونی افغانستان که بیکاری وفقر فریاد میکشد سالمندانــی

که فرزندان واقاربی دارند، نسبت فقرجانفرسا، رنج و مشکلات  زیادی میکشند چه

نان آوران این افراد اکثراً از بیکاری به مواد مخدر روآوردند ویا اگر شغلی دارند،

نسبت بدست آوردن عاید کمترماهوار شان نمیتوانند برای تمام اعضای خانواده خـود

رسیدگی کامل نمایند،زیرا خانواده های که تعداد شان به شش ویا هفت نفرمیرسد و

درفامیل یک نفرکارکن دارند خیلی مشکل و زندگی پرمشقتی دارند ، چون تعدادی

از هموطنان مان که درولایات کشور خانه و کاشانۀ شانرا ازدســت داده ودرکـــابل

مسکن گزین شده اند در خانه های کرایی زندگی میکنند که با پرداخت کرایه خانه و

زندگی مشقت بار ادامه میدهند واز سوی دیگردرمرکز( کابل) درطی سالهای جنگ

اکثریت خانه ها ویران گردیده که خانه های موجود  برای جمعیت که در شهـرکابـل

جمع شده اند کفایت نکرده ،این موضوع نیز با عث بلند رفتن کرایه خانه درمــرکز

شده است ، ولی باآنهم مردم به همین سلسله زندگی میکنند وتعدادی دیگری هم کــه

توان پرداخت کرایه را ندارند درتعمیر های ویرانه ویا خیمه های ژولیده زیست می

نمایند که جزاین راه دیگری ندارند ، زندگی بخورونمیرواجباری را تحمل میکنند .

 چنانچه که حضرت ابوالمعانی بیدل میفرماید .

                        زندگی در گردنم بارست و بیدل چاره چیست

                        چـــار بایــــد زیست  لاچــار با یـــد زیســـت

اگردولت افغانستان درقسمت ساختن خانه های ارزان قیمت اقدام وبرای مرد م کابل

 وولایات باقساط طویل المدت توزیع شود تا حدودی ازمشکلات اهالی کابل وولایا ت

 کاسته خواهد شد که البته این یک امرضروری وتقاضای مردم شریف وطن میباشد.

     درکشورهای اروپایی ازسالیان زیادی برای کهن سالان که اقارب وفا میل ندارند

وحتا اگردارند هم  فرزندان شان  نسبت مصــروفیت هــا ی کاری نمیتوانند که هـمه

روزه درخدمت آنها قرارگیرند جای مناسبی برای آنان درنظر گرفته شده که شخص

موظفی درخدمت هریک ازاین افراد قرارداشته، ازآنها و ارسی میشود که سالمندا ن

وکهن سالان، خوارو پریشان نمیشوند ولی در کشورهای اسلامی و مخصوصا ًوطن

مان افغانستان نسبت دستورالهی که درقرآن (کلام پروردگار) درمورد حقوق والدین

بارها تذ کرداده شده است وازجانبی نظربه رسوم وعنعنات که بین مردم مروج بوده

فرزندان خانواده هامیکوشند تا اخرین دقایق زندگی پدرومـادر، همیشه خــود واولاد

شان درخدمت والدین آنان قراردشته باشند که البته این رسوم وعادات مردم شریــف

افغانستان قابل قدروباعث افتخارهرفرد افغان میباشد .

       اما دربعضی فامیل ها نسبت داشتن عروس بد گذاره  والدین شوهرایـن عرس

ها خیلی رنج میکشند قسمیکه لازم میبا شد بحال شان رسیدگی نمیشــود.مادرانی نیــز

هستند که با وجود داشتن سه ویا چهارفرزند زمانیکه شوهرش(پدرفرزندانش)فـوت

و فرزندانش مکلف است که از مادرتنها وارسی کنند .مگر قسمیکه دوسه فامیل را

خودم دیده ام آن مادر بیچاره را عروس ها مانند توپ یکی برای دیگرمیفرستندوهر

کدام اظهارمیکند، توعروس کلان هستی باید نزد توبما ند و آن دیگری میگوید نه تو

عروس خورد هستی باید نزد تو بماند که فرزندان این مادرهروروزدرجنگ وجدال

بخاطر مادرپیر با خانمهای شان هستند که این خود یک مشکل بزرگ است ودراین

کشمش ها اطفال خانواده ها نیز ناراحت و پرعقده بارمیایند. دراین حالت فرزندا ن

چنین والدین بخاطربجا کردن فرض خود برای والدین و بد رفتاری خانم دربین  دو

سنگ آسیاب قرارمیگیرند که این نوع زندگی نیز برای چنین مردان  سخت ودشوار

میباشد ولی باوجود این همه مشکلات، هیچ فرزندی افغان  حاضر نمیشود که مادر

 خویش را به محل که سالمندان نگهداری میشوند بفرستند، بهتراست که موضوع را

با عروسان خانواده با توافق حل نمایند و عروسان فامیل هانیز دراین عرصه توجه

نموده ونگذارند که مادرکهن سالی ازنزد شان  دل نا خوش ازاین جهان فانی وداع

کند وسعی کنند باعمل نیک خویش فضای خانواده های خویش را گرم وگرمترنمایند

زیرا زمانیکه فضای خانه که مرجع راحت انسان است مملوازجنگ  ونفاق باشد هیچ

فرد ی نمیتواند که نفسی براحتی بکشد .