کابل؛ مقام اول درخشونت علیه زنان
مقامات كميسيون حقوق بشر با انتشار گزارشی می گویند که ولایت كابل با داشتن بیش از 45 فیصد مورد خشونت با زنان مقام اول را در افغانستان داراست.
در این گزارش امده است که در شش ماه نخست امسال ۲۴۳۳ مورد خشونت علیه زنان در سراسر افغانستان ثبت شده است.
این در حالی است که آمار کل خشونتها علیه زنان در سال گذشته به ۲۷۲۵ مورد رسیده بوده است.
مقامات در کمیسیون حقوق بشر بخشی از دلایل افزایش شمار خشونت علیه زنان را مربوط به افزایش آگاهی مردم درباره خشونت با زنان و مراجع ثبت شکایتها عنوان کردند.
بر اساس این گزارش؛ بیش از ۹۰ درصد خشونتها علیه زنان، خشونت های خانوادگی است که عمدتاً مردان خانواده ها به عنوان عاملان این خشونتها معرفی شده اند.
کمیسیون حقوق بشر گفته که شهرهای کابل، مزار شریف، هرات، ننگرهار و فاریاب از مناطقی هستند که بیشتر موارد ثبت شده خشونت با زنان در آن ثبت شده است.
خشونت های اعمال شده علیه زنان و دختران برای آنها پیامدهای بدی هم داشته است. شمار زیادی از زنان و قربانیان خشونت به خودسوزی، فرار از منزل، طلاق، فحشا و اعتیاد رو آورده یا مبتلا به بیماریهای روانی شده اند.
بیشتر عاملان خشونت با زنان در افغانستان مجازات نمی شوند و این امر بر ادامه خشونت با زنان اثر گذاشته است.
سیما سمر، رئیس کمیسیون حقوق بشر افغانستان می گوید؛ اگر با عاملان خشونت با زنان و دختران برخورد عادلانه صورت گیرد و آنها مجبور به پاسخگویی شوند، موارد این گونه خشونتها کاهش خواهد یافت.
وی ابراز تاسف کرد که هنوز هم شماری از عاملان خشونت جنسی علیه زنان و دختران مجازات نمی شوند و آنها به نحوی از فرهنگ مصونیت در برابر مجازات استفاده می کنند.
خانم سمر کنترل جمعیت در خانواده ها را هم برای کاهش خشونت موثر دانست و گفت که در خانواده های بزرگ و شلوغ خشونت نسبت به خانواده هایی که فرزند کمتر دارند، بیشتر است.
رئیس کمیسیون حقوق بشر افزود که برخی از قوانین افغانستان هم به نحوی حقوق شهروندی افراد را محدود می کند. او قانون جرگه ها و شوراها را نمونه ای از این قوانین دانست و گفت این کمیسیون از اجرایی شدن آن جلوگیری کرده است.
به گفته خانم سمر، قانون جرگه ها و شوراها مردم را از دسترسی به عدالت رسمی باز می دارد و عدالت غیررسمی را در پیش پای مردم می گذارد.
خشونت علیه زنان در افغانستان به یک امر روزمره تبدیل شده است، با وجود اینکه کنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان و قوانين کشور در محدودهاي خشونت عليه زنان را منع ميکند، اما با این حال تبعيض و خشونت عليه زنان به صورت گسترده در کشورمان وجود دارد.
چیزی که متاسفانه ما در کشور خود شاهد آن هستیم این است که باورهای موهن و تحقیرکننده علیه زنان و محرومیت آنان از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان هیچ حساسیتی را برنمی‌انگیزد. زنی فقط به جرم اینکه خودش شوهری برای خود انتخاب کرده است، سنگسار می‌شود و خیل کثیری از مردم در مراسم سنگسار او شرکت می‌کنند و به سوی او سنگ‌اندازی می‌نمایند یا به گناهی که حاضر نشده است با مرد مسنی ازدواج کند به شلاق بسته می‌شود و ناله های جگر‌خراش او اعتراضی و خشمی را برنمی‌انگیزد!!
با آن که دولت افغانستان خود را متعهد به ترويج ارزش های انسانی و حقوق بشری می داند، اما گسترش خشونت ها علیه زنان نشان می دهد که دولت در راستای عملی ساختن تعهدات خود ناتوان بوده است...؟!
در هر صورت امیدواریم شاهد روزی باشیم که تمام زنان کشور عزیزمان جایگاه اصلی خود را در جامعه بدست آورند و دیگر متحمل این همه رنج و سختی نباشند.
زن اگر نیست زندگانی نیست/ مردمی نیست و مهربانی نیست
دامن زن چو بوستان خداست/ گلشن مهر و آشیان وفاست
در این گزارش امده است که در شش ماه نخست امسال ۲۴۳۳ مورد خشونت علیه زنان در سراسر افغانستان ثبت شده است.
این در حالی است که آمار کل خشونتها علیه زنان در سال گذشته به ۲۷۲۵ مورد رسیده بوده است.
مقامات در کمیسیون حقوق بشر بخشی از دلایل افزایش شمار خشونت علیه زنان را مربوط به افزایش آگاهی مردم درباره خشونت با زنان و مراجع ثبت شکایتها عنوان کردند.
بر اساس این گزارش؛ بیش از ۹۰ درصد خشونتها علیه زنان، خشونت های خانوادگی است که عمدتاً مردان خانواده ها به عنوان عاملان این خشونتها معرفی شده اند.
کمیسیون حقوق بشر گفته که شهرهای کابل، مزار شریف، هرات، ننگرهار و فاریاب از مناطقی هستند که بیشتر موارد ثبت شده خشونت با زنان در آن ثبت شده است.
خشونت های اعمال شده علیه زنان و دختران برای آنها پیامدهای بدی هم داشته است. شمار زیادی از زنان و قربانیان خشونت به خودسوزی، فرار از منزل، طلاق، فحشا و اعتیاد رو آورده یا مبتلا به بیماریهای روانی شده اند.
بیشتر عاملان خشونت با زنان در افغانستان مجازات نمی شوند و این امر بر ادامه خشونت با زنان اثر گذاشته است.
سیما سمر، رئیس کمیسیون حقوق بشر افغانستان می گوید؛ اگر با عاملان خشونت با زنان و دختران برخورد عادلانه صورت گیرد و آنها مجبور به پاسخگویی شوند، موارد این گونه خشونتها کاهش خواهد یافت.
وی ابراز تاسف کرد که هنوز هم شماری از عاملان خشونت جنسی علیه زنان و دختران مجازات نمی شوند و آنها به نحوی از فرهنگ مصونیت در برابر مجازات استفاده می کنند.
خانم سمر کنترل جمعیت در خانواده ها را هم برای کاهش خشونت موثر دانست و گفت که در خانواده های بزرگ و شلوغ خشونت نسبت به خانواده هایی که فرزند کمتر دارند، بیشتر است.
رئیس کمیسیون حقوق بشر افزود که برخی از قوانین افغانستان هم به نحوی حقوق شهروندی افراد را محدود می کند. او قانون جرگه ها و شوراها را نمونه ای از این قوانین دانست و گفت این کمیسیون از اجرایی شدن آن جلوگیری کرده است.
به گفته خانم سمر، قانون جرگه ها و شوراها مردم را از دسترسی به عدالت رسمی باز می دارد و عدالت غیررسمی را در پیش پای مردم می گذارد.
خشونت علیه زنان در افغانستان به یک امر روزمره تبدیل شده است، با وجود اینکه کنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان و قوانين کشور در محدودهاي خشونت عليه زنان را منع ميکند، اما با این حال تبعيض و خشونت عليه زنان به صورت گسترده در کشورمان وجود دارد.
چیزی که متاسفانه ما در کشور خود شاهد آن هستیم این است که باورهای موهن و تحقیرکننده علیه زنان و محرومیت آنان از ابتدایی‌ترین حقوق‌شان هیچ حساسیتی را برنمی‌انگیزد. زنی فقط به جرم اینکه خودش شوهری برای خود انتخاب کرده است، سنگسار می‌شود و خیل کثیری از مردم در مراسم سنگسار او شرکت می‌کنند و به سوی او سنگ‌اندازی می‌نمایند یا به گناهی که حاضر نشده است با مرد مسنی ازدواج کند به شلاق بسته می‌شود و ناله های جگر‌خراش او اعتراضی و خشمی را برنمی‌انگیزد!!
با آن که دولت افغانستان خود را متعهد به ترويج ارزش های انسانی و حقوق بشری می داند، اما گسترش خشونت ها علیه زنان نشان می دهد که دولت در راستای عملی ساختن تعهدات خود ناتوان بوده است...؟!
در هر صورت امیدواریم شاهد روزی باشیم که تمام زنان کشور عزیزمان جایگاه اصلی خود را در جامعه بدست آورند و دیگر متحمل این همه رنج و سختی نباشند.
زن اگر نیست زندگانی نیست/ مردمی نیست و مهربانی نیست
دامن زن چو بوستان خداست/ گلشن مهر و آشیان وفاست
http://voiceofwomenafg.blogspot.com/ آوای زنان افغان
No comments:
Post a Comment