نجیبه آرش
این سروده که حکا یتگر یک واقعیت تلخ ، جانکاه و انکار نا پذیری از اعمال وحشیانه و خشونتبار گروه گلبدین حکمتیار در ولسوالی چار آسیاب در برابر زنان میهن مامیباشد، به عنوان تحفه ی هشت مارچ به زنان قهرمان و ستمدیده کشورم تقدیم میدارم.
این سروده که حکا یتگر یک واقعیت تلخ ، جانکاه و انکار نا پذیری از اعمال وحشیانه و خشونتبار گروه گلبدین حکمتیار در ولسوالی چار آسیاب در برابر زنان میهن مامیباشد، به عنوان تحفه ی هشت مارچ به زنان قهرمان و ستمدیده کشورم تقدیم میدارم.
مرجان
بیا با هم به عصر خویش بر گردیم
بیا با لحظه های داغ تاریخ همسفر گردیم
تو نام قهرمانان را اگر پرسی؟
بجز چندتا نمیدانم
درون رده های داغ تاریخ
هزاران قهرمان بوده
که بی نام و نشان مرده
تو میدانی!!؟؟
که شهرزادان شهر ما بهاران جوانی را چه بیباکانه رزمیدند
و با عشق وطن در دل
شور در سر
سرود رزم بر لب، پای کوبیدند
هزاران رنج بردند؛ ظلم دیدند
جور نامردان کشیدند
جنایت پیشگان ، سوداگران دین
همه بد خواه زن بودند
خیالم؛ خود، از کدام مادر نزاییدند
حضور بی نقاب زن
درون دخمه ی تا ریک عصر ما
حکم مرگ پاداش داشت
# # #
حکایت میکنند مردم
درون دره ی سر سبز چار آسیاب
میان کلبه ی مخروب آسیابان
زنی را نام بود مرجان
و مرجان
زن پاکیزه سرشتی بود
ندای رزم بر داشت با دشمنان بد سرشت زن
سری همسنگری بگذاشت با مرد آسیابان
دلش بر رزم پایا شد
و عشق مردمش چون عشقه پیچان در دلش پیچید
تمام شب در سنگر
میان غرش و توفان رگبار ها
تفنگ بر شانه می افگند
# # #
قضا را یک شب تاریک و وهم انگیز
که دژخیمان سیه اندیش، براین قریه تازیدند
قامت مردان بشکستند
قریه ویران شد، بخاک و خون یکسان شد
حکایت میکنند مردم ، از مرجان
که پاهاش را با چوب بستند ، چو سگ بر او پریدند
چادر و جا مه اش دریدند
دست هایش را بریدند
سوزش دست هایش
شعله ور شد در صدا هایش
که گویند آن صدا ها
نوحه های دردهیبتناک
در دل آن کوچه ها و دره ها پیچید۰۰۰
No comments:
Post a Comment