آوای زنان افغانستان

آوای زنان افغانستان

Wednesday, November 30, 2011

کمسیون صلح وآزادی برای افغانستان

The Commission for Peace and Freedom in Afgha

کمیسیون صلح وآزادی برای افغانستان          

Kommission für Frieden und Freiheit in Afghanista

Betreff: PETERSBERG II Proteste in Bonn dieses Wochenende
Liebe TeilnehmerInnen der Petersberg II - Proteste,
wir freuen uns sehr über Eure Anmeldungen! Anbei findet Ihr ein letztes 
Informationsschreiben in PDF-Format bezüglich der bevorstehenden 
Aktionskonferenz, Demonstration und weiterer Proteste im Rahmen der 
Petersberg II - Konferenz in Bonn.
Auf bald in Bonn, Euer

No to War, No to NATO Network
(The commission for Peace and Freedom of Afghanistan)

هموطنان وافغانهای صلح دوست  !  پروگرام وبرنامۀ تفصیلی کنفرانس ومظاهرات وارتباطات وسایل نقلیه ،محل وساعات حرکت بوس هارا ارتمام شهر های آلمان خاصتآ حومۀ شهربن آلمان و(نورد راین ویست فالین) را از سایت انترنیتی ذیل بدست بیآورند .به امید حضور واشتراک جمع کثیر افغانها ،آلمانها واروپائی های صلح دوست .

خلص تقسیم اوقات پروگرام
روز شنبه مؤرخ 3 دسامبرتجمع وراه پیمائی ازساعت 10و30 دقیقه تا14 و30:
 Kaiserplatz  :  Landes Museum Bonn :    محل تجمع

روز یکشنبه مؤرخ 4 دسامبر: کنفرانس از ساعت 10 الی 19 شام
Kaiserplatz  :  Landes Museum Bonn  :   محل کنفرانس   

روز دوشنبه مؤرخ 5 دسامبر :  مظاهرات ومصاحبات مطبوعاتی
 محل ومکان : در کشتی مقابل محل کنفرانس پیترسبورگ آلمان
  Friedrich-Ebert-Allee :  Kunst Museum

0049234383691
01719229033
Email address :   shagnan1@yahoo.de

کمیسیون صلح و آزادی برای افغانستان


اطلاعیۀ کمسیون صلح وآزادی برای افغانستان

طوریکه در این ده سال افغانها شاهدعواقب نکبت بار حضور قوای ناتو به رهبری امریکا در کشور عزیزشان می باشندکه تحت نام جنگ علیه تروریزم بین المللی ودفاع از حقوق بشر عملیات نظامی رادر افغانستان آغاز نمودند. 
 وافغانها با گوشت وپوست خود حضور این نیروها را بمثابه اشغال مستقیم هرروز احساس می کنند .
 مشاهده میگردد که امروز، حلقات بزرگ جامعه مدنی دنیای غرب و سازمان های سیاسی کوچک وبزرگ آن کشورها به علت مقاومت مستمر ملت افغان علیه این اشغال گردیدند ودرمواضع ومواقف گذشتۀ خود تجدید نظرنموده بدلایل منافع سیاسی واجتماعی خود ویا بخاطر همبستگی انسانی شعار صلح و ضد جنگ رادرمقابل بمباردمان،کشتارواشغال همصدا با افغانهای آزادی خواه وصلح دوست درسراسرکشورهادی غربی از قبیل ایالات متحدۀ امریکا ،آلمان ،انګلستان،فرانسه ،ممالک اسکنداناویی ودیگربلند کرده اند . به خاطر هرچه بیشتر قوت بخشیدن این صدا، کمیسیون صلح و آزادی برای افغانستان با همکاری نهضت صلح آلمان جهت محکوم کردن جنگ مستمر ده ساله در وطن و نقد از انعقاد کنفرانس پیترسبرک(دوم) آلمان از تاریخ سوم الی پنجم دسامبر 2011 میلادی برنامه های احتجاجی را ازقبیل تظاهرات ، دایر شدن کنگره ها وکنفرانس مطبوعاتی  ازطریق نهضت صلح آلمان  براه می اندازد.
به همین خاطر کمیسیون صلح وآزادی برای افغانستان ، ازتمام هموطنان گرامی خارج از کشور و بویژه کسانیکه در آلمان زندگی میکنند ، صمیمانه تقاضا می کند تا درین برنامه های احتجاجی و محکوم کردن جنگ درازمدت درافغانستان سهم گرفته و با حضور خود در آن مجامع انزجار خود را ازجنگ وخونریزی درافغانستان ابراز داشته وبرای استقرار صلح وآزادی درافغانستان منسجم گردند.
البته کمیسیون صلح وآزادی برای افغانستان اذعان دارد که کنفرانس پیترسبرگ دوم آنگاه موفق خواهد بود که در آن مخالفین مسلح یعنی مقاومتگران فعلی در کشور منحیث رکن اصلی کنفرانس جهت استقرارصلح در کشور سهیم گردند تا مناقشات نظامی جای خود را به یک گفتمان صلح عوض کند . کمسیون صلح وآزادی برای افغانستان اشتراک افغانهارا در کنفرانس ضدجنګ وتظاهرات یک موقف بسامثمرو مثبت به تقاضای آزادی خواهی ،صلح وعدالت ملت  خود دانسته و حضور هرشخص و گروه را بمثابه پشتیبانی  ازتمنیات برحق ملت افغان محسوب می کند .
 بخاطر اشتراک وانسجام مظاهرات وکنفرانس لطفا به تیلفونها وایمیل های ذیل تماس بگیرید . بااحترام
کمیسیون صلح و آزادی برای افغانستان
 0049234383691
01719229033

راحله قربانی فقر و بی‌سوادی و تبعیض و نابرابری شد

                                                

راحله، نماد زنان خشونت‌دیده و خاموش

راحله، یک زن فقیر بی‌سواد و ترک‌زبان بود. همین یک جمله کافی است تا ابعاد خشونت وحشتناک طبقاتی، ملیتی و جنسیتی که بر سر این زن آورده شد، روشن شود.
"راحله زمانی"، چهارسال پیش در چنین روز‌هایی که فمینیست‌های جهان و طرفداران حقوق بشر، به مناسبت
۲۵ نوامبر، روز "رفع خشونت علیه زنان" و ۱۰ دسامبر، "روز جهانی حقوق بشر"، برای کاهش خشونت علیه زنان و رعایت حقوق بشر تلاش‌های گسترده‌ای می‌کردند، در زندان اوین دوبار به پای چوبه دار رفت و بالاخره اعدام شد.
آخرین جمله‌های راحله را بعد از توقف حکم اول اعدام‌اش، وقتی که به زبان شیرین ترکی تشکر می‌کرد، هرگز فراموش نخواهم کرد. او گفت: "اگر نتوانستید موفق شوید و مرا اعدام کردند ناراحت نباشید. چون من خوشحالم که دوستانی چون شما دارم، تنها نیستم و تنها از این دنیا نمی‌روم. فقط، برای دخترم نگرانم که مبادا به سرنوشت من دچار شود."
راحله کی بود؟
راحله زمانی، دختری اهل روستای "ایدلی"، یکی از روستاهای شهرستان "سراب" از استان "آذربایجان شرقی" بود. روستایی به‌شدت فقیر که در حال حاضر هم نه مدرسه‌ای دارد، نه حمامی ونه حتی مسجدی.
در
۱۴ سالگی راحله را به دلیل فقر، به عقد علی محمودی، یکی از مردان روستا در‌آورده بودند. علی، مردی عصبی و پرخاشگر بوده و راحله را هر شب به بهانه‌ای به باد کتک می‌گرفته است. زن بار‌ها در اثر این ضربات بی‌هوش شده بوده است. یک‌بار هم در اثر ضرب و شتم به خونریزی می‌افتد و جنینی که در شکم داشته سقط می‌شود. راحله سه پرونده پزشکی در بیمارستان سراب داشت و قبل از اعدامش گفته بود: "شبی که از کتک‌های شوهرم عاصی شده بودم به خانه پدرم رفتم و گفتم که نمی‌توانم با همسرم زندگی کنم. پدرم مرا به باد کتک گرفت که: ما دختر دم بخت در خانه داریم و تو آبروی ما و خواهرت را حفظ کن و به سر زنده گی‌ات برگرد. همه مرد‌ها زن‌شان را می‌زنند اینکه مشکلی نیست."
راحله هنگام بازگشت به خانه، چندین سیلی محکم هم از مادرشوهر نصیب‌اش می‌شود: "کجا رفته بودی این وقت شب؟" او از آن شب به بعد، تصمیم می‌گیرد در اوج بی‌پناهی، سکوت کند.
 راحله و علی، بعد از تولد دخترشان به یکی از شهرک‌های حاشیه‌ای و فقیرنشین تهران به نام "اسلامشهر" نقل مکان و زنده گی جدیدی را آغاز کردند. در این دوران توقعات مرد از راحله، با دیدن فیلم‌های پورنو، بیشتر و بیشتر می‌شود و بعد با زنان دیگری ارتباط جنسی برقرار می‌کند. یکی از روزها، بعد از تولد پسرشان، در حالی که راحله هنوز در دوران بحران جسمی بعد از زایمان بوده، همسرش، زنی را به خانه می‌آورد و در جواب اعتراض راحله، به او می‌گوید که تو دو شکم زاییده‌ای و دیگر به درد من نمی‌خوری.
راحله دو شب پیاپی قرصی را که همسرش برای آرام کردن‌اش به او می‌داده، می‌خورد و در نهایت مرتکب قتل مرد می‌شود. خود او درباره آن شب گفته بود: "با میله‌ای که هر روز مرا می‌زد به سرش کوبیدم، نفهمیدم مرد یا بی‌هوش شد. برای اینکه او را پنهان کنم قطعه قطعه‌اش کردم. هربار قسمتی از بدن‌اش را با چاقو می‌بریدم. انگار، دوباره بلند می‌شد و مرا کتک می‌زد. اصلاً حال عادی نداشتم و نمی‌دانم این همه زور و نیرو را از کجا آورده بودم."
 راحله چون زبان فارسی نمی‌دانست در بازپرسی نتوانسته بود، توضیحات کافی بدهد و فقط گفته بود: "من شوهرم را کشتم."
هنگامی که پس از گذشت دو روز او را برای انجام معاینات پزشکی می‌برند، اثری از جنون آنی یا داروی روان‌گردان در او دیده نمی‌شود.
آشنایی با راحله و تلاش فعالان جنبش زنان و مادران صلح
هنگامی که محبوبه حسین‌زاده و ناهید کشاورز، دو تن از فعالان جنبش زنان و کمپین یک میلیون امضا، در بهار
۱۳۸۶ به خاطر جمع‌آوری امضا برای این کمپین، بازداشت و به زندان اوین منتقل می‌شوند، راحله را می‌بینند و پس از شنیدن داستان زنده گی‌اش، تلاش برای اثبات بی‌گناهی او را آغاز می‌کنند.
در پی معرفی راحله به فعالان حقوق زنان، زهره ارزنی وکیل جنبش زنان، وکالت راحله را به عهده می‌گیرد. پیش از آن، راحله در داگاه بدوی، بدون وکیل و در یک محکمه فارسی زبان، اصلاً متوجه نشده بوده که درجلسه دادگاه حضور دارد. دادگاه تجدید نظر نیز با حضور وکیل تسخیری برگزار شده بوده و وکیل حتی یک‌بارهم به ملاقات راحله نرفته بوده. وقتی در دادگاه از راحله خواسته بودند که آخرین دفاع خود را انجام دهد، او، معنای کلمه "دفاع" را نمی‌دانسته و فقط تکرار می‌کرده: "من شوهرم را کشتم."
در پی این جلسات محاکمه بوده است که وی به به قصاص و اعدام محکوم می‌شود. تلاش فعالان جنبش زنان و مادران صلح، در ارتباط با خانواده قاتل و مقتول و تلاش برای جلب رضایت از خانواده مقتول، با نوشتن مطلب و مصاحبه و درخواست از مسئولان قضایی، باعث می‌شود که حکم اعدام راحله به مدت یک ماه به تعویق بیافتد.
در این فاصله برگه گواهی از چهار وکیل برجسته در تهران مبنی بر اینکه پرونده او دارای شبهه است و طبق قانون باید مورد رسیده گی مجدد قرار گیرد، آماده می‌شود. بعد از
۱۵ روز از توقف حکم اعدام اما راحله در سحرگاه ۱۲ دی ماه ۱۳۸۶ اعدام می‌شود.
بسیاری از فعالان کمپین یک میلیون امضا و مادران صلح، شب اعدام راحله، تا صبح پشت دیوارهای زندان اوین بودند تا شاید در لحظه‌های آخر بتوانند، رضایت خانواده مقتول را جلب کنند، اما می‌دانستند که، راحله، حتی ازطرف خانواده خودش نیز فراموش شده است و در مدت سه سال حضور در زندان حتی یک نفر واسطه نمی‌شود تا او با بچه‌هایش ملاقات کند.
همه آن‌ها که پشت در زندان بودند، می‌دانستند که راحله قربانی فقر و بی‌سوادی و تبعیض و نابرابری است و وقتی خشونت طبقاتی، ملیتی و جنسیتی در جامعه وجود دارد، بازتولید خشونت به شکل‌های مختلف چیز غریبی نیست. وقتی نیمی از جمعیت ایران، از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محرومند و جامعه مردسالار و قوانین زن‌ستیز، زنان را اصلاً به حساب نمی‌آورد، وقتی خشونت در رسانه
ها و بلندگوهای رسمی کشور تبلیغ و ترویج می‌شود، آیا انتظاری جز بازتولید خشونت و جامعه‌ای ناهنجار، باقی می‌ماند؟ طبیعی است که نه. در چنین جامعه‌ای است که مردم هم قربانی می‌شوند و هم شکنجه‌گر.
منبع : اویرنجی

http://voiceofwomenafg.blogspot.com/               آوای زنان افغان

پلیس مصر او را در مدت بازداشت مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده است

                             

منا الطحاوی: پلیس قاهره آزار جنسی‌ام دادند


منا الطحاوى در طول پوشش خبری اعتراضات سال جاری در کشورهای عرب به ویژه مصر بسیار فعال بوده، به خصوص با اخبار لحظه به لحظه ای که با استفاده از شبکه اجتماعی توییتر ارسال می کند
منا الطحاوى، روزنامه نگار و فعال آمریکایی - مصری می گوید که پلیس مصر او را بازداشت و در مدت بازداشت مورد آزار و اذیت جنسی قرار داده است.

این روزنامه نگار آزاد می گوید ماموران امنیتی در قاهره او را مورد ضرب و جرح و آزار جنسی قرار داده اند.
وی می گوید در حال عکس گرفتن از درگیری ماموران و معترضان بود که پنج مامور پلیس ضد شورش با باتوم به او حمله کردند.
تصاویری از دستان کبود و بازوی کچ گرفته شده این شهروند آمریکا در اینترنت منتشر شده است.
منا الطحاوى می گوید که طی ۱۲ ساعتی که در ساختمان وزارت کشور بازداشت بوده، توسط چند مرد مورد آزار و اذیت جنسی هم قرار گرفته است.

مقام های مصری تاکنون به این اتهام واکنش نشان نداده اند.این خبر در حالی اعلام می شود که شورای نظامی مصر از مردم این کشور به خاطر کشته شدن حداقل ۳۵ نفر از معترضان عذرخواهی کرده است.
خانم الطحاوی یکی از منتقدان سرسخت حکومت حسنی مبارک، رهبر سابق مصر است و از فعالان لیبرال عرب به شمار می رود.
منا الطحاوى در طول پوشش خبری اعتراضات سال جاری در کشورهای عرب به ویژه مصر بسیار فعال بوده، به خصوص با اخبار لحظه به لحظه ای که با استفاده از شبکه اجتماعی توییتر ارسال می کند.
خانم الطحاوی برای رسانه هایی چون روزنامه های واشنگتن پست آمریکا و گاردین بریتانیا قلم زده و در واشنگتن چهره ای شناخته شده است.
سفارت ایالات متحده در قاهره درباره شرایط خانم الطحاوى ابراز نگرانی کرده است.
بنا بر گزار ش ها، دیپلمات های آمریکایی در این باره با مقام های دولت مصر گفتگوهایی داشته اند.
این در حالی است که دادگاهی در قاهره حکم آزادی سه جوان آمریکایی متهم به شرکت در اعتراضات را صادر کرده است.
این سه نفر متهم بودند که به سوی ماموران امنیتی بمب های آتش زا پرتاب کرده اند. اتهامی که سه آمریکایی بازداشت شده آنرا بی اساس می دانند.
همزمان دولت باراک اوباما خواهان خویشتنداری نیروهای مصری در برابرمعترضان شده است. تحولات روزهای اخیر مصر در شرایطی روی می دهد که این کشور خود را برای برگزاری اولین انتخابات پارلمانی پس از سقوط حکومت حسنی مبارک آماده می کند.
http://voiceofwomenafg.blogspot.com/               آوای زنان افغان