انقلاب لیبیا زنان را از صحنه خارج می سازد
دوشنبه 09 جوزا 1390 کریم فهیم برگردان: نون- الف
در روزهای اخیر، پس از هفتهها تاخیر و جلسه پشت درهای بسته، رهبران شورشیان لیبیا فهرستی را برای سمتهای جدید اعلام کردند. در این میان همچنین نام دو وزیر «دفاع» و «بازسازی و امور زیربنایی» به چشم میخورد. آنها همچنین اعضایی را به شورای ملی اضافه کردند، تا نماینده نواحی جنوبی، مرکزی و غربی لیبیا باشند
در این میان فقط یک گروه نادیده گرفته شده است: زنان. در حالی که اندازه دولت نونهال شورشیان به دوبرابر فعلی رسیده است، زنان تنها دو پست از میان ۴۰ پست رهبری را دارند. انتظار میرفت که یک زن وزیر آموزش و پرورش شود، اما پس از اینکه شماری از نامزدها نادیده گرفته شدند و شماری نیز از پذیرفتن این شغل سر باز زدند. اکنون انتظار آن میرود که رهبری این وزارتخانه را نیز یک مرد برعهده بگیرد.
جنبشی انقلابی لیبیا توسط زنان آغاز شد و طی آن بستگان مردانی که در زندانهای دگروال قذافی کشته شده بودند دست به اعتراض زدند. به همین دلیل کنار گذاشتن زنان در سطوح بالا، فعالیت طولانیمدت فعالان دموکراسیخواه را به بیراهه کشانده و به نگرانیها درباره روند تصمیم گیری دراین جنبش سه ماهه، افزوده است؛ جنبشی که به نظر میرسد. روزبهروز عمیقتر میشود. هانا الگلال، وکیل پیشروی حقوق بشر درلیبیا که به او پیشنهاد نامزدی پست وزارت آموزش و پرورش داده شده بود میگوید: «ما این روزها یک مشکل داریم: دررژیم گذشته در بخشهای آموزشی و سیاسی، صدای ما انعکاس نمییافت. اکنون در این دو بخش ما دیگر حتا هیچ گونه حضوری نخواهیم داشت.»
سلوا بوغیغیس، وکیلی که در ابتدای انقلاب یک نقش رهبری به او واگذار شده بود نیز میگوید: «باید نقشهای رهبری بیشتری به ما واگذار شود. فکر میکنم مهم است ما در جایگاهی باشیم که در آن تصمیم گیری میشود. »
کنار گذاشتن زنان درسطوح بالای ، جنبش انقلابی لیبی، فعالیت طولانیمدت فعالان دموکراسیخواه را به بی راهه کشانده و به نگرانیها درباره روند تصمیمگیری دراین جنبش سه ماهه، افزوده است.
عده ئی از زنان از کم بودن زنان در نقشهای رهبری ناراحت نیستند. آنها میگویند این ساختارهای حکومتی موقتی هستند و نیروهای شورشی سعی دارند مناطق در دسترس خود را از بروز هرج و مرج حفظ کنند. مالی طرحونی، یک تحلیلگر مستقل در بنغازی که روی جنبشهای انقلابی کار میکند دراین زمینه میگوید: «من نگران نیستم. این مسایل موقتی و گذری است. فکر کنم منصفانه نباشد که بگوییم این موارد نمونه کوچکی است از آن چه در آینده اتفاق خواهد افتاد. » من تصور میکنم زنان نقش پررنگی دردولت آینده خواهند داشت.
امینه مغیربی، سرپرستی گروهی به عنوان «توسل» را برعهده دارد. این گروه برای زنان و جوانان خدمات آموزشی ارایه میکند. او میگوید: «ما نیاز به افراد باکفایت داریم. انقلاب را زنان رهبری کردند. »من مطمینم که ما در دولت بعدی نقش مهمی خواهیم داشت.
زنان لیبیا پیش از این با خطرهای فزایندهای مواجه بودند. مقامات رسمی در سازمانهای بهداشتی عمومی میگویند آماری به دست آنها رسیده که شمار زنانی را نشان میدهد که توسط نیروهای قذافی به آنها تجاوز شده بود. پس از آن چندین سازمان اقدام به تشکیل گروههایی برای کمک به قربانیان تجاوز کردند. این تلاشها با شکست مواجه شد.
یکی از سخنگوها درکنفرانس نقش زن در انقلاب لیبی گفت: «ما ساکت نخواهیم ماند»، اما بیشتر صحبتهای آن کنفرانس راجع به مسایل مربوط به جنگ بود و نیز در این زمینه که باید از مردانی که در خط مقدم مبارزه میکنند پشتیبانی به عمل آید. این کنفرانس برای مادران هم تنها یک نصیحت داشت: « دیکتاتور دیگری پرورش ندهید! » به این ترتیب در آن کنفرانس بازهم زنان در حاشیه بودند!
در این میان فقط یک گروه نادیده گرفته شده است: زنان. در حالی که اندازه دولت نونهال شورشیان به دوبرابر فعلی رسیده است، زنان تنها دو پست از میان ۴۰ پست رهبری را دارند. انتظار میرفت که یک زن وزیر آموزش و پرورش شود، اما پس از اینکه شماری از نامزدها نادیده گرفته شدند و شماری نیز از پذیرفتن این شغل سر باز زدند. اکنون انتظار آن میرود که رهبری این وزارتخانه را نیز یک مرد برعهده بگیرد.
جنبشی انقلابی لیبیا توسط زنان آغاز شد و طی آن بستگان مردانی که در زندانهای دگروال قذافی کشته شده بودند دست به اعتراض زدند. به همین دلیل کنار گذاشتن زنان در سطوح بالا، فعالیت طولانیمدت فعالان دموکراسیخواه را به بیراهه کشانده و به نگرانیها درباره روند تصمیم گیری دراین جنبش سه ماهه، افزوده است؛ جنبشی که به نظر میرسد. روزبهروز عمیقتر میشود. هانا الگلال، وکیل پیشروی حقوق بشر درلیبیا که به او پیشنهاد نامزدی پست وزارت آموزش و پرورش داده شده بود میگوید: «ما این روزها یک مشکل داریم: دررژیم گذشته در بخشهای آموزشی و سیاسی، صدای ما انعکاس نمییافت. اکنون در این دو بخش ما دیگر حتا هیچ گونه حضوری نخواهیم داشت.»
سلوا بوغیغیس، وکیلی که در ابتدای انقلاب یک نقش رهبری به او واگذار شده بود نیز میگوید: «باید نقشهای رهبری بیشتری به ما واگذار شود. فکر میکنم مهم است ما در جایگاهی باشیم که در آن تصمیم گیری میشود. »
کنار گذاشتن زنان درسطوح بالای ، جنبش انقلابی لیبی، فعالیت طولانیمدت فعالان دموکراسیخواه را به بی راهه کشانده و به نگرانیها درباره روند تصمیمگیری دراین جنبش سه ماهه، افزوده است.
عده ئی از زنان از کم بودن زنان در نقشهای رهبری ناراحت نیستند. آنها میگویند این ساختارهای حکومتی موقتی هستند و نیروهای شورشی سعی دارند مناطق در دسترس خود را از بروز هرج و مرج حفظ کنند. مالی طرحونی، یک تحلیلگر مستقل در بنغازی که روی جنبشهای انقلابی کار میکند دراین زمینه میگوید: «من نگران نیستم. این مسایل موقتی و گذری است. فکر کنم منصفانه نباشد که بگوییم این موارد نمونه کوچکی است از آن چه در آینده اتفاق خواهد افتاد. » من تصور میکنم زنان نقش پررنگی دردولت آینده خواهند داشت.
امینه مغیربی، سرپرستی گروهی به عنوان «توسل» را برعهده دارد. این گروه برای زنان و جوانان خدمات آموزشی ارایه میکند. او میگوید: «ما نیاز به افراد باکفایت داریم. انقلاب را زنان رهبری کردند. »من مطمینم که ما در دولت بعدی نقش مهمی خواهیم داشت.
زنان لیبیا پیش از این با خطرهای فزایندهای مواجه بودند. مقامات رسمی در سازمانهای بهداشتی عمومی میگویند آماری به دست آنها رسیده که شمار زنانی را نشان میدهد که توسط نیروهای قذافی به آنها تجاوز شده بود. پس از آن چندین سازمان اقدام به تشکیل گروههایی برای کمک به قربانیان تجاوز کردند. این تلاشها با شکست مواجه شد.
یکی از سخنگوها درکنفرانس نقش زن در انقلاب لیبی گفت: «ما ساکت نخواهیم ماند»، اما بیشتر صحبتهای آن کنفرانس راجع به مسایل مربوط به جنگ بود و نیز در این زمینه که باید از مردانی که در خط مقدم مبارزه میکنند پشتیبانی به عمل آید. این کنفرانس برای مادران هم تنها یک نصیحت داشت: « دیکتاتور دیگری پرورش ندهید! » به این ترتیب در آن کنفرانس بازهم زنان در حاشیه بودند!