یا چرا در افتتاح پروژه ای مردانی خود را به زنی مسوول چسپانده اند تا آنها نیز افتتاح کنند؛ بسیار به این سوژه ها خندیدیم، قهر شدیم، قضاوت کردیم و پیامبر گونه فتوا صادر کردیم اما هیچگاهی نپرسیدیم که چرا نیلوفر رحمانی یکی از پیلوت های نامدار زن در افغانستان به امریکا رفت و برنمی گردد، چرا زنی را سوژه تمام خنده های ریز و شوخ طبع مردانه مان کردیم و صد حرف و حدیث بر اندام زنانه او لغزاندیم؟
چه باید گفت به ماهایی که ده ها وکیل و وزیر و سفیر با بروت های مردانه خود افغانستان را لیلام کردیم و بر گور تمام خوشبختی مردمان اش تُف انداختیم و زندگی شاهانه را در غرب از سر گرفتیم اما ما هیچگاهی نشد که بگوییم مردی با نامردی تمام کشورش را رها کرد؛ بگذار ما در خمار نقدی تلخ بر زنی تنها فایق آییم، برنجانیم و ثانیه های لبخند و امیدش را به تاراج بریم؛
بیاییم با هم در نشست های شبانه مردانه خود به زنی با شخصیت در هنگام افتتاح برنامه ای هر چه داریم نثارش کنیم و هر چه عقده های فرومانده از شکست جنسی کهنه سالیان درد خورده خود را بر وجود یک تصویر ارضا کنیم، به زنی دیگر صفحه ای از جعل و تزویر و خدعه، ناجوانمردانه از کینه بسازیم و با هم بخندیم و بر تمام هویت اش آموزه ای از میراث یک حماقت کامل خود را استفراغ کنیم.
اینجا فرقی نمی کند زنی در خانه باشد یا زنی در پشت میز وزارت؛ باید بکوبیم آخرین میخ نفرت را تا روح با شهامت مردانه مان اندکی در لابلای گورِ سادیسم گونه مان آرام گیرد. اینجا ملای ما قضاوت گران خوبی برای تفسیر آیات وارونه حواریون شیطان است، اینجا روشنفکران ما زنی را در میانه سیگرت برگ مدنی اش بیرحمانه می سوزاند و متنفذین ما در ورای یک چهره نرم و اعتمادساز تمام اندام او را در میان هر چه تباهی و درد است سنگسار می کنند و سری، چشمی، دستی و تکه ای از یک وجود جنبنده که با ساطور خشمگین مردان کوچه و بازار بی محابا قطع می شود.
ما کجای منشور خودخواهی و ولنجاری ایستاده ایم، اندکی، لحظه ای به خود بیاییم که با خود چه می کنیم؛ ما مردان با غیرت و با تهذیب این مرز و بوم که صدای مان حتی امپراتوری های جهان را به لرزه در آورده است
چه باید گفت به ماهایی که ده ها وکیل و وزیر و سفیر با بروت های مردانه خود افغانستان را لیلام کردیم و بر گور تمام خوشبختی مردمان اش تُف انداختیم و زندگی شاهانه را در غرب از سر گرفتیم اما ما هیچگاهی نشد که بگوییم مردی با نامردی تمام کشورش را رها کرد؛ بگذار ما در خمار نقدی تلخ بر زنی تنها فایق آییم، برنجانیم و ثانیه های لبخند و امیدش را به تاراج بریم؛
بیاییم با هم در نشست های شبانه مردانه خود به زنی با شخصیت در هنگام افتتاح برنامه ای هر چه داریم نثارش کنیم و هر چه عقده های فرومانده از شکست جنسی کهنه سالیان درد خورده خود را بر وجود یک تصویر ارضا کنیم، به زنی دیگر صفحه ای از جعل و تزویر و خدعه، ناجوانمردانه از کینه بسازیم و با هم بخندیم و بر تمام هویت اش آموزه ای از میراث یک حماقت کامل خود را استفراغ کنیم.
اینجا فرقی نمی کند زنی در خانه باشد یا زنی در پشت میز وزارت؛ باید بکوبیم آخرین میخ نفرت را تا روح با شهامت مردانه مان اندکی در لابلای گورِ سادیسم گونه مان آرام گیرد. اینجا ملای ما قضاوت گران خوبی برای تفسیر آیات وارونه حواریون شیطان است، اینجا روشنفکران ما زنی را در میانه سیگرت برگ مدنی اش بیرحمانه می سوزاند و متنفذین ما در ورای یک چهره نرم و اعتمادساز تمام اندام او را در میان هر چه تباهی و درد است سنگسار می کنند و سری، چشمی، دستی و تکه ای از یک وجود جنبنده که با ساطور خشمگین مردان کوچه و بازار بی محابا قطع می شود.
ما کجای منشور خودخواهی و ولنجاری ایستاده ایم، اندکی، لحظه ای به خود بیاییم که با خود چه می کنیم؛ ما مردان با غیرت و با تهذیب این مرز و بوم که صدای مان حتی امپراتوری های جهان را به لرزه در آورده است
https://plus.google.com/u/0/112610024058402079714/posts
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008822536258
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008822536258
 |
This email has been checked for viruses by Avast antivirus software.
www.avast.com |
No comments:
Post a Comment