انگشتان باریک دختر بیستساله چنان بامهارت درخطوط درشت دایرهای طبله حرکت میکردندکه گویی رقص تندی برپاکردهاند.
با هر ضربه بهروی جفت طبله، صدای دلانگیز در فضای اتاق کوچک میپیچید و بر جان دل مینشست. اینک که او در چنین فضایی طبله مینواخت، دیگر تشویش آن را نداشت که پردهها را بکشد، یا آهسته طبله بزند. بیرون از اینجا او این آزادی را نداشت، چون او در خانه از ترس اینکه کسی از چگونگی هنرش پی ببرد، مجبور است به آهستگی طبله بنوازد. یا پردهها را بکشد، یا گوشش به در باشد تا نشود مهمانی از در برسد و پی به رازش ببرد.
نامش نجیبه آرین است و بیست سال عمر دارد. این دختر ضمن اینکه یکی از محصلان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه کابل است، همین اکنون مصروف فراگیری هنر نواختن طبله و نی نیز میباشد. دو سال است که آموختن طبله را آغاز کرده و میخواهد یکی از بهترین بانوان نوازنده در کشور باشد.
او میگوید اولین دختری است که سنتشکنی کرده و در تاریخ موسیقی افغانستان خواسته است هنر نواختن طبله را بیاموزد.
نجیبه آرین میگوید: «از دو سال به اینسو به انستیتوت موسیقی آمدهام تا هنر نواختن طبله را بیاموزم. یگانه علتی که مرا به نواختن طبله کشاند، این است که در تاریخ موسیقی افغانستان همیشه مردها پیشقدم بودند و من خواستم رسمشکنی کرده و برای اولین بار در تاریخ موسیقی کشورم راه باز کنم تا زنان و دختران دیگر نیز بتوانند جرات کنند و این آله ضربی موسیقی را بیاموزند.»
او ضمن اینکه محصل دانشگاه کابل است، در کورس موسیقی آغاخان نیز مصروف فراگیری طبله و توله میباشد.
نجیبه از اولین روزهایی که به شاگردی نشست، یادآوری کرده میگوید: «اولین باری که طبله خوشم آمد، زمانی بود که مرحوم استاد طارق یکی از طبلهنوازهای نامدار افغانستان طبله مینواخت. او طوری طبله مینواخت که فکر کردم روحم در پرواز آمده است، در همانجا بود که تصمیم گرفتم طبلهنواز شوم. وقتی نزدش به شاگردی نشستم، در نخست از این که بلد نبودم، یک روز بالایم قهر شد و نصیحتم کرد که باید در موسقی ذوب شوم تا یاد بگیرم. بعد از آن، اولین فردی که کارم را تمجید کرد او بود.»
بهگفته نجیبه آرین طبله و توله دو آلهای که مورد علاقهاش میباشند و در نواختن هر دو احساس آرامش میکند.
او در مورد اینکه در کدام یک از این دو آله موسیقی خودش را موفق احساس میکند، میگوید که نواختن دو آله موسیقی در یک زمان، واقعا کار مشکل است، اما او در نواختن هر دو آله خودش را موفق احساس میکند و توانایی آن را در خود میبیند. اما به نظر خودش طبله را بهتر مینوازد.
نجیبه در مورد چگونگی دید جامعه نسبت به هنر زنان میگوید که هنوز هم مردم دید باز ندارند و اذهانشان آماده پذیرفتن هنر زنان نشده، بنابران، مشکلاتی در راستای کاریشان وجود دارد.
او میافزاید: «من اکثرا در جاهای اکادمیک طبله مینوازم، درست جاهایی که مردم دید باز نسبت به نوازندگی دختران دارند، اما بیرون از چوکات خانه و جاهای اکادمیک نمیتوانم طبله بنوازم. چون نمیخواهم کسی برایم مانع ایجاد کند.»
او در مورد دید مردم در محلهای اکادمیک نسبت به هنرش میگوید: «هر محفل هنری که میروم و طبله مینوازم خیلی مورد تشویق مردم قرار میگیرم و تعجب میکنند که یک بانو چطور میتواند طبله بنوازد. وقتی تشویق میشوم خودم را تواناتر از گذشته مییابم.»
او از خاطرات خوشش یادآوری کرده میگوید هر باری که درس جدید از استاد میگیرد و در خانه آن را تمرین میکند، وقتی آن را به خوبی انجام میدهد، مادرش بهگونه تشویق به او پول میدهد. مشوقش نیز پدر و مادرش میباشند.
او میگوید: «خانوادهام مرا در این راستا حمایت میکند و پدرم همیشه آرزو داشت تا حداقل یک فرزندش روزی هنرمند شود.»
نجیبه درباره هدفهای بلندبالایش در آینده، میگوید: «در آینده میخواهم یک استاد لایق طبله شوم تا دختران دیگر را نیز آموزش بدهم و مطمین هم هستم که به هدفم میرسم. یگانه آرزویم این است که روزی به روستاها بروم و دختران و زنانی که علاقمند هنر موسیقیاند و امکانات در دسترس ندارند، آنان را در فرا گرفتن این دو آله موسیقی کمک و یاری کنم.»
نامش نجیبه آرین است و بیست سال عمر دارد. این دختر ضمن اینکه یکی از محصلان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه کابل است، همین اکنون مصروف فراگیری هنر نواختن طبله و نی نیز میباشد. دو سال است که آموختن طبله را آغاز کرده و میخواهد یکی از بهترین بانوان نوازنده در کشور باشد.
او میگوید اولین دختری است که سنتشکنی کرده و در تاریخ موسیقی افغانستان خواسته است هنر نواختن طبله را بیاموزد.
نجیبه آرین میگوید: «از دو سال به اینسو به انستیتوت موسیقی آمدهام تا هنر نواختن طبله را بیاموزم. یگانه علتی که مرا به نواختن طبله کشاند، این است که در تاریخ موسیقی افغانستان همیشه مردها پیشقدم بودند و من خواستم رسمشکنی کرده و برای اولین بار در تاریخ موسیقی کشورم راه باز کنم تا زنان و دختران دیگر نیز بتوانند جرات کنند و این آله ضربی موسیقی را بیاموزند.»
او ضمن اینکه محصل دانشگاه کابل است، در کورس موسیقی آغاخان نیز مصروف فراگیری طبله و توله میباشد.
نجیبه از اولین روزهایی که به شاگردی نشست، یادآوری کرده میگوید: «اولین باری که طبله خوشم آمد، زمانی بود که مرحوم استاد طارق یکی از طبلهنوازهای نامدار افغانستان طبله مینواخت. او طوری طبله مینواخت که فکر کردم روحم در پرواز آمده است، در همانجا بود که تصمیم گرفتم طبلهنواز شوم. وقتی نزدش به شاگردی نشستم، در نخست از این که بلد نبودم، یک روز بالایم قهر شد و نصیحتم کرد که باید در موسقی ذوب شوم تا یاد بگیرم. بعد از آن، اولین فردی که کارم را تمجید کرد او بود.»
بهگفته نجیبه آرین طبله و توله دو آلهای که مورد علاقهاش میباشند و در نواختن هر دو احساس آرامش میکند.
او در مورد اینکه در کدام یک از این دو آله موسیقی خودش را موفق احساس میکند، میگوید که نواختن دو آله موسیقی در یک زمان، واقعا کار مشکل است، اما او در نواختن هر دو آله خودش را موفق احساس میکند و توانایی آن را در خود میبیند. اما به نظر خودش طبله را بهتر مینوازد.
نجیبه در مورد چگونگی دید جامعه نسبت به هنر زنان میگوید که هنوز هم مردم دید باز ندارند و اذهانشان آماده پذیرفتن هنر زنان نشده، بنابران، مشکلاتی در راستای کاریشان وجود دارد.
او میافزاید: «من اکثرا در جاهای اکادمیک طبله مینوازم، درست جاهایی که مردم دید باز نسبت به نوازندگی دختران دارند، اما بیرون از چوکات خانه و جاهای اکادمیک نمیتوانم طبله بنوازم. چون نمیخواهم کسی برایم مانع ایجاد کند.»
او در مورد دید مردم در محلهای اکادمیک نسبت به هنرش میگوید: «هر محفل هنری که میروم و طبله مینوازم خیلی مورد تشویق مردم قرار میگیرم و تعجب میکنند که یک بانو چطور میتواند طبله بنوازد. وقتی تشویق میشوم خودم را تواناتر از گذشته مییابم.»
او از خاطرات خوشش یادآوری کرده میگوید هر باری که درس جدید از استاد میگیرد و در خانه آن را تمرین میکند، وقتی آن را به خوبی انجام میدهد، مادرش بهگونه تشویق به او پول میدهد. مشوقش نیز پدر و مادرش میباشند.
او میگوید: «خانوادهام مرا در این راستا حمایت میکند و پدرم همیشه آرزو داشت تا حداقل یک فرزندش روزی هنرمند شود.»
نجیبه درباره هدفهای بلندبالایش در آینده، میگوید: «در آینده میخواهم یک استاد لایق طبله شوم تا دختران دیگر را نیز آموزش بدهم و مطمین هم هستم که به هدفم میرسم. یگانه آرزویم این است که روزی به روستاها بروم و دختران و زنانی که علاقمند هنر موسیقیاند و امکانات در دسترس ندارند، آنان را در فرا گرفتن این دو آله موسیقی کمک و یاری کنم.»
This email has been checked for viruses by Avast antivirus software.
www.avast.com |
No comments:
Post a Comment