درایران نرخ مشارکت سیاسی زنان ۳.۱ درصداست؛ افغانستان ۲۷.۷ درصد؛عراق ۲۶.۵ درصد؛پاکستان ۲۰.۶ درصدوترکیه ۱۷.۸ درصد
شاهد این مشارکت هستند. در ایران نیز پیش از انقلاب ۵۷ حدود ۲۰ زن در بین ۱۶۰ نماینده مجلس حضور داشتند اما در مجلس نهم جمهوری اسلامی تنها ۹ نفر زن هستند. سهم زنان ایرانی از کرسی‌های مجلس شورای اسلامی تا به حال، ۴ کرسی در مجلس اول، ۴ کرسی در مجالس دوم و سوم، ۹ کرسی در مجلس چهارم، ۱۴ کرسی در مجلس پنجم، ۱۳ کرسی در مجالس ششم و هفتم و ۸ کرسی در مجلس هشتم بوده است.در عین‌حال این مشارکت را اگر محدود به پارلمان کشورهای مختلف نکنیم، در یک دهه اخیر کشورهایی مانند عمان، قطر، بحرین، کویت، امارات، ترکیه، آذربایجان و همچنین افغانستان زنان را به کابینه دولت نیز راه داده‌اند در حالی‌که جمهوری اسلامی طی ۳۶ سال حکومت خود تنها یک زن را به سمت وزارت پذیرفت که آن‌هم در دولت محمود احمدی‌نژاد اتفاق افتاد. مرضیه وحید‌دستجردی که وزارت بهداشت را برعهده داشت به دلیل موضع‌گیری‌هایش نتوانست تا پایان دوره‌اش روی کار بماند. در دولت یازدهم نیز با وجود وعده‌ها و شعارهای انتخاباتی پیرامون توجه ویژه به زنان تنها ۳ زن توانستند در منصب معاونت ریاست‌جمهوری قرار گیرند و هیچ زنی به عنوان وزیر برگزیده رییس دولت نشد.
در منصب سفیر یک دولت نیز ایران از کشورهای منطقه عقب‌تر است. به طوری‌که در سال ۲۰۰۸ که "هدا ننو" به عنوان سفیر بحرین به آمریکا فرستاده شد؛ سومین زن سفیر و فرستاده بحرین بود. لبنان، لیبی، مراکش، عمان و عراق نیز از پیش سفرای زن داشتند. اما جمهوری اسلامی پس از ۳۶ سال حکومت نخستین سفیر زن را که مرضیه افخم است به مالزی فرستاد. اما افخم نخستین زن ایرانی نبود که به عنوان سفیر انتخاب شد؛ پیش از او در سال گذشته آزیتا راجی از طرف آمریکا به عنوان سفیر سوییس انتخاب شده بود.
هرچند جکومت ایران حضور سیاسی و اجتماعی زنان را محدود می‌کند، در مقابل جوامع و حکومت‌هایی که مرور کردیم، جامعه زنان ایرانی خلاف همسایگان و جوامع دیگر در منطقه، از حکومت خود به مراتب جلوتر هستند. چه از نظر فعالیت‌های مدنی و چه از نظر تلاش برای بالا بردن مشارکت سیاسی. به طوری‌که امروز برای انتخابات مجلس شورای اسلامی که در اسفند ماه برگزار خواهد شد «کمپین تغییر چهره مردانه مجلس» راه افتاده که خواسته‌اش مشارکت برابر زنان و مردان در مجلس شورای اسلامی و بالا بردن سطح مشارکت سیاسی زنان است. همان‌طور که عنوان این کمپین مشخص است، این زنان می‌خواهند چهره مردانه نمایندگان مردم را تغییر دهند. چهره‌ای که با قدرت گرفتن جمهوری اسلامی و رانده شدن زنان از حوزه‌های اجتماعی و سیاسی چنان مردانه شده که حتی حضور بیشتر زنان را در حد و اندازه پیش از انقلاب نیز برنمی‌تابد.
از سوی دیگر، با همگانی‌تر شدن این کمپین بسیاری معتقدند که حضور کمی زنان نمی‌تواند تضمین‌کننده حقوق آن‌ها باشد و این تردید را پیش آورده‌اند که با حضور زنان محافظه‌کار که به نوعی امضای‌شان پای لوایح و طرح‌های محدودکننده حقوق زنان است، این تغییر نمی‌تواند به برابری کمک کند. اما میتوان به نخستین زنانی که در کشورهای دیگر به مشارکت سیاسی رسیدند نگاه کرد. میتوان به مارگارت تیچر اشاره کرد که تابوی حضور زنان را در مناصب این‌چنینی شکست اما شخصیت و رویکردی محافظه‌کارانه داشت یا سال گذشته که اولین زن سیاه‌پوستی به کنگره آمریکا راه پیدا کرد که اتفاقا از حزب جمهوری‌خواه بود. بسیاری از کنش‌گران حقوق زن نیز که از مدافعان این کمپین هستند بر این باورند که با شکسته شدن هر تابویی میتوان به تغییر روند آن امیدوار بود. رادیو زمانه
https://plus.google.com/u/0/112610024058402079714/posts
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008822536258
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008822536258
 |
This email has been checked for viruses by Avast antivirus software.
www.avast.com |
No comments:
Post a Comment