سید جعفر راستین
حافظه تاریخی ما هنوزازیاد نبرده است و نیز هرگز ازیادنخواهد بردآن روزگاری را که دراستدیوم بزرگ ورزشی درکابل، طالبان سیه دل و کوته‌نگر، زنان و مادران ما را به‌شکل بسیار بی‌رحمانه و وقیحانه به مسلسل می‌بستند و با این عمل وحشیانه‌شان آن هم در انظار عمومی، رعب و هراس را در جامعه تزریق می‌کردند. یک دهه پس از سقوط طالبان اما ورزشگاه‌های ما سبز شده‌اند و به جای کشتار، جوانان ما در آن به ورزش می‌پردازند و تماشاچیان نیز دیگر رگبار مسلسل را تماشا نمی‌کنند، بل هیجان در رخسار‌شان دیده می‌شود. با اشتیاق تمام ورزشکاران را حمایت و تشویق می‌کنند. این در حالی است که زنان در کشور همسایه، ایران، هنوز اجازه ندارند که در ورزشگاه‌ها حضور یابند.
چنان‌که سودابه قیصری، یکی از زنان فعال ایرانی، با حسرتی در دل، در صفحه فیسبوکش نوشته است: «برای دوستان افغانستانی بسیار خوشحالم! چند سال پیش درست در همین استدیوم، طالبان، زنان و مردان را اعدام می‌کرد. حالا آریانا سعید خواننده زن افغانستان در افتتاحیه لیگ برتر افغانستان در زمین چمن برای هموطنانش از وطن می‌خواند و شادی و شوق به مردم هدیه می‌دهد و هر‌چند کم ولی زنان هم در جایگاه تماشاچی هستند و هم خبرنگاران زن کنار زمین. صدای زنان در افعانستان امروز حرام نیست و زنان به استدیوم می‌روند. هنوز برخوردهای قبیله‌ای و سطحی با زنان وجود دارد ولی گام‌های بلندی برداشته شده است. به امید روزی که در وطن ما هم صدای زن حرام نباشد و اجازه حضور در ورزشگاه بیابند.»
این نوشته حاکی و حاوی چه پیامی می‌تواند باشد؟ این‌که تغییرات زیادی در بیشتر از یک دهه اخیر در کشور، به‌ویژه در زمینه آزادی‌های فردی و حقوق زنان رونما شده است. این را اگر ما از داخل کم‌تر حس می‌کنیم، از بیرون، به‌ویژه از عینک زنانی که در محرومیت جدی‌تری نسبت به زنان افغان قرار دارند، بسیار محسوس و قابل لمس است. انکار نمی‌توان کرد که وضعیت حقوق بشری زنان هنوز در ولایات جایی برای نگرانی دارد و هر‌از‌گاهی خبرهای ناخوشی مبنی بر محاکمه صحرایی، خشونت، قتل‌های ناموسی، تجاوز و ازدواج زیر سن گزارش می‌شوند. با این حال هم باید به آینده مبارزات دادخواهانه برای برابری و تامین حقوق و عدالت اجتماعی خوشبین بود و با کاروان دادخواهی در مقیاس ملی همسو و همراه شد. جا دارد به زمینه‌ساز این مساله نیز تماسی داشته باشیم. اگر «لیگ برتر» افغانستان آغاز نمی‌شد، ما شاهد حضور خانم‌ها به این گستردگی نبودیم. در این‌جا تماسی می‌گیریم به اهمیت لیگ برتر افغانستان و نقش آن در شکوفایی ورزش فوتبال در کشور.
بنا بر آنچه گفته آمدیم، انتظار می‌رود دولت افغانستان، به‌ویژه کمیته ملی المپیک در رونق و رشد ورزش در کشور همت بیشتر بگمارند و از راه آن خوشی و وحدت را برای مردم و کشور ما به ارمغان آورند. هشت صبح
چنان‌که سودابه قیصری، یکی از زنان فعال ایرانی، با حسرتی در دل، در صفحه فیسبوکش نوشته است: «برای دوستان افغانستانی بسیار خوشحالم! چند سال پیش درست در همین استدیوم، طالبان، زنان و مردان را اعدام می‌کرد. حالا آریانا سعید خواننده زن افغانستان در افتتاحیه لیگ برتر افغانستان در زمین چمن برای هموطنانش از وطن می‌خواند و شادی و شوق به مردم هدیه می‌دهد و هر‌چند کم ولی زنان هم در جایگاه تماشاچی هستند و هم خبرنگاران زن کنار زمین. صدای زنان در افعانستان امروز حرام نیست و زنان به استدیوم می‌روند. هنوز برخوردهای قبیله‌ای و سطحی با زنان وجود دارد ولی گام‌های بلندی برداشته شده است. به امید روزی که در وطن ما هم صدای زن حرام نباشد و اجازه حضور در ورزشگاه بیابند.»
این نوشته حاکی و حاوی چه پیامی می‌تواند باشد؟ این‌که تغییرات زیادی در بیشتر از یک دهه اخیر در کشور، به‌ویژه در زمینه آزادی‌های فردی و حقوق زنان رونما شده است. این را اگر ما از داخل کم‌تر حس می‌کنیم، از بیرون، به‌ویژه از عینک زنانی که در محرومیت جدی‌تری نسبت به زنان افغان قرار دارند، بسیار محسوس و قابل لمس است. انکار نمی‌توان کرد که وضعیت حقوق بشری زنان هنوز در ولایات جایی برای نگرانی دارد و هر‌از‌گاهی خبرهای ناخوشی مبنی بر محاکمه صحرایی، خشونت، قتل‌های ناموسی، تجاوز و ازدواج زیر سن گزارش می‌شوند. با این حال هم باید به آینده مبارزات دادخواهانه برای برابری و تامین حقوق و عدالت اجتماعی خوشبین بود و با کاروان دادخواهی در مقیاس ملی همسو و همراه شد. جا دارد به زمینه‌ساز این مساله نیز تماسی داشته باشیم. اگر «لیگ برتر» افغانستان آغاز نمی‌شد، ما شاهد حضور خانم‌ها به این گستردگی نبودیم. در این‌جا تماسی می‌گیریم به اهمیت لیگ برتر افغانستان و نقش آن در شکوفایی ورزش فوتبال در کشور.
لیگ برتر افغانستان و آینده خوشبینانه فوتبال افغانستان
محرومیت‌های فراگیر طی سال‌های گذشته، در عرصه‌های مختلف دامن‌گیر مردم افغانستان بوده است. این محرومیت‌ها در بخش ورزش، به‌ویژه فوتبال نیز وارد است. در این سال‌ها نه میدان سبزی در افغانستان وجود داشت و نه هم سیاست مشخص جهت گزینش استعدادهای برتر. با شکل‌گیری لیگ برتر افغانستان اما می‌توان چشم‌انداز روشن‌تری از آینده فوتبال در افغانستان داشت. استعدادهای درخشانی در گروه‌های سنی نوجوانان و جوانان، سال‌هاست در میدان‌های خاکی و بدون هیچ نوع امکانات در مناطق مختلف کشور نادیده گرفته می‌شدند. با راه اندازی لیگ برتر افغانستان اما دیگر این فرصت به آنان داده شده است که توانایی خودشان را در فوتبال به نمایش بگذارند و پس از راه یافتن به لیگ‌های برتر در زون‌ها، برای ورود به تیم ملی فوتبال افغانستان زمینه‌سازی کنند.
با برگزاری مسابقات لیگ برتر در چند سال اخیر، دیده شده است که جوانان ما با توانایی بیشتر در عرصه فوتبال ظاهر می‌شوند و چهره‌های خوبی این روزها در قالب لیگ زون‌ها برگزیده شده‌اند که ممکن هر کدام از آنان فردا به عضویت تیم ملی فوتبال کشور درآیند و برای کشورشان افتخارآفرینی کنند. تصور کنیم که در صورت نبود چنین فرصتی، جوانی که در روستاهای دور افغانستان زندگی می‌کند، هم استعداد و هم اشتیاق فراوان به فوتبال دارد، در حالی‌که تا حال یک‌بار هم به کابل سفر نکرده است، چگونه بتواند به کمیته ملی المپیک ثابت کند که شرایط عضویت تیم ملی را دارا است؟ این غیر‌ممکن است. پس ما به لیگ برتر افغانستان با نگاه خوشبینانه می‌نگریم و امیدواریم این پهنه، به سان عرصه‌های دیگر به فساد آلوده نشود و روند گزینش ورزشکاران، شفاف و عادلانه باشد.
با برگزاری مسابقات لیگ برتر در چند سال اخیر، دیده شده است که جوانان ما با توانایی بیشتر در عرصه فوتبال ظاهر می‌شوند و چهره‌های خوبی این روزها در قالب لیگ زون‌ها برگزیده شده‌اند که ممکن هر کدام از آنان فردا به عضویت تیم ملی فوتبال کشور درآیند و برای کشورشان افتخارآفرینی کنند. تصور کنیم که در صورت نبود چنین فرصتی، جوانی که در روستاهای دور افغانستان زندگی می‌کند، هم استعداد و هم اشتیاق فراوان به فوتبال دارد، در حالی‌که تا حال یک‌بار هم به کابل سفر نکرده است، چگونه بتواند به کمیته ملی المپیک ثابت کند که شرایط عضویت تیم ملی را دارا است؟ این غیر‌ممکن است. پس ما به لیگ برتر افغانستان با نگاه خوشبینانه می‌نگریم و امیدواریم این پهنه، به سان عرصه‌های دیگر به فساد آلوده نشود و روند گزینش ورزشکاران، شفاف و عادلانه باشد.
ورزش محور وحدت ملی در افغانستان
بافت اجتماعی و شیوه زندگی مردم در افغانستان هنوز در هاله‌ای از تعلقات سازمانی، فرقه‌ای، سمتی و تباری قرار دارد. به نحوی که مخالفت‌ها در برابر خوبی‌ها و دست‌آوردها، و نیز موافقت‌ها در برابر بدی‌ها و ضعف‌ها، بسیار اتفاق افتاده است که با همین رویکردها به میان می‌آید. اما چیزی که همه مردم افغانستان خود را در آیینه آن می‌بینند و بیهیچ تعلل به استقبال آنان می‌پردازند، تنها ورزش است؛ به‌ویژه فوتبال که تمام مرزهایی که پیشتر برشمردیم را درنوردیده است و مردم بدون هیچ تعصب نسبت به آن نگاه می‌کنند و ستاره‌های محلی و ملی فوتبال کشورشان را بیهیچ دریغی دوست می‌دارند. در حالی‌که کم‌تر اتفاق افتاده است این وحدت نظر و این همه اشتیاق نسبت به یک چهره سیاسی، آن هم متعلق به یکی از اقوام بوده باشد، در پیشگاه اقوام دیگر وجود داشته باشد
بنا بر آنچه گفته آمدیم، انتظار می‌رود دولت افغانستان، به‌ویژه کمیته ملی المپیک در رونق و رشد ورزش در کشور همت بیشتر بگمارند و از راه آن خوشی و وحدت را برای مردم و کشور ما به ارمغان آورند. هشت صبح
https://plus.google.com/u/0/112610024058402079714/posts
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008822536258
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008822536258
 |
This email has been checked for viruses by Avast antivirus software.
www.avast.com |
No comments:
Post a Comment