سهیلا وداع خموش
وزارت صحت عامه بابرگزاری مراسمی به مناسبت گرامی داشت از روز جهانی وقایه از خودکشی اعلام کرد که در افغانستان ۹۵ درصداقدام به خودکشی ازسوی زنان صورت می‌گیرد
.
ناجیه طارق، معین عرضه خدمات صحی وزارت صحت عامه می‌گوید: «سروی که از سوی موسسه مدیکا مودیل در سال ۲۰۰۶ در سه ولایت کابل، وردگ و هرات انجام شده، نشان می‌دهد که سالانه حدود ۲۳۰۰ نفر دست به خودکشی می‌زنند که ۹۵ درصد آن را زنان تشکیل می‌دهند. این زنان بین سنین ۱۴ الی ۱۹ سال قرار دارند. معمولا دلیل خودکشی در میان خانم‌ها نقض حقوق انسانی مانند ازدواج‌های قبل از وقت، خشونت‌های مروج و متداوم خانوادگی، ازدواج‌های اجباری، بد و بدل و غیره می‌باشد.»
تحقیق دیگری که از سوی سازمان حقوق بشر افغانستان در حوزه جنوب‌غرب کشور شامل هرات، بادغیس، فراه، قندهار و نیمروز و در ۲۸ ولسوالی راه‌اندازی شده نشان می‌دهد که مسایل عرفی و رسم و رواج ناپسند، عدم تساوی جندر از عوامل عمده اقدام به خودکشی می‌باشد.
او می‌افزاید که بیماری روانی، عوامل بی‌کاری، بی‌سوادی، فقر و جنگ‌های دوامدار باعث خودکشی و بیشتر خود‌آزاری می‌گردد. هرچند در کشور‌های پیشرفته مردان نسبت به زنان بیشتر اقدام به خودکشی می‌کنند، اما در حوزه شرق خودکشی زنان نسبت به مردان بیشتر می‌باشد.
خانم طارق می‌گوید: «ارقام فعلی نشان می‌دهد که نسبت به سال گذشته واقعات خودکشی افزایش یافته است. وزارت صحت مصمم است که استراتژی ملی را برای وقایه از خودکشی انکشاف دهد تا جوابگوی نیازمندی‌های قربانیان و خانواده‌های آنان باشد. افسردگی یکی از عوامل مهمی است که ۷۰ درصد اختلال، ۲۲ درصد وسواس اجباری، ۲۰ درصد اختلال اضطراب و ۱۸ درصد اختلالات روانی پس از صدمه سبب افکار خودکشی می‌گردد.»
یکی از قربانیان خودکشی، زن جوانی است که از ابراز نامش خود‌داری می‌کند. او می‌گوید که هنوز ۱۴ سال داشت که فامیلش وی را به‌شکل اجبار به مردی دادند که بر وی خشونت روا می‌داشت. این خشونت زمانی اوج گرفت که دو فرزند دختر یکی بعد دیگر به دنیا آورد.
او می‌افزاید: «شوهرم با فامیلش مخالف به دنیا آمدن دختر بودند و با به دنیا آوردن این دو دختر آنان انواع خشونت‌های شدید بر من روا داشتند. من از نهایت مجبوریت بالایم تیل انداخته و خودم را آتش زدم، اما نجات یافتم و بعد از آن شش الی هفت بار مورد عمل جراحی قرار گرفتم، فامیل پدرم نیز به من رو نداد تا با آنان زندگی کنم من به‌خاطر فرار از خشونت به دفتر مدیکا مراجعه کردم و اکنون دو سال می‌شود که از دیدار اطفالم محروم می‌باشم. هرچند مطمین هستم که اولاد‌هایم مرا با این چهره فعلی نخواهند شناخت، اما تلاش می‌کنم که آنان را نزد خود نگهدارم.»
در همین حال علی رضا روحانی، مشاور ارشد کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان به ابعاد و گونه‌های خودکشی اشاره کرده می‌گوید: «در جهان امروزی و به‌ویژه در افغانستان موضوع اقدام به خودکشی در چهار بعد مورد بحث است. یکی خودکشی‌های شیرین و خود خواسته است که در این نوع خودکشی فرد به خاطر رهایی از بیماری صعب العلاج، درماندگی از وضعیت زندگی اقدام به خودکشی می‌کند، گونه دوم این خودکشی، برای رسیدن به اهداف سیاسی و مذهبی صورت می‌گیرد مانند اقدامات انتحاری ، گونه سوم، خودکشی‌هایی است که فرد دارای بیماری‌های روانی بوده و بدون درک درست از اقدام و عواقب خود می‌خواهد به زندگیش خاتمه دهد و نوع چهارم خودکشی‌هایی است که به دلایل مختلف مشکلات مختلف اجتماعی، شخصی و خانوادگی در جامعه اتفاق می‌افتد.»
مشاور ارشد کمسیون حقوق بشر افغانستان می‌افزاید از این‌که وزارت صحت عامه کشور استراتژی ملی وقایه از خودکشی را روی دست گرفته خوشحال است و باور دارد که این اقدام مفید واقع خواهد شد.
از سوی دیگر مرغلری خارا، رییس صحت وزارت امور زنان می‌گوید: «از آنجایی که زنان با انواع و اقسام خشونت‌ها و تبعیض در جامعه روبه‌رو می‌باشند، بنابران وزارت امور زنان نگران انواع و اقسام خشونت خانوادگی، سیاسی و اجتماعی علیه زنان است. به همین دلیل این وزارت با ایجاد کمیسیون محو خشونت علیه زنان، تدوین قانون محو خشونت علیه زنان و راه‌اندازی کمپاین ۱۶ روزه منع خشونت در برابر زنان، آگاهی‌دهی، فلم‌های تصویری، بروشور‌ها و غیره جهت زدودن خشونت علیه زنان کار کرده و هم‌چنان فعالیت می‌کند.»
او با اشاره به کارکرد‌های وزارت زنان می‌افزاید: «وزارت زنان ضمن کارهای دیگر، روی قانون خانواده کار می‌کند و مقرره منع آزار و اذیت جنسیتی را تدوین نموده است و به ادامه همکاری‌هایش مشترکا با وزارت صحت و دیگر سکتور‌ها روی طرح و تدوین استراتژی ملی وقایه از خودکشی همکار خواهد بود.»
در همین حال کمال سادات، معین جوانان وزارت اطلاعات و فرهنگ می‌گوید: «خودکشی راه‌حل نیست باید جوانان به‌خاطر کامیابی و زندگی کردن راه‌های دیگر را جستجو کرده و به آن متوصل گردند. در افغانستان نسبت به هر کشور دیگر خودکشی در میان جوانان بیشتر است و کسی که دست به خودکشی می‌زند، خلاف ارزش‌های انسانی، اخلاقی و خلاف اساسات اسلامی عمل می‌کند.»
او افزود: «معینیت جوانان مطابق به پالیسی و به‌خاطر زندگی بهتر جوانان و جلوگیری از خودکشی، با علمای دین، متنفذین، رسانه‌ها، نهاد‌های حمایت‌کننده جوانان کار می‌کند تا نتیجه بهتری داشته باشد.»
این در حالی است که نظر به احصاییه سال ۲۰۱۵ سازمان صحی جهان سالانه حدود ۸۰۰ هزار نفر در سراسر جهان خودکشی می‌کنند. هرچند در افغانستان ارقام دقیق از خود کشی موجود نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عدم تداوی بیماری روانی، خشونت‌ها، جنگ، بی‌کاری و اعتیاد به مواد مخدر فکتور‌های خطر برای خودکشی می‌باشد
ناجیه طارق، معین عرضه خدمات صحی وزارت صحت عامه می‌گوید: «سروی که از سوی موسسه مدیکا مودیل در سال ۲۰۰۶ در سه ولایت کابل، وردگ و هرات انجام شده، نشان می‌دهد که سالانه حدود ۲۳۰۰ نفر دست به خودکشی می‌زنند که ۹۵ درصد آن را زنان تشکیل می‌دهند. این زنان بین سنین ۱۴ الی ۱۹ سال قرار دارند. معمولا دلیل خودکشی در میان خانم‌ها نقض حقوق انسانی مانند ازدواج‌های قبل از وقت، خشونت‌های مروج و متداوم خانوادگی، ازدواج‌های اجباری، بد و بدل و غیره می‌باشد.»
تحقیق دیگری که از سوی سازمان حقوق بشر افغانستان در حوزه جنوب‌غرب کشور شامل هرات، بادغیس، فراه، قندهار و نیمروز و در ۲۸ ولسوالی راه‌اندازی شده نشان می‌دهد که مسایل عرفی و رسم و رواج ناپسند، عدم تساوی جندر از عوامل عمده اقدام به خودکشی می‌باشد.
او می‌افزاید که بیماری روانی، عوامل بی‌کاری، بی‌سوادی، فقر و جنگ‌های دوامدار باعث خودکشی و بیشتر خود‌آزاری می‌گردد. هرچند در کشور‌های پیشرفته مردان نسبت به زنان بیشتر اقدام به خودکشی می‌کنند، اما در حوزه شرق خودکشی زنان نسبت به مردان بیشتر می‌باشد.
خانم طارق می‌گوید: «ارقام فعلی نشان می‌دهد که نسبت به سال گذشته واقعات خودکشی افزایش یافته است. وزارت صحت مصمم است که استراتژی ملی را برای وقایه از خودکشی انکشاف دهد تا جوابگوی نیازمندی‌های قربانیان و خانواده‌های آنان باشد. افسردگی یکی از عوامل مهمی است که ۷۰ درصد اختلال، ۲۲ درصد وسواس اجباری، ۲۰ درصد اختلال اضطراب و ۱۸ درصد اختلالات روانی پس از صدمه سبب افکار خودکشی می‌گردد.»
یکی از قربانیان خودکشی، زن جوانی است که از ابراز نامش خود‌داری می‌کند. او می‌گوید که هنوز ۱۴ سال داشت که فامیلش وی را به‌شکل اجبار به مردی دادند که بر وی خشونت روا می‌داشت. این خشونت زمانی اوج گرفت که دو فرزند دختر یکی بعد دیگر به دنیا آورد.
او می‌افزاید: «شوهرم با فامیلش مخالف به دنیا آمدن دختر بودند و با به دنیا آوردن این دو دختر آنان انواع خشونت‌های شدید بر من روا داشتند. من از نهایت مجبوریت بالایم تیل انداخته و خودم را آتش زدم، اما نجات یافتم و بعد از آن شش الی هفت بار مورد عمل جراحی قرار گرفتم، فامیل پدرم نیز به من رو نداد تا با آنان زندگی کنم من به‌خاطر فرار از خشونت به دفتر مدیکا مراجعه کردم و اکنون دو سال می‌شود که از دیدار اطفالم محروم می‌باشم. هرچند مطمین هستم که اولاد‌هایم مرا با این چهره فعلی نخواهند شناخت، اما تلاش می‌کنم که آنان را نزد خود نگهدارم.»
در همین حال علی رضا روحانی، مشاور ارشد کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان به ابعاد و گونه‌های خودکشی اشاره کرده می‌گوید: «در جهان امروزی و به‌ویژه در افغانستان موضوع اقدام به خودکشی در چهار بعد مورد بحث است. یکی خودکشی‌های شیرین و خود خواسته است که در این نوع خودکشی فرد به خاطر رهایی از بیماری صعب العلاج، درماندگی از وضعیت زندگی اقدام به خودکشی می‌کند، گونه دوم این خودکشی، برای رسیدن به اهداف سیاسی و مذهبی صورت می‌گیرد مانند اقدامات انتحاری ، گونه سوم، خودکشی‌هایی است که فرد دارای بیماری‌های روانی بوده و بدون درک درست از اقدام و عواقب خود می‌خواهد به زندگیش خاتمه دهد و نوع چهارم خودکشی‌هایی است که به دلایل مختلف مشکلات مختلف اجتماعی، شخصی و خانوادگی در جامعه اتفاق می‌افتد.»
مشاور ارشد کمسیون حقوق بشر افغانستان می‌افزاید از این‌که وزارت صحت عامه کشور استراتژی ملی وقایه از خودکشی را روی دست گرفته خوشحال است و باور دارد که این اقدام مفید واقع خواهد شد.
از سوی دیگر مرغلری خارا، رییس صحت وزارت امور زنان می‌گوید: «از آنجایی که زنان با انواع و اقسام خشونت‌ها و تبعیض در جامعه روبه‌رو می‌باشند، بنابران وزارت امور زنان نگران انواع و اقسام خشونت خانوادگی، سیاسی و اجتماعی علیه زنان است. به همین دلیل این وزارت با ایجاد کمیسیون محو خشونت علیه زنان، تدوین قانون محو خشونت علیه زنان و راه‌اندازی کمپاین ۱۶ روزه منع خشونت در برابر زنان، آگاهی‌دهی، فلم‌های تصویری، بروشور‌ها و غیره جهت زدودن خشونت علیه زنان کار کرده و هم‌چنان فعالیت می‌کند.»
او با اشاره به کارکرد‌های وزارت زنان می‌افزاید: «وزارت زنان ضمن کارهای دیگر، روی قانون خانواده کار می‌کند و مقرره منع آزار و اذیت جنسیتی را تدوین نموده است و به ادامه همکاری‌هایش مشترکا با وزارت صحت و دیگر سکتور‌ها روی طرح و تدوین استراتژی ملی وقایه از خودکشی همکار خواهد بود.»
در همین حال کمال سادات، معین جوانان وزارت اطلاعات و فرهنگ می‌گوید: «خودکشی راه‌حل نیست باید جوانان به‌خاطر کامیابی و زندگی کردن راه‌های دیگر را جستجو کرده و به آن متوصل گردند. در افغانستان نسبت به هر کشور دیگر خودکشی در میان جوانان بیشتر است و کسی که دست به خودکشی می‌زند، خلاف ارزش‌های انسانی، اخلاقی و خلاف اساسات اسلامی عمل می‌کند.»
او افزود: «معینیت جوانان مطابق به پالیسی و به‌خاطر زندگی بهتر جوانان و جلوگیری از خودکشی، با علمای دین، متنفذین، رسانه‌ها، نهاد‌های حمایت‌کننده جوانان کار می‌کند تا نتیجه بهتری داشته باشد.»
این در حالی است که نظر به احصاییه سال ۲۰۱۵ سازمان صحی جهان سالانه حدود ۸۰۰ هزار نفر در سراسر جهان خودکشی می‌کنند. هرچند در افغانستان ارقام دقیق از خود کشی موجود نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عدم تداوی بیماری روانی، خشونت‌ها، جنگ، بی‌کاری و اعتیاد به مواد مخدر فکتور‌های خطر برای خودکشی می‌باشد
https://plus.google.com/u/0/112610024058402079714/posts
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008822536258
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008822536258
 |
This email has been checked for viruses by Avast antivirus software.
www.avast.com |
No comments:
Post a Comment