قتل های ناموسی
بخش عمده‌ای از ظلم وستم به زنان درافغانستان مربوط به سنت‌های پشتون است: تصمیم‌گیری مردان مسن برای ازدواج زنان جوان، پول زیادی که در ازای عروس به پدر عروس داده می‌شود، پیشنهاد فروش دختران در قالب ازدواج و قتل ناموسی زنان به بهانه سو رفتارجنسی ازجمله سنت‌های مذکور است.
بخش عمده‌ای از ظلم وستم به زنان درافغانستان مربوط به سنت‌های پشتون است: تصمیم‌گیری مردان مسن برای ازدواج زنان جوان، پول زیادی که در ازای عروس به پدر عروس داده می‌شود، پیشنهاد فروش دختران در قالب ازدواج و قتل ناموسی زنان به بهانه سو رفتارجنسی ازجمله سنت‌های مذکور است.
این هنجارها و ارزش‌ها در طول دهه‌های گذشته در میان تمام اقوام در افغانستان به کار برده شده و به همین علت انزوای زنان در این سال‌ها امری متداول بوده است. زنان مستلزم به پوشیدن چادر یا برقع هنگام ترک خانه بوده‌اند.
شیوه‌های سنتی و مرسوم ریشه‌دار در افغانستان یکی از عمده‌ترین دلایل خشونت را تشکیل می‌دهد. یکی از محترم‌ترین ارزش‌ها در افغانستان ناموس است. ناموس چیزی است که باید به خاطر غیرت و افتخار مورد دفاع قرار گیرد- نظر به اینکه این رفتار از رفتارهای دیگر مانند مهمان‌نوازی که ممکن است پسندیده تلقی شود متمایز است. اگر کسی از قوانین نظم جنسیتی سرپیچی کند، ادعا می‌شود باید از ناموس محافظت کرد.
هزاران مورد از شکنجه جسمی زنان، ضرب و شتم شدید و وحشیانه، مثله شدن، زنده سوزانده شدن و مورد اسیدپاشی قرار گرفتن، علاوه بر اجبار به ازدواج در سنین پایین، مورد تجاوز قرار گرفتن یا برای فحشا فروخته شدن که بسیاری از آن‌ها منجر به خودسوزی شده، همه به اسم ناموس اتفاق افتاده است. زنان در افغانستان مانند دیگر جوامع قبیله‌ای، ناموس خانواده و در زنجیرهای حرمت و تقدس بسته هستند.
چرا چنین خشونت طاقت‌فرسایی علیه زنان، زن‌ستیزی حساب می‌شود؟ مسلم پنداشته می‌شود که سنت‌های فرهنگی باید به مادیت ثروت و قدرت اضافه کند. بقای ساختار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، مذهبی و قبیله‌ای کنونی و حتی محرومیت زنان از آموزش، به مردان این فرصت را می‌دهد که قانونی یا غیرقانونی با اعمالی مانند قاچاق مواد مخدر، قاچاق انسان، بازار سیاه و قاچاق اسلحه سوءاستفاده کنند. توانمندسازی زنان و دختران آن‌ها را از این مسائل دور نگه می‌دارد یا حداقل آن‌ها را ملزم می‌کند که مزایای تحرک، آموزش و خودکفایی را با هم به اشتراک بگذارند. بنابراین، وضع موجود ترجیح داده می‌شود و بسیاری از مردان با توسل به رفتارهای مجرمانه و اعمال خشونت این وضع را حفظ می‌کنند، آن‌ها می‌دانند که می‌توانند با مصونیت از مجازات مرتکب جرم شوند. در ادامه
شیوه‌های سنتی و مرسوم ریشه‌دار در افغانستان یکی از عمده‌ترین دلایل خشونت را تشکیل می‌دهد. یکی از محترم‌ترین ارزش‌ها در افغانستان ناموس است. ناموس چیزی است که باید به خاطر غیرت و افتخار مورد دفاع قرار گیرد- نظر به اینکه این رفتار از رفتارهای دیگر مانند مهمان‌نوازی که ممکن است پسندیده تلقی شود متمایز است. اگر کسی از قوانین نظم جنسیتی سرپیچی کند، ادعا می‌شود باید از ناموس محافظت کرد.
هزاران مورد از شکنجه جسمی زنان، ضرب و شتم شدید و وحشیانه، مثله شدن، زنده سوزانده شدن و مورد اسیدپاشی قرار گرفتن، علاوه بر اجبار به ازدواج در سنین پایین، مورد تجاوز قرار گرفتن یا برای فحشا فروخته شدن که بسیاری از آن‌ها منجر به خودسوزی شده، همه به اسم ناموس اتفاق افتاده است. زنان در افغانستان مانند دیگر جوامع قبیله‌ای، ناموس خانواده و در زنجیرهای حرمت و تقدس بسته هستند.
چرا چنین خشونت طاقت‌فرسایی علیه زنان، زن‌ستیزی حساب می‌شود؟ مسلم پنداشته می‌شود که سنت‌های فرهنگی باید به مادیت ثروت و قدرت اضافه کند. بقای ساختار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی، مذهبی و قبیله‌ای کنونی و حتی محرومیت زنان از آموزش، به مردان این فرصت را می‌دهد که قانونی یا غیرقانونی با اعمالی مانند قاچاق مواد مخدر، قاچاق انسان، بازار سیاه و قاچاق اسلحه سوءاستفاده کنند. توانمندسازی زنان و دختران آن‌ها را از این مسائل دور نگه می‌دارد یا حداقل آن‌ها را ملزم می‌کند که مزایای تحرک، آموزش و خودکفایی را با هم به اشتراک بگذارند. بنابراین، وضع موجود ترجیح داده می‌شود و بسیاری از مردان با توسل به رفتارهای مجرمانه و اعمال خشونت این وضع را حفظ می‌کنند، آن‌ها می‌دانند که می‌توانند با مصونیت از مجازات مرتکب جرم شوند. در ادامه
 |
This email has been checked for viruses by Avast antivirus software.
www.avast.com |
No comments:
Post a Comment