پیشرفت اندک زنان افغانستان
نادیده گرفتن دستاوردهایی که ازسال ۲۰۰۱ به‌دست‌آمده، اشتباه است. به‌ویژه اینکه این دستاوردها اکنون به خطر افتاده‌اند. طبق آمار ۲۰۱۲ ناتو:
نادیده گرفتن دستاوردهایی که ازسال ۲۰۰۱ به‌دست‌آمده، اشتباه است. به‌ویژه اینکه این دستاوردها اکنون به خطر افتاده‌اند. طبق آمار ۲۰۱۲ ناتو:
در مجلس شورای ملی و مجلس اعیان پارلمان افغانستان، اکنون به ترتیب ۲۱ و ۶۹ زن حضور دارند.
سه وزیر زن هستند و در ۲۷ وزارتخانه از ٣۱ وزارتخانه، ریاست جنسیتی حکم فرماست. از ۱۴۷۲ قاضی، ۱۴۲ آن زن هستند
اکنون بیش از ۱۵۰۰ زن در نیروهای امنیتی ملی افغانستان حضور دارند.
تعداد دختران درمکاتب ابتدایی و راهنمایی از ۵۰ هزار نفر در سال ۲۰۰۱ به سه میلیون و ۲٣۰ هزار نفر در سال ۲۰۱۱ رسید، همچنین تعداد زنانی که در تحصیلات عالیه ثبت نام کردند از صفر به بیش از ۲۰ هزار نفررسید.
اگر قرار است تغییر دائمی باشد، نمی‌تواند توسط خارجی‌ها به این جامعه قبیله‌ای، اسلامی و پس از جنگ تحمیل شود. این تغییر باید از طریق آموزش در چارچوب فرهنگ پدیدار شود. آموزش پسران به‌اندازه آموزش دختران مهم است: احتمال بیشتری دارد که مردان تحصیل‌کرده از انتخاب‌هایی به نفع زنان حمایت کنند و زوج‌های تحصیل کرده توسط همسران تحصیل‌کرده خود بیشتر درک و کمتر تهدید می‌شوند.
بااین‌وجود، اگرچه این دستاوردها واقعی هستند، موانع پیش روی حقوق و توانمندسازی زنان در افغانستان دست‌وپا گیراست. اصلاح قوانین و قانون مجازات، بهبود عملکرد قوه قضاییه، هماهنگی بیشتر قانون جزای افغانستان با قانون حذف خشونت علیه زنان، جرم انگاری تجاوز و بازتعریف آن به شیوه‌ای که از زنا جدا شود، آگاهی دادن نسبت به وضعیت زنان و دختران و تسهیل تغییرات نگرشی به سمت جامعه‌ای که ازلحاظ جنسیتی متوازن‌تر باشد ضروری است.
چرخه باطل فقدان آموزش، فقر، بی‌سوادی وخشونت و ناامنی، آتش مردسالاری، افراط گرایی و ستیزه‌جویی را که هنوز هم افغانستان به آن دچار است شعله‌ور‌تر می‌کند. شکستن این چرخه عزم و شجاعت زیادی می‌خواهد، همان‌طور که بسیاری از زنان و مردان افغانستان نشان داده‌اند گاهی به بهای جانشان تمام می‌شود. بااین‌وجود، پیشرفت، آهسته است و امید در مواردی کمتر ازحد انتظار نمودار می‌شود.
منبع: www.opendemocracy.net
منبع:بیدارزنیs
سه وزیر زن هستند و در ۲۷ وزارتخانه از ٣۱ وزارتخانه، ریاست جنسیتی حکم فرماست. از ۱۴۷۲ قاضی، ۱۴۲ آن زن هستند
اکنون بیش از ۱۵۰۰ زن در نیروهای امنیتی ملی افغانستان حضور دارند.
تعداد دختران درمکاتب ابتدایی و راهنمایی از ۵۰ هزار نفر در سال ۲۰۰۱ به سه میلیون و ۲٣۰ هزار نفر در سال ۲۰۱۱ رسید، همچنین تعداد زنانی که در تحصیلات عالیه ثبت نام کردند از صفر به بیش از ۲۰ هزار نفررسید.
اگر قرار است تغییر دائمی باشد، نمی‌تواند توسط خارجی‌ها به این جامعه قبیله‌ای، اسلامی و پس از جنگ تحمیل شود. این تغییر باید از طریق آموزش در چارچوب فرهنگ پدیدار شود. آموزش پسران به‌اندازه آموزش دختران مهم است: احتمال بیشتری دارد که مردان تحصیل‌کرده از انتخاب‌هایی به نفع زنان حمایت کنند و زوج‌های تحصیل کرده توسط همسران تحصیل‌کرده خود بیشتر درک و کمتر تهدید می‌شوند.
بااین‌وجود، اگرچه این دستاوردها واقعی هستند، موانع پیش روی حقوق و توانمندسازی زنان در افغانستان دست‌وپا گیراست. اصلاح قوانین و قانون مجازات، بهبود عملکرد قوه قضاییه، هماهنگی بیشتر قانون جزای افغانستان با قانون حذف خشونت علیه زنان، جرم انگاری تجاوز و بازتعریف آن به شیوه‌ای که از زنا جدا شود، آگاهی دادن نسبت به وضعیت زنان و دختران و تسهیل تغییرات نگرشی به سمت جامعه‌ای که ازلحاظ جنسیتی متوازن‌تر باشد ضروری است.
چرخه باطل فقدان آموزش، فقر، بی‌سوادی وخشونت و ناامنی، آتش مردسالاری، افراط گرایی و ستیزه‌جویی را که هنوز هم افغانستان به آن دچار است شعله‌ور‌تر می‌کند. شکستن این چرخه عزم و شجاعت زیادی می‌خواهد، همان‌طور که بسیاری از زنان و مردان افغانستان نشان داده‌اند گاهی به بهای جانشان تمام می‌شود. بااین‌وجود، پیشرفت، آهسته است و امید در مواردی کمتر ازحد انتظار نمودار می‌شود.
منبع: www.opendemocracy.net
منبع:بیدارزنیs
 |
This email has been checked for viruses by Avast antivirus software.
www.avast.com |
No comments:
Post a Comment