داکتر اناهیتا راتب زاد شخصیت برجسته سیاسی و اجتماعی افغانستان دراکتوبر سال ۱۹۳۱درمحله ی گلدره (ولایت کابل) دیده به جهان هستی گشود.
اناهیتا راتب زاد درسال ۱۹۴۵ ترسایی مکتب متوسطه «ملالی» را ختم نموده ودرهمان سال شامل کورس یک ساله نرسنگ شد.
اناهیتا راتب زاد درسال ۱۹۴۵ ترسایی مکتب متوسطه «ملالی» را ختم نموده ودرهمان سال شامل کورس یک ساله نرسنگ شد.
او از آوان رسیدن به مرحلۀ بلوغ و پاگذاشتن به دنیای سیاست، گوهر زنده گی خود را درپای عشق ورزیدن به آزادی و سعادت مردم، آبادانی و شگوفایی میهن گذارد و به یقین و باورکامل که با این عشق و آرمان مقدس، تا آخرین رمق حیات زیست.
داکتر راتب زاد درهمین سال با دکتور کرام الدین کاکړ ازدواج نمود و در سال ۱۹۴۹ با همسر خود به ایالات متحده امریکا رفت. او درسال ۱۹۵۰ شامل مکتب پزشکی در شهر میشگن ایالات متحدۀ امریکا گردیده و درسال ۱۹۵۴ با حصول سند فراغت،به کشورش بازگشت.
از سال ۱۹۵۲- ۱۹۵۷ میلادی به عنوان مدیر مکتب نرسنگ در جنب بیمارستان زنانه شهر کابل وظیفه اجرا کرد. در سال ۱۹۵۷میلادی جهت ادامه تحصیلات شامل دانشکده طب دانشگاه کابلُ در رشته طب معالجوی گردید.
داکتر راتب زاد در سال ۱۹۶۳ درجمع اولین گروپ زنان افغانستان از آن دانشکده موفقانه فارغ التحصیل شد. بعد از فراغت از دانشگاه ، به عنوان استاد دردانشگاه طب باقی ماند. زمانی که هنوز دانش آموز دانشکده کابل بود، در جنبش زنان افغانستان درپشتیبانی از فعالیت تبلیغاتی حکومت برای برداشتن چادری و مجازات بنیادگرایان اسلامی که از طریق خشونت علنی می کوشیدند مانع این کار شوند، شرکت داشت. در همان سالهای دانشگاهی او وارد یکی از حلقات مخفی چپ انقلابی گردید و درامور سیاسی فعالانه سهم گرفت.
در سال ۱۳۴۴ خورشیدی داکتراناهیتا راتبزاد از جانب یکی از نواحی شهر کابل به عنوان نماینده مجلس (ولسی جرگه) دردوره دوازدهم برگزیده شد. او نخستین زن شجاع كشور ماست كه در پارلمان مرد سالار آواز زنان افغانستان را بلند كرد واز حقوق حقه زنان رنجدیده افغانستان با شجاعت دفاع كرد و در مجالس پارلمان صفات درخشان سخن وری خودرا تبارز داد. با وارد شدنش درفرکسیون چپ دموکراتیک پارلمان و انتقاد شدیدش از مبانی قرون وسطایی درکشور،موجب نفرت محافل محافظه کارمذهبی شد.
درنومبر سال ۱۹۶۶ او همراه با ببرک کارمل ، نوراحمد نورو شماری دیگری از نماینده های دارای اندیشه های دموکراتیک درداخل پارلمان مورد ضرب وشتم قرار گرفتند و در بیمارستان بستری شدند.
به ابتکار او، به تاریخ ۸ مارچ ۱۳۴۶ برای نخستین باردرتاریخ افغانستان، از روز جهانی زن تجلیل به عمل آمد.
داکتر راتب زاد درتجليل و بزرگداشت ازرويدادهای تاريخی، ازجمله هشتم مارچ روزبين المللی زن وروزمادر نقش ماندگاری ازخود برجا گذاشت.
هشت مارچ به وسيلۀ سازمان دموکراتيک زنان افغانستان درتحت رهبری دوکتور اناهيتا راتبزاد باشرکت فعال هزاران تن از زنان و دختران آگاه کشوردرکابل و ولایات کشور سازماندهی و تجليل مي گرديد.
در نیمه دوم سال های ۱۹۶۰با شرکت مستقیم اودر پایتخت کشور بسیاری از میتنگ ها و تظاهرات ضد حکومتی برگزار شد.
اناهیتا راتبزاد در سال ۱۹۶۸ به عضویت کمیته مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان (پرچم) درآمد. او جزو فعالین نویسنده گان جریده «پرچم» بود، مقاله ها و یاد داشتهای وی درمجموع به مشکلات جنبش زنان وتأمین بهداشت عمومی (صحت عامه) در کشور اختصاص داشت
داکتر راتب زاد درهمین سال با دکتور کرام الدین کاکړ ازدواج نمود و در سال ۱۹۴۹ با همسر خود به ایالات متحده امریکا رفت. او درسال ۱۹۵۰ شامل مکتب پزشکی در شهر میشگن ایالات متحدۀ امریکا گردیده و درسال ۱۹۵۴ با حصول سند فراغت،به کشورش بازگشت.
از سال ۱۹۵۲- ۱۹۵۷ میلادی به عنوان مدیر مکتب نرسنگ در جنب بیمارستان زنانه شهر کابل وظیفه اجرا کرد. در سال ۱۹۵۷میلادی جهت ادامه تحصیلات شامل دانشکده طب دانشگاه کابلُ در رشته طب معالجوی گردید.
داکتر راتب زاد در سال ۱۹۶۳ درجمع اولین گروپ زنان افغانستان از آن دانشکده موفقانه فارغ التحصیل شد. بعد از فراغت از دانشگاه ، به عنوان استاد دردانشگاه طب باقی ماند. زمانی که هنوز دانش آموز دانشکده کابل بود، در جنبش زنان افغانستان درپشتیبانی از فعالیت تبلیغاتی حکومت برای برداشتن چادری و مجازات بنیادگرایان اسلامی که از طریق خشونت علنی می کوشیدند مانع این کار شوند، شرکت داشت. در همان سالهای دانشگاهی او وارد یکی از حلقات مخفی چپ انقلابی گردید و درامور سیاسی فعالانه سهم گرفت.
در سال ۱۳۴۴ خورشیدی داکتراناهیتا راتبزاد از جانب یکی از نواحی شهر کابل به عنوان نماینده مجلس (ولسی جرگه) دردوره دوازدهم برگزیده شد. او نخستین زن شجاع كشور ماست كه در پارلمان مرد سالار آواز زنان افغانستان را بلند كرد واز حقوق حقه زنان رنجدیده افغانستان با شجاعت دفاع كرد و در مجالس پارلمان صفات درخشان سخن وری خودرا تبارز داد. با وارد شدنش درفرکسیون چپ دموکراتیک پارلمان و انتقاد شدیدش از مبانی قرون وسطایی درکشور،موجب نفرت محافل محافظه کارمذهبی شد.
درنومبر سال ۱۹۶۶ او همراه با ببرک کارمل ، نوراحمد نورو شماری دیگری از نماینده های دارای اندیشه های دموکراتیک درداخل پارلمان مورد ضرب وشتم قرار گرفتند و در بیمارستان بستری شدند.
به ابتکار او، به تاریخ ۸ مارچ ۱۳۴۶ برای نخستین باردرتاریخ افغانستان، از روز جهانی زن تجلیل به عمل آمد.
داکتر راتب زاد درتجليل و بزرگداشت ازرويدادهای تاريخی، ازجمله هشتم مارچ روزبين المللی زن وروزمادر نقش ماندگاری ازخود برجا گذاشت.
هشت مارچ به وسيلۀ سازمان دموکراتيک زنان افغانستان درتحت رهبری دوکتور اناهيتا راتبزاد باشرکت فعال هزاران تن از زنان و دختران آگاه کشوردرکابل و ولایات کشور سازماندهی و تجليل مي گرديد.
در نیمه دوم سال های ۱۹۶۰با شرکت مستقیم اودر پایتخت کشور بسیاری از میتنگ ها و تظاهرات ضد حکومتی برگزار شد.
اناهیتا راتبزاد در سال ۱۹۶۸ به عضویت کمیته مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان (پرچم) درآمد. او جزو فعالین نویسنده گان جریده «پرچم» بود، مقاله ها و یاد داشتهای وی درمجموع به مشکلات جنبش زنان وتأمین بهداشت عمومی (صحت عامه) در کشور اختصاص داشت
اناهیتا راتبزاد در سال۱۳۴۴ خورشیدی برای نخستین
بارسازمان دموکراتیک زنان افغانستان را با جمیع از زنان بنیاد گذاشت.
در شب ۲۵ بر ۲۶ اپریل او یکجا با دیگر رهبران ح.د.خ.ا. به وسیله رژیم محمد داؤد زندانی گردید. بعد از سرنگونی داؤد، به عنوان عضو شورای انقلابی جمهوری دموکراتیک افغانستان و وزیراموراجتماعی برگزیده شد
در شب ۲۵ بر ۲۶ اپریل او یکجا با دیگر رهبران ح.د.خ.ا. به وسیله رژیم محمد داؤد زندانی گردید. بعد از سرنگونی داؤد، به عنوان عضو شورای انقلابی جمهوری دموکراتیک افغانستان و وزیراموراجتماعی برگزیده شد
در آغاز ماه جولای سال ۱۹۷۸ ا ترسایی از ترکیب حکومت خارج و به
عنوان سفیر به یوگوسلاویا فرستاده شد، به زودی او متهم به شرکت در یک توطئه ضد
حکومتی گردیده و از پُست سفارت برکنار و همزمان از عضویت کمیته مرکزی حزب به شکل
غیر قانونی اخراج گردید. الی دسمبر سال ۱۹۷۹ ترسایی همراه با خانوداۀ خود به صفت پناهنده سیاسی
در یوگوسلاویا زنده گی می نمود.
درجنوری سال ۱۹۸۰ ترسایی با روی کارآمدن رهبری جدید، در رأس آن ببرک کارمل، وی به عضویت بیروی سیاسی کمیته مرکزی ح.د.خ.ا. و شورای انقلابی ج.د.ا. انتخاب و پُست وزارت معارف را اشغال نمود. همزمان او دوباره در رأس سازمان دموکراتیک زنان افغانستان و همچنان انجمن دوستی افغان- شوروی و سازمان صلح، همبسته گی و دوستی افغانستان قرار گرفت. از نومبر سال ۱۹۸۰ ترسایی ، به مثابه عضو بیروی سیاسی، موظف شد تا وزارتخانه های اطلاعات و کلتور، تحصیلات عالی و متوسطه مسلکی و صحت عامه را رسیده گی و نظارت نماید.
درجون ۱۹۸۱ داکترراتب زاد وظایف حکومتی را کنار گذاشت و به عضویت هیئت رئیسه شورای انقلابی ج.د.ا. درآمد.
در سالهای ۸۰ او در حلقات مترقی اجتماعی جهان به عنوان یک شخصیت فعال یونسکو، شورای جهانی صلح و سازمان همبسته گی مردمان آسیا و افریقا شهرت وسیع به دست آورد.
داکتر اناهیتا راتب زاد سهم قابل ملاحظه را در سازماندهی بسیاری ازهمایش های بین المللی که درکابل تحت حمایت از شورای جهانی صلح و سازمان همبسته گی مردمان آسیا و افریقا برگزار میگردید، ادا نمود. درمیان زنان افغانستان از شهرت و محبوبیت بسیار خوب به خاطر دفاع قاطع از منافع و آزادی زنان برخوردار بود.
درجنوری سال ۱۹۸۰ ترسایی با روی کارآمدن رهبری جدید، در رأس آن ببرک کارمل، وی به عضویت بیروی سیاسی کمیته مرکزی ح.د.خ.ا. و شورای انقلابی ج.د.ا. انتخاب و پُست وزارت معارف را اشغال نمود. همزمان او دوباره در رأس سازمان دموکراتیک زنان افغانستان و همچنان انجمن دوستی افغان- شوروی و سازمان صلح، همبسته گی و دوستی افغانستان قرار گرفت. از نومبر سال ۱۹۸۰ ترسایی ، به مثابه عضو بیروی سیاسی، موظف شد تا وزارتخانه های اطلاعات و کلتور، تحصیلات عالی و متوسطه مسلکی و صحت عامه را رسیده گی و نظارت نماید.
درجون ۱۹۸۱ داکترراتب زاد وظایف حکومتی را کنار گذاشت و به عضویت هیئت رئیسه شورای انقلابی ج.د.ا. درآمد.
در سالهای ۸۰ او در حلقات مترقی اجتماعی جهان به عنوان یک شخصیت فعال یونسکو، شورای جهانی صلح و سازمان همبسته گی مردمان آسیا و افریقا شهرت وسیع به دست آورد.
داکتر اناهیتا راتب زاد سهم قابل ملاحظه را در سازماندهی بسیاری ازهمایش های بین المللی که درکابل تحت حمایت از شورای جهانی صلح و سازمان همبسته گی مردمان آسیا و افریقا برگزار میگردید، ادا نمود. درمیان زنان افغانستان از شهرت و محبوبیت بسیار خوب به خاطر دفاع قاطع از منافع و آزادی زنان برخوردار بود.
 |
This email is free from viruses and malware because avast! Antivirus protection is active.
|
No comments:
Post a Comment