عبدالوکیل کوچی
دید یک روز یکی رهگذری که فتادست به گل و لای خری
دید یک روز یکی رهگذری که فتادست به گل و لای خری
از ترحم به نجا تش پردا خت دم خرکنده شد،دورش انداخت
ا تفا قاً صاحب خر د ید ش کرد قصد زدن و تهد یدش
زودبگریخت یکیشاخه شکست چوبکش بچشم هندو بچه رفت
هندو و صاحب خر درپیء آن می دویدند چو گرگ و چوپان
نا گهان تصا د می واقع شد بارششماه زن ی ضایع شد
نا گهان تصا د می واقع شد بارششماه زن ی ضایع شد
هندو وشوی زن وصاحب خر می دو ید ند پیء راهگذر
خواجه ازهول دل ترس گزند جست آنگاه سر دیوار بلند
از قضا پیر علیلی بیمار خفته بود آن سو به بیخ دیوار
رهگذر، تن چو به تقدیر بداد خیز زد بر سر آن پیر افتاد
دید خود را به حصار آن چار نتوا نست که کند باز فرار
بردند او را بقضاباتک تاخت خویش قاضی بود آنرابشناخت
قاضی گفتاکه این کارقضاست محل عدل و عدالت اینجا ست
حافظ دین و شریعت ماییم صاحب طر یقت و فتو اییم
عرضکردندهمه راگوش نمود همه را ساکت و خاموش نمود
اول آن پیر کهن گفت چنین که به دادم برس ایقاضیء دین
قاضی گفتا که چه زیبا گفتی سر دیو ار ببا ید رفتی
خیز کن از سر دیواربه زیر زیر پایش کن و حق خود گیر
پیر گفتا که ندارم دعوی نتوانم ابد اً این کاری
بعدازآن گفت بهندوکای مرد دومین چشم تو هم کور شود
تا دو ازهند و، یکی از مسلم هست مساوی و عدا لت قایم
گفت دعوی ندارم ای قاضی عرضخودپسگیرم هستم راضی
نوبت سوم از آن خاتون بود بارششماهش که ضایع شده بود
گفت قاضی شوهرش رابجد که زنت عقد شود با این مرد
تا ازاو شش ماهه باردارشود پس از آن ساقط و بی بار شود
شوهرش گفت پسرم ضایعشد زن زیبایم هم از دست رود ؟
هم سرازدست دهم همناموس اینچه قانون وچه رسم وقاموس
نینی ندهم زن خودراازدست نیست دعوام که بمنهرچه شدست
چهارمی بودهمانصاحب خر بود ایستاده به خط آخر
همه جریان قضاوت را دید یک بیک در نظرش گشت پدید
روبقاضیکرده غوغا برداشت گفت اصلاً خرکم دمب ندا شت
راستمیگویم من بیکم وکاست این خر اصلاً ازاول دم ندا شت
آن زمانیکه قضاوت گم شد خر دم دار یکی بی د م شد
تا جهان است بکام دد و در نی خر آسوده و نی صاحب خر
تاکه آید پیء این شام، سحر از غم آزاد شود نسل بشر
 |
This email is free from viruses and malware because avast! Antivirus protection is active.
|
No comments:
Post a Comment