در شرایطی که نتیجه ی انتخابات همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد و تا هنوز کمیسیون انتخابات از اعلام نتایج ابتدایی آن سر باز زده است دو ستاد انتخاباتی در حال مذاکره با یکدیگر در مورد حل این مشکل و خروج از بن بست انتخاباتی هستند. در طی 13 سال فراز و نشیب ها، بگومگوهای تندوتیز سیاسی در کشور وجود داشت، در کنار آن پیامدهای نوسان سیاسی در رابطه با کشورهای همسایه و خارجی حکومت نیز بر دوش مردم سنگینی می کرد. آیا انتخابات کشور به سرانجامی خوش خواهد رسید؟
داکتر رنگین دادفر اسپنتا مشاور امنیت ملی افغانستان گفت: میان حکومت افغانستان و برخی از دستگاه های پاکستان مشکلات بسیار عمیقی وجود داشته و دارد که ناشی از موجودیت پناهگاه تروریست ها و حمایت آنان در پاکستان می شود. بخشی از تروریست ها در خاک پاکستان تهدید جدی برای ثبات این کشور محسوب می شوند.
وی افزود: نوازشریف هیاتی زیر نظارت محمودخان اچکزی و معاون وزارت خارجه فرستاده بود تا با رییس جمهور افغانستان گفتگو کند. در ادامه گفتگوها در موضوعات مطروحه، هیاتی نیز به رهبری من از افغانستان به پاکستان رفت. ما روی مساله ی همکاری با تروریزم صحبت کردیم و آمادگی افغانستان را برای مبارزه با تروریست ها اعلام نمودیم. من به مقامات پاکستان صراحتاً گفتم که تروریست ها همه جا تروریست هستند و نباید به خوب یا بد تفکیک شوند، بنابراین دو کشور بر علیه شورای کویته، شبکه حقانی، تحریک طالبان پاکستانی همسان و یکسان با یکدیگر همکاری کنند. نوازشریف از پیشنهاد افغانستان استقبال کرد.
به باور اسپنتا، استقبال رهبری ملکی پاکستان از این موضوع چیز تازه ای نیست ولی تا کنون عملی نمی شد زیرا دستگاه اصلی قدرت در پاکستان با این حضور طالبان در پاکستان مشکل نداشتند ولی برای اولین بار رییس اردوی پاکستان، تایید کرد که باید در وزیرستان هم بر علیه شبکه حقانی و هم علیه تحریک پاکستان با یکدیگر هماهنگی داشته باشیم. هیات های متخصص دو کشور روی این موضوع کار می کنند و امیدوارم که بزودی به نتیجه برسیم. هنوز این موضوع در مرحله سخن است، باید ابتدا پلی زده شود بین سخن و عمل. تا زمانی که در این زمینه به توافق عملی نرسیم زود خواهد بود که به مردم افغانستان بگوییم که ما توافق کردیم.
رنگین دادفر اسپنتا اظهارداشت: ادامه ی گفتگوها در کابل در آستانه ی عید رمضان انجام خواهد شد. به هیات افغانستانی دستور دادیم که در راس گفتگوها شورای کویته، شبکه حقانی، تحریک طالبان پاکستان، جنبش اسلامی ازبکستان، جنبش تروریستی ترکستان شرقی و سایر گروه های تروریستی مورد بررسی قرار گیرد.
پاکستان در جلسه ی اخیر تاکید کرد که جنبش تحریک طالبان از کنر و نورستان و از قلمرو خاک افغانستان به پاکستان حمله می کند. همه می دانند که افغانستان به هیچ کدام از گروه های تروریستی پایگاه نمی دهد بنابراین اگر رهبری تی تی پی یا تحریک پاکستان در افغانستان حضور داشته باشد محصول بلافصل مداخلات پی هم پاکستان و تضعیف دولت و قوای امنیتی افغانستان توسط پاکستان است. همچنین تا چند ماه قبل این مناطق زیر نظر قوای امنیتی امریکا بود پس اگر تی تی پی در کنر و نورستان حضور داشته باشند مربوط به امریکا می شود و افغانستان هیچ دخالتی در این موضوع نداشته است.
مشاور امنیت ملی افغانستان خاطرنشان ساخت: اگر پاکستانی ها واقعاً قصد مبارزه با تروریزم را دارند پس باید با شورای کویته و شبکه حقانی مبارزه کنند و ما هم در مناطقی که تی تی پی حضور داشته باشد با پاکستان در مبارزه با آن ها همکاری می کنیم. مبارزه پاکستان در وزیرستان شمالی بخشی از اهداف آن ها است. ما به دولت پاکستان شکایت های خود را مطرح کردیم مبنی بر این قبلاً توافق شده بود که پاکستان شورای کویته و رهبری طالبان را وادار به گفتگو در میز مذاکره با دولت افغانستان کند اما این کار را انجام نداده است برعکس رهبران فعال طالبان که خواهان گفتگو با دولت افغانستان بودند در زندان پاکستان به سر می برند. آن ها در جواب گفتند که تا جایی که می توانند کمک می کنیم ولی نفوذ زیادی روی طالبان نداریم.
وی تصریح کرد: در عمل تا کنون هیچ تغییری را در مبارزه با طالبان ندیدیم ولی در عرصه ی گپ، پاکستانی ها برای نخستین بار به طور غیرمستقیم از شبکه های تروریستی در داخل خاک خود یاد و آمادگی خود را برای مبارزه اعلام کردند. در مورد گفتگو با طالبان و شورای کویته نیز پاکستان گفت که بهتر است این موضوع بعد از روی کار آمدن رییس جمهور جدید افغانستان انجام شود زیرا حکومت فعلی روبه پایان است و پروسه ی صلح بسیار پیچیده و بغرنج است.
به باور اسپنتا در ذهن و تیوری مقامات اردو و برخی سیاستمداران ملکی قدیمی پاکستان، حقیقت جهان کنونی بازتاب نیافته است و به همین دلیل آن ها هنوز رویای رام کردن دولت افغانستان و ایجاد دولت فرمانبردار در افغانستان را دارند. دغدغه ی اصلی نوازشریف جلوگیری از بحران عمیق اقتصادی و جلوگیری از بحران عمیق انرژی و جلوگیری از عملیات گروه تروریستی و مبارزه با آنان در خاک پاکستان است. در پاکستان جدایی های قومی، دینی بین مسیحی و مسلمان، فرقه ای بین شیعه و سنی باعث بحران امنیتی عمیقی شده است. همه ی این مشکلات سبب شده تا مقامات پاکستان به فکر راه های دیگری به غیر از سیاست های اخیر بیفتند.
دادفر اسپنتا در موضوع خط دیورند گفت: میان ما و پاکستان بر سر خط دیورند از زمان استعمار انگلیس تا کنون بحث ها و تفاوت نظرهایی وجود داشته است که باید حل شود. دو راه حل وجود دارد: 1- خط دیورند از لحاظ حقوقی رسماً شناخته شود. افغانستان تا کنون از لحاظ حقوقی خط دیورند را به رسمیت نشناخته است 2- مانند کشورهای اروپایی از طریق همگرایی منطقه ای مشکلات مرزی را حل کنیم. همان گونه که بین فرانسه و آلمان حل شده است به طور مثال منطقه ی مرزی مورد مناقشه در اختیار فرانسه است ولی دانشگاه های دو کشور در آن منطقه حضور دارد. این شیوه که در اروپا به کار گرفته شده بسیار موفق بوده است.
در این ده سالی که در جریان بگومگوهای سیاسی بوده ام پاکستان یکبار هم نخواست تا معضل دیورند را حل نماییم اما کشورهای ذی دخل در منطقه این موضوع را به نحوی مطرح کرده اند. چون ما اطلاع چندانی از خواست مردم آن سوی خط دیورند نسبت به این مساله نداریم زود است تا این معضل را رفع نماییم.
مشاور امنیت ملی در مورد مهاجران پاکستانی که به علت جنگ های اخیر در وزیرستان به تازگی وارد افغانستان شده اند گفت: ما با چند کته گوری مواجه هستیم. اول، زنان و مردان، کهنسالانی هستند که بخاطر جنگ مجبور به ترک خانه و کشور خود شده اند. دوم، جوانانی هستند که با دولت پاکستان مشکل دارند و شاید با برخی از گروه های مخالف حکومت پاکستان همکاری داشته باشند. سوم گروهی که وابستگی به سازمان های تروریستی بین المللی مانند القاعده و جنبش اسلامی ازبکستان و جنبش ترکستان شرقی دارند. برخورد ما با این سه گروه باید متفاوت باشد. مردان و زنان کهنسالان و حتی جوانانی که مهاجر شده اند خوش آمدند اما سلاح تمام افراد مسلحی که به افغانستان وارد شوند مصادره می گردد.
به گفته ی وزارت عودت مهاجرین و نهادهای بین المللی حدود 30 درصد مهاجرانی که از پاکستان آمده اند مهاجران افغانستان هستند که به وطن خود بازگشته اند. ما به سازمان ملل گفته ایم که باید به این خانواده ها برگه های هویت مشترک صادر کنیم تا برای دو طرف مرز قابل قبول باشد. ثبت نام این افراد در بعضی مناطق آسان است و در بعضی مناطق خیر.
وی نقش سپاه پاسداران ایران را در تجهیز طالبان رد کرد و اظهار داشت: ما همواره شاهد رقابت های جمهوری اسلامی ایران با کشورهای غربی در افغانستان بودیم. بارها عکس هایی برای ما آورده شد از سلاح هایی که ایران به افغانستان فرستاده اما من به عنوان وزیر مشاور امنیت ملی هیچ گاه اسناد معتبری دال بر دخالت ایران در مسلح ساختن تروریست ها در هلمند مشاهده نکرده ام.
به گفته اسپنتا تعریف واحدی از تروریزم در سرتاسر جهان وجود ندارد و خوش بینی ها و بدبینی ها در تعریف این گروه نقش اساسی دارد. به طور مثال نهضت مقاومت فلسطین برای اکثر کشورهای اسلامی و مسلمانان جهان یک نهضت آزادیبخش است ولی برای اسرائیلی ها یک جنبش تروریستی است. طالبان برای دولت افغانستان گروه تروریستی است و برای امریکا و انگلستان شورشگر هستند. این موضوع در تحلیل و رویکرد مقابله با این گروه تغییر زیادی ایجاد می کند.
رنگین دادفر اسپنتا تصریح کرد: اگر عنوان تروریست را هم از این گروه برداریم مشکل حل نمی شود اما با همین گروه تروریستی می توان در موضوع صلح گفتگو کرد، همان طور که در امریکای لاتین، اکوادور، بولویا و کامبوج این کار انجام شد. در غیر این صورت کسی که با کشتن و دهشت و وحشت و تخریب مدارس و مساجد می خواهد به اهداف خود برسد اگر تروریست نیست پس چه است.
داکتر رنگین دادفر اسپنتا مشاور امنیت ملی افغانستان گفت: میان حکومت افغانستان و برخی از دستگاه های پاکستان مشکلات بسیار عمیقی وجود داشته و دارد که ناشی از موجودیت پناهگاه تروریست ها و حمایت آنان در پاکستان می شود. بخشی از تروریست ها در خاک پاکستان تهدید جدی برای ثبات این کشور محسوب می شوند.
وی افزود: نوازشریف هیاتی زیر نظارت محمودخان اچکزی و معاون وزارت خارجه فرستاده بود تا با رییس جمهور افغانستان گفتگو کند. در ادامه گفتگوها در موضوعات مطروحه، هیاتی نیز به رهبری من از افغانستان به پاکستان رفت. ما روی مساله ی همکاری با تروریزم صحبت کردیم و آمادگی افغانستان را برای مبارزه با تروریست ها اعلام نمودیم. من به مقامات پاکستان صراحتاً گفتم که تروریست ها همه جا تروریست هستند و نباید به خوب یا بد تفکیک شوند، بنابراین دو کشور بر علیه شورای کویته، شبکه حقانی، تحریک طالبان پاکستانی همسان و یکسان با یکدیگر همکاری کنند. نوازشریف از پیشنهاد افغانستان استقبال کرد.
به باور اسپنتا، استقبال رهبری ملکی پاکستان از این موضوع چیز تازه ای نیست ولی تا کنون عملی نمی شد زیرا دستگاه اصلی قدرت در پاکستان با این حضور طالبان در پاکستان مشکل نداشتند ولی برای اولین بار رییس اردوی پاکستان، تایید کرد که باید در وزیرستان هم بر علیه شبکه حقانی و هم علیه تحریک پاکستان با یکدیگر هماهنگی داشته باشیم. هیات های متخصص دو کشور روی این موضوع کار می کنند و امیدوارم که بزودی به نتیجه برسیم. هنوز این موضوع در مرحله سخن است، باید ابتدا پلی زده شود بین سخن و عمل. تا زمانی که در این زمینه به توافق عملی نرسیم زود خواهد بود که به مردم افغانستان بگوییم که ما توافق کردیم.
رنگین دادفر اسپنتا اظهارداشت: ادامه ی گفتگوها در کابل در آستانه ی عید رمضان انجام خواهد شد. به هیات افغانستانی دستور دادیم که در راس گفتگوها شورای کویته، شبکه حقانی، تحریک طالبان پاکستان، جنبش اسلامی ازبکستان، جنبش تروریستی ترکستان شرقی و سایر گروه های تروریستی مورد بررسی قرار گیرد.
پاکستان در جلسه ی اخیر تاکید کرد که جنبش تحریک طالبان از کنر و نورستان و از قلمرو خاک افغانستان به پاکستان حمله می کند. همه می دانند که افغانستان به هیچ کدام از گروه های تروریستی پایگاه نمی دهد بنابراین اگر رهبری تی تی پی یا تحریک پاکستان در افغانستان حضور داشته باشد محصول بلافصل مداخلات پی هم پاکستان و تضعیف دولت و قوای امنیتی افغانستان توسط پاکستان است. همچنین تا چند ماه قبل این مناطق زیر نظر قوای امنیتی امریکا بود پس اگر تی تی پی در کنر و نورستان حضور داشته باشند مربوط به امریکا می شود و افغانستان هیچ دخالتی در این موضوع نداشته است.
مشاور امنیت ملی افغانستان خاطرنشان ساخت: اگر پاکستانی ها واقعاً قصد مبارزه با تروریزم را دارند پس باید با شورای کویته و شبکه حقانی مبارزه کنند و ما هم در مناطقی که تی تی پی حضور داشته باشد با پاکستان در مبارزه با آن ها همکاری می کنیم. مبارزه پاکستان در وزیرستان شمالی بخشی از اهداف آن ها است. ما به دولت پاکستان شکایت های خود را مطرح کردیم مبنی بر این قبلاً توافق شده بود که پاکستان شورای کویته و رهبری طالبان را وادار به گفتگو در میز مذاکره با دولت افغانستان کند اما این کار را انجام نداده است برعکس رهبران فعال طالبان که خواهان گفتگو با دولت افغانستان بودند در زندان پاکستان به سر می برند. آن ها در جواب گفتند که تا جایی که می توانند کمک می کنیم ولی نفوذ زیادی روی طالبان نداریم.
وی تصریح کرد: در عمل تا کنون هیچ تغییری را در مبارزه با طالبان ندیدیم ولی در عرصه ی گپ، پاکستانی ها برای نخستین بار به طور غیرمستقیم از شبکه های تروریستی در داخل خاک خود یاد و آمادگی خود را برای مبارزه اعلام کردند. در مورد گفتگو با طالبان و شورای کویته نیز پاکستان گفت که بهتر است این موضوع بعد از روی کار آمدن رییس جمهور جدید افغانستان انجام شود زیرا حکومت فعلی روبه پایان است و پروسه ی صلح بسیار پیچیده و بغرنج است.
به باور اسپنتا در ذهن و تیوری مقامات اردو و برخی سیاستمداران ملکی قدیمی پاکستان، حقیقت جهان کنونی بازتاب نیافته است و به همین دلیل آن ها هنوز رویای رام کردن دولت افغانستان و ایجاد دولت فرمانبردار در افغانستان را دارند. دغدغه ی اصلی نوازشریف جلوگیری از بحران عمیق اقتصادی و جلوگیری از بحران عمیق انرژی و جلوگیری از عملیات گروه تروریستی و مبارزه با آنان در خاک پاکستان است. در پاکستان جدایی های قومی، دینی بین مسیحی و مسلمان، فرقه ای بین شیعه و سنی باعث بحران امنیتی عمیقی شده است. همه ی این مشکلات سبب شده تا مقامات پاکستان به فکر راه های دیگری به غیر از سیاست های اخیر بیفتند.
دادفر اسپنتا در موضوع خط دیورند گفت: میان ما و پاکستان بر سر خط دیورند از زمان استعمار انگلیس تا کنون بحث ها و تفاوت نظرهایی وجود داشته است که باید حل شود. دو راه حل وجود دارد: 1- خط دیورند از لحاظ حقوقی رسماً شناخته شود. افغانستان تا کنون از لحاظ حقوقی خط دیورند را به رسمیت نشناخته است 2- مانند کشورهای اروپایی از طریق همگرایی منطقه ای مشکلات مرزی را حل کنیم. همان گونه که بین فرانسه و آلمان حل شده است به طور مثال منطقه ی مرزی مورد مناقشه در اختیار فرانسه است ولی دانشگاه های دو کشور در آن منطقه حضور دارد. این شیوه که در اروپا به کار گرفته شده بسیار موفق بوده است.
در این ده سالی که در جریان بگومگوهای سیاسی بوده ام پاکستان یکبار هم نخواست تا معضل دیورند را حل نماییم اما کشورهای ذی دخل در منطقه این موضوع را به نحوی مطرح کرده اند. چون ما اطلاع چندانی از خواست مردم آن سوی خط دیورند نسبت به این مساله نداریم زود است تا این معضل را رفع نماییم.
مشاور امنیت ملی در مورد مهاجران پاکستانی که به علت جنگ های اخیر در وزیرستان به تازگی وارد افغانستان شده اند گفت: ما با چند کته گوری مواجه هستیم. اول، زنان و مردان، کهنسالانی هستند که بخاطر جنگ مجبور به ترک خانه و کشور خود شده اند. دوم، جوانانی هستند که با دولت پاکستان مشکل دارند و شاید با برخی از گروه های مخالف حکومت پاکستان همکاری داشته باشند. سوم گروهی که وابستگی به سازمان های تروریستی بین المللی مانند القاعده و جنبش اسلامی ازبکستان و جنبش ترکستان شرقی دارند. برخورد ما با این سه گروه باید متفاوت باشد. مردان و زنان کهنسالان و حتی جوانانی که مهاجر شده اند خوش آمدند اما سلاح تمام افراد مسلحی که به افغانستان وارد شوند مصادره می گردد.
به گفته ی وزارت عودت مهاجرین و نهادهای بین المللی حدود 30 درصد مهاجرانی که از پاکستان آمده اند مهاجران افغانستان هستند که به وطن خود بازگشته اند. ما به سازمان ملل گفته ایم که باید به این خانواده ها برگه های هویت مشترک صادر کنیم تا برای دو طرف مرز قابل قبول باشد. ثبت نام این افراد در بعضی مناطق آسان است و در بعضی مناطق خیر.
وی نقش سپاه پاسداران ایران را در تجهیز طالبان رد کرد و اظهار داشت: ما همواره شاهد رقابت های جمهوری اسلامی ایران با کشورهای غربی در افغانستان بودیم. بارها عکس هایی برای ما آورده شد از سلاح هایی که ایران به افغانستان فرستاده اما من به عنوان وزیر مشاور امنیت ملی هیچ گاه اسناد معتبری دال بر دخالت ایران در مسلح ساختن تروریست ها در هلمند مشاهده نکرده ام.
به گفته اسپنتا تعریف واحدی از تروریزم در سرتاسر جهان وجود ندارد و خوش بینی ها و بدبینی ها در تعریف این گروه نقش اساسی دارد. به طور مثال نهضت مقاومت فلسطین برای اکثر کشورهای اسلامی و مسلمانان جهان یک نهضت آزادیبخش است ولی برای اسرائیلی ها یک جنبش تروریستی است. طالبان برای دولت افغانستان گروه تروریستی است و برای امریکا و انگلستان شورشگر هستند. این موضوع در تحلیل و رویکرد مقابله با این گروه تغییر زیادی ایجاد می کند.
رنگین دادفر اسپنتا تصریح کرد: اگر عنوان تروریست را هم از این گروه برداریم مشکل حل نمی شود اما با همین گروه تروریستی می توان در موضوع صلح گفتگو کرد، همان طور که در امریکای لاتین، اکوادور، بولویا و کامبوج این کار انجام شد. در غیر این صورت کسی که با کشتن و دهشت و وحشت و تخریب مدارس و مساجد می خواهد به اهداف خود برسد اگر تروریست نیست پس چه است.
 |
This email is free from viruses and malware because avast! Antivirus protection is active.
|
No comments:
Post a Comment