نیلاب مبارز، سخنگوی معاونت سیاسی سازمان ملل متحد در کابل است و سابقه و تجربه زیادی در زمینه طب و جراحی دارد. او امید را در زنان و مردان و به‌ویژه جوانان افغانستان می‌بیند و همین امیدواری مردم او را نیز به آینده افغانستان امیدوار می‌کند. او مهم‌ترین موانع پیشرفت زنان را نبود امنیت و هم‌چنین احساس ناامنی می‌داند و می‌گوید: مردها وقتی احساس امنیت نمی‌کنند،
اعضای زن خانواده را از حقوق خود محروم می‌کنند. به‌عنوان مثال مانع از رفتن به مکتب و کار زنان میشوند و این حس در تمام شهرهای افغانستان وجود دارد. به‌جای این‌که برای تامین امنیت بکوشند، زنان را محدود و مقید می‌کنند. شاید ناامنی واقعی نباشد. حتی اگر واقعی هم نباشد این احساس، یک نوع عدم امنیت روانی را در زنان به‌وجود می‌آورد.
لطفا خودتان را معرفی کنید.
دکتر نیلاب مبارز سخنگوی سازمان ملل متحد در کابل هستم. هم‌چنین متخصص جراحی با تجربه کاری ۲۳ ساله در کابل و فرانسه و استاد دانشگاه طب کابل هستم.
دکتر نیلاب مبارز سخنگوی سازمان ملل متحد در کابل هستم. هم‌چنین متخصص جراحی با تجربه کاری ۲۳ ساله در کابل و فرانسه و استاد دانشگاه طب کابل هستم.
سه دست‌آورد مهم این دوران (جدید) چه بوده است؟
ساخت دوباره شالوده دولت براساس کنفرانس بن یک و برگزاری لویه‌جرگه‌های اضطراری و قانون اساسی از مهم‌ترین دست‌آوردهاست.. برگزاری انتخابات و ایجاد دولت منتخب که بتواند کارها را پیش ببرد، یک دست‌آورد دیگر است. مساله بعدی حقوق زنان و پیشرفت‌های چشمگیر در این بخش است. تصویب قانون اساسی که یکی از پیشرفته‌ترین قوانین در منطقه محسوب می‌شود، به‌ویژه ماده ۲۲ قانون اساسی که برابری زن و مرد را تضمین می‌کند و گسترش آزادی بیان هم جزو دست‌آوردهای این دوران محسوب میشوند.
ساخت دوباره شالوده دولت براساس کنفرانس بن یک و برگزاری لویه‌جرگه‌های اضطراری و قانون اساسی از مهم‌ترین دست‌آوردهاست.. برگزاری انتخابات و ایجاد دولت منتخب که بتواند کارها را پیش ببرد، یک دست‌آورد دیگر است. مساله بعدی حقوق زنان و پیشرفت‌های چشمگیر در این بخش است. تصویب قانون اساسی که یکی از پیشرفته‌ترین قوانین در منطقه محسوب می‌شود، به‌ویژه ماده ۲۲ قانون اساسی که برابری زن و مرد را تضمین می‌کند و گسترش آزادی بیان هم جزو دست‌آوردهای این دوران محسوب میشوند.
چه چیزی در دوران جدید اعتماد شما را جلب کرده و شما آن را به‌عنوان یک نوآوری، ابتکار مثبت و خوب ارزیابی می‌کنید؟
احساس امید به آینده در زنان، مردان و جوانان که از فرهنگ جنگ دوری می‌کنند و به صلح علاقه‌مند هستند و به بازسازی وطن می‌اندیشند، رفتن اطفال به مکتب و دیدن صف طولانی از دخترهای مکتب با لباس‌های سیاه و چادرهای سفید من را به آینده امیدوار می‌سازد که وقتی من پیر شدم کسانی هستند که از حق من دفاع کنند.
مهم‌ترین ترس امروز شما چیست؟
در کنار انتقال مسوولیت امنیتی از نیروهای بین‌المللی به نیروهای افغان، شاهد انتقال سیاسی با انتخابات و انتقال اقتصادی هستیم. امیدوارم که در این گذارهای مهم به حقوق زنان خدشه‌ای وارد نشود. مخصوصا در انتقال اقتصادی سهم کمک‌ها برای زنان کم نشود و در انتقال سیاسی دولت آینده افغانستان در قسمت زنان اراده قوی سیاسی برای پیشرفت آنان داشته باشد.
سه چالش بزرگ ساختاری، اجتماعی و فرهنگی پیش روی افغانستان چیست؟
مهم‌ترین چالش فقر است و فقرزدایی می‌تواند مشکلات زیادی را حل کند. عدم حاکمیت قانون چالش دوم است. حاکمیت قانون تضمین‌کننده حقوق شهروندان کشور است و برای تطبیق آن راه درازی در پیش داریم. اکنون ما بیشتر حاکمیت عدالت غیررسمی را شاهد هستیم. متاسفانه حتی پولیس هم قضایا را به این محکمه‌ها و جرگه‌ها ارجاع می‌دهد. تقاضای ما از دولت افغانستان حاکمیت قانون است که آقای یان کوبیش، نماینده سازمان ملل، نیز در اعلامیه‌های خاص این مساله را از دولت افغانستان خواسته است.
فکر می‌کنید جامعه امروز افغانستان این اجازه را خواهد داد که دوباره سناریوی بسته شدن مکاتب به روی دختران و عدم حضور اجتماعی زنان تکرار شود؟
مردم آن زمان هم نمی‌خواستند که مکاتب بسته شود. برای همین از طریق ایجاد مکاتب زیرزمینی با آن مبارزه می‌کردند. با گذشت ۱۲ سال نسل جدیدی به‌وجود آمده است که به اهمیت علم واقف است، به صلح می‌اندیشد و طبق قانون اساسی که میثاقی بین مردم افغانستان است ما تطبیق و احترام به قانون اساسی را از مردم می‌خواهیم.
سه عامل بازدارنده ساختاری، اجتماعی و فرهنگی در مقابل مشارکت زنان در عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی چیست؟
مردها وقتی احساس امنیت نمی‌کنند، اعضای زن خانواده را از حقوق خود محروم می‌کنند. به‌عنوان مثال مانع از رفتن به مکتب و کار زنان میشوند و این حس در تمام شهرهای افغانستان وجود دارد. به‌جای این‌که برای تامین امنیت بکوشند، زنان را محدود و مقید می‌کنند. شاید ناامنی واقعی نباشد اما همین احساس، یک نوع عدم امنیت روانی را در زنان به‌وجود می‌آورد. چالش بعدی وجود برخی عادت‌های نامناسب در بین مردان جوان است که زنان را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند که باعث خود سانسوری در بین دختران و زنان می‌شود و آنان کم‌تر علاقه‌مند به بیرون رفتن و کار کردن هستند. برای حل این مشکل، گروه‌های دختران جوان به‌وجود آمده که با این امر مبارزه کنند. متاسفانه خانواده‌ها نقش تربیتی خود را فراموش کرده‌اند و تربیت طفل را فقط به مکتب می‌سپارند و رفتار زشت پسرها ر ا خشونت نمی‌بینند. این باعث به‌وجود آمدن چرخه خشونت در افغانستان شده است. ساختار مردانه جامعه و سطح پایین دانش مسلکی زنان هم از عوامل بازدارنده است.
سه مطالبه مهم زنان چیست؟
حفظ دست‌آوردهای ۱۲ سال گذشته به‌ویژه حفظ قانون اساسی موجود. حضور برابر زنان در صلح و مصالحه براساس میثاق‌های امضا شده توسط دولت. تامین امنیت اقتصادی، بشری، اجتماعی و سیاسی برای زنان تا آن‌ها بتوانند در جامعه از حقوقی برابر برخوردار باشند.
منابع و مراکز قابل اتکا در داخل افغانستان برای پیشبرد حقوق و مطالبات زنان چه کسانی هستند؟
نهادهای جامعه مدنی، قانون، و هم‌چنین جامعه جهانی.
شما خودتان در حوزه خصوصی و یا عمومی یعنی فعالیت‌های مدنی و حرفه‌ای خود در زمینه حقوق زنان چه کرده‌اید؟
در افغانستان بخش حقوق بشر سازمان ملل متحد وظیفه گزارش‌دهی در بخش زنان را بر عهده دارد. سایر بخش‌های ملل متحد نیز اولویت کاری خویش را برنامه‌ریزی برای زنان در نظر گرفته‌اند.آرمان شهر
احساس امید به آینده در زنان، مردان و جوانان که از فرهنگ جنگ دوری می‌کنند و به صلح علاقه‌مند هستند و به بازسازی وطن می‌اندیشند، رفتن اطفال به مکتب و دیدن صف طولانی از دخترهای مکتب با لباس‌های سیاه و چادرهای سفید من را به آینده امیدوار می‌سازد که وقتی من پیر شدم کسانی هستند که از حق من دفاع کنند.
مهم‌ترین ترس امروز شما چیست؟
در کنار انتقال مسوولیت امنیتی از نیروهای بین‌المللی به نیروهای افغان، شاهد انتقال سیاسی با انتخابات و انتقال اقتصادی هستیم. امیدوارم که در این گذارهای مهم به حقوق زنان خدشه‌ای وارد نشود. مخصوصا در انتقال اقتصادی سهم کمک‌ها برای زنان کم نشود و در انتقال سیاسی دولت آینده افغانستان در قسمت زنان اراده قوی سیاسی برای پیشرفت آنان داشته باشد.
سه چالش بزرگ ساختاری، اجتماعی و فرهنگی پیش روی افغانستان چیست؟
مهم‌ترین چالش فقر است و فقرزدایی می‌تواند مشکلات زیادی را حل کند. عدم حاکمیت قانون چالش دوم است. حاکمیت قانون تضمین‌کننده حقوق شهروندان کشور است و برای تطبیق آن راه درازی در پیش داریم. اکنون ما بیشتر حاکمیت عدالت غیررسمی را شاهد هستیم. متاسفانه حتی پولیس هم قضایا را به این محکمه‌ها و جرگه‌ها ارجاع می‌دهد. تقاضای ما از دولت افغانستان حاکمیت قانون است که آقای یان کوبیش، نماینده سازمان ملل، نیز در اعلامیه‌های خاص این مساله را از دولت افغانستان خواسته است.
فکر می‌کنید جامعه امروز افغانستان این اجازه را خواهد داد که دوباره سناریوی بسته شدن مکاتب به روی دختران و عدم حضور اجتماعی زنان تکرار شود؟
مردم آن زمان هم نمی‌خواستند که مکاتب بسته شود. برای همین از طریق ایجاد مکاتب زیرزمینی با آن مبارزه می‌کردند. با گذشت ۱۲ سال نسل جدیدی به‌وجود آمده است که به اهمیت علم واقف است، به صلح می‌اندیشد و طبق قانون اساسی که میثاقی بین مردم افغانستان است ما تطبیق و احترام به قانون اساسی را از مردم می‌خواهیم.
سه عامل بازدارنده ساختاری، اجتماعی و فرهنگی در مقابل مشارکت زنان در عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی چیست؟
مردها وقتی احساس امنیت نمی‌کنند، اعضای زن خانواده را از حقوق خود محروم می‌کنند. به‌عنوان مثال مانع از رفتن به مکتب و کار زنان میشوند و این حس در تمام شهرهای افغانستان وجود دارد. به‌جای این‌که برای تامین امنیت بکوشند، زنان را محدود و مقید می‌کنند. شاید ناامنی واقعی نباشد اما همین احساس، یک نوع عدم امنیت روانی را در زنان به‌وجود می‌آورد. چالش بعدی وجود برخی عادت‌های نامناسب در بین مردان جوان است که زنان را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند که باعث خود سانسوری در بین دختران و زنان می‌شود و آنان کم‌تر علاقه‌مند به بیرون رفتن و کار کردن هستند. برای حل این مشکل، گروه‌های دختران جوان به‌وجود آمده که با این امر مبارزه کنند. متاسفانه خانواده‌ها نقش تربیتی خود را فراموش کرده‌اند و تربیت طفل را فقط به مکتب می‌سپارند و رفتار زشت پسرها ر ا خشونت نمی‌بینند. این باعث به‌وجود آمدن چرخه خشونت در افغانستان شده است. ساختار مردانه جامعه و سطح پایین دانش مسلکی زنان هم از عوامل بازدارنده است.
سه مطالبه مهم زنان چیست؟
حفظ دست‌آوردهای ۱۲ سال گذشته به‌ویژه حفظ قانون اساسی موجود. حضور برابر زنان در صلح و مصالحه براساس میثاق‌های امضا شده توسط دولت. تامین امنیت اقتصادی، بشری، اجتماعی و سیاسی برای زنان تا آن‌ها بتوانند در جامعه از حقوقی برابر برخوردار باشند.
منابع و مراکز قابل اتکا در داخل افغانستان برای پیشبرد حقوق و مطالبات زنان چه کسانی هستند؟
نهادهای جامعه مدنی، قانون، و هم‌چنین جامعه جهانی.
شما خودتان در حوزه خصوصی و یا عمومی یعنی فعالیت‌های مدنی و حرفه‌ای خود در زمینه حقوق زنان چه کرده‌اید؟
در افغانستان بخش حقوق بشر سازمان ملل متحد وظیفه گزارش‌دهی در بخش زنان را بر عهده دارد. سایر بخش‌های ملل متحد نیز اولویت کاری خویش را برنامه‌ریزی برای زنان در نظر گرفته‌اند.آرمان شهر
 |
This email is free from viruses and malware because avast! Antivirus protection is active.
|
No comments:
Post a Comment