نجیبه آرش
انتخاب روز بین المللی زن و سابقه تاریخی آن به ۸ مارچ ۱۸۵۷ برمیګردد ، درین روز زنان کارګر کار خانه جات نساجی نیویارک برای کاهش ساعت کار و اعتراض به پایین بودن سطح دستمزد شان، دست به تظاهرات زدند۰
پلیس نیویارک با شدت عمل این تظاهرات مسالمت آمیز زنان کار ګر را خنثا ساخت۰ بسیاری از زنان تظاهر کننده باز داشت و از کار اخراج شدند۰ اما زنان کارګر علی الرغم سرکوب شدید پلیس سال بعد نیز با جمع غفیر از زنان کار ګر نیویارک و شیکاګوبطور ګسترده تر به خاطر بزرګ داشت همرزمان خود در هشت مارچ ۱۸۵۷ به تظاهرات وسیع پرداختند۰
دو سال بعد زنان اولین اتحادیه کار ګری خود را تشکیل داده و به شدت مبارزه خود افزودند۰ و علاوه بر شعار های سال قبل ، خواستار پایان دادن به کار توان فرسا، داشتن حق رای برای زنان و جلوګیری از بهره کشی کودکان نیز شدند ۰ مبارزات تا سال ۱۸۶۹ ادامه داشت بعدا انجمن ملی حق رای برای زنا ن را تاسیس کردند۰ در نیمه دوم قرن نزده جنبش زنان در کشور های مختلف سرمایه داری نیرو ګرفت، در سال ۱۹۱۰ در دو مین کنفرانس بین المللی زنان کلرا زیتکین مبارز برجسته آلمانی از رهبران جنبش کارګری و کمونیستی در کنفرانس پیشنهاد کرد که هر سال ۱۹ مارچ به عنوان روز زن جشن ګرفته شود و مسایل زنان مورد بحث قرار ګیرد ۰
این پیشنهاد رسما از طرف انترناسیونال دوم (دومین کنفرانس سازمانهای جهانی کارګری) پذیرفته شد و اولین جشن رسمی در ۱۹ مارچ۱۹۱۱برګذار ګردید۰ دراین مراسم مجله «رای» برای زناند در آلمان و مجله « روز زن» در اتریش منتشر شد۰ و مباحثی در مورد زنان وپارلمان، رابطه زن خاندار و سیاست و یک سلسله مطالب دیګر مربوط زنان مطرح بحث قرار ګرفت در سال ۱۹۱۳ مجددا روز جهانی زن به هشت مارچ انتقال یافت و از آن روز به بعد این روز به عنوان روز جهانی زن بدر تاریخ ثبت وبه روز مبارزه مشترک زنان در سراسر جهان تبدیل ګردید و از آن روز به بعد ملیون ها زن در سراسر جهان طی محافل ګسترده، کنفرانس ها، اعتصابات ، اعتراضات علیه ظلم و استبداد فردی و اجتماعی شوریدند۰ از آن به بعد کنفرانس های بین المللی حقوق بشر سال ۱۹۶۸ در تهران، کنفرانس دوم حقوق بشر در سال ۱۹۹۳ در «وین» برګذار شد که حاصل کار این کنفرانس بنام اعلامیه «وین» برنامه عمل به تصویب ۱۷۱ تن از نمایندګان دولت های جهان در زمینه توسعه حقوق بشر، حقوق کودکان، حقوق زنان و اقلیت ها بسط و ګسترش پیداکرد که پیامد آن کنفرانس های چهار ګانه ملل متحد در سال ۱۹۵۷ در «مکسیکو ستی» و کنفرانس کوپنهاګین در ۱۹۸۰ ، کنفرانس نایروبی در سال ۱۹۸۵ و کنفرانس نیویارک در سال ۱۹۹۵ در خصوص وضعیت زنان بسیار مشهور و حایز اهمیت است۰
تجلیل از هشتم مارچ روز بین المللی زن در کشور عزیز ما افغانستان:
هشتم مارچ این روز تاریخی با نام سازمان دیموکراتیک زنان افغانستان پیوند نا ګسستنی دارد، سازمان دیموکراتیک زنان افغانستان در راه تحقق خواسته های بر حق زنان افغان با تحلیل از اوضاع و شرایط کشور در سال ۱۳۴۴ هجری با ګام های مصمم و استوار زن خردمند و مبارز کشور ما داکتر اناهیتا راتبزاد اساس ګذاشته شد و با در نظر داشت عنعنه و رسم و رواج پسندیده مردم ما و جایب و رسالت خود را به طور شایسته انجام داده، در هشتم مارچ سال ۱۳۴۶ هجری نخیتین برنامه عمل سازمان زیر عنوان دفاع از حقوق زن افغان ، مبنی بر حق برابری زن، تنویر ذهنیت و باورمندی خود زن به هویت وشخصیت مستقل او، شرکت فعال او در ساختمان یک افغانستان آزاد، اباد و سر بلند، نشر ګردید ۰ از آن به بعد تجلیل از هشتم مارچ همه ساله به یک عنعنه سر تاسری مبدل ګردید۰
بخصوص در سال های ۸۰ الی ۹۱ میلادی استقبال ازین روز خجسته با اشتراک لایه های وسیع و ګوناګون زنان در محافل با شکوه با سهم ګیری مقامات عالی رتبه دولتی، روسا و کارمندان ادارات، تصدی ها و فابریکات، مکاتب و پوهنتونها و محلات زیست زنان و حتی در ارګان های قوای مسلح کشور به انګیزه نیرومندی برای مبارزه بخاطر تغیر بنیادی در زندګی زنان و ارتقاع سطح آګاهی زنان، تساوی حقوق زنان و مردان مبدل ګردیده بود۰ زنان در دهه ۸۰ جایګاه خود را درعمل به ګونه واقعی نه به شکل نمادین و نمایشی احراز نموده بودند۰ برابری زنان با مردان از لحاظ در قانونی در اصول اساسی افغانستان و بعدا درقانون اساسی دولت جمهوری افغانستان و همین طور در اکثریت قوانین و مقرارات کشوری اعلام ګردیده بود چنانکه در اثر معروف یادداشت های سیاسی و رویداد های تاریخی محترم سلتانعلی کشتمند سابق صدر اعظم افغانستان آمده استکه: «البته ادعای صد در صد برابری زنان با مردان در شرایط جامعه عقب مانده، سنت ګرا و با تسلط ذهنیت های مرد سالارانه دور از واقعیت است ولی دیده میشود که زنان در زندګی اجتماعی و اقتصادی جامعه ما به ګونه روز افزون و نقش موثر به پیش میرود آنان از لحاظ حقوقی برابر با مردان در کار و مزد کار بهره میګیرند۰ چنانکه برای نخستین بار شمار زیادی از زنان در فابریکات با مزد مساوی با مردان استخدام شدند بنا برای اولین بار راه برای پذیرش کته ګوری زنان در ادارات وموسسات و ارګان های دولتی و خصوصی باز ګردید، که رقم درشت ۶۰ الی ۷۰ فیصد اشتغال زنان را به خصوص در عرصه های فرهنګی و آموزشی و تربیت نسل جوان کشور نسبت به مردان بیشتر نشان میدهد۰» البته ما پیش از دهه ۸۰ و در جریان همین دهه الی سال ۱۹۹۱ میلادی ما یک اسلام متعادل داشتیم، ملا در مسجد بود و در سیاست دخالت نداشت۰ زنان به مثابه ناموس خانواده قابل احترام بوده، مادران را ستایش میکردند و آنان را سمبول و سرچشمه حیات انسانی میدانستند و در حقیقت زن را ستایش میکردند۰ ولی هر باری که کشور عزیز ما آماج حملات چپاول ګران و غارتګران بزرګ تاریخ قرار ګرفتند ، مردان را سربریدن و زنان را به بردګی و کنیزی برده اند ولی باز همین زنان و مادران بوده اند دکه همواره در ګوش فرزندان شان سرود آزادی و وطنپرستی می سرودند و فرزنان را طوری تربیت میدادند که کشور به زنجیر کشیده خود را آزاد سازند ولی این بار نیرو های عقب ګرا تحت حمایه آی آس آي پاکستان ، آخوند های ایران و ارتجاع اعراب با چنګال خونین خویش ګلو آزادی را در سر زمین ما بیرحمانه خفه کردند ۰ ګروه های به اصطلاح مجاهدین با در ګیری جنګ های تنظیمی حاصل چندین سال پوهش و تپش مردم منجمله زنان را نیست و نا بود کردند زنان دوباره به زیر چادری رفتند و حجاب پوش شدند ، مکاتب دختران به سنګر های افراطیون متخاصم تبدیل و ویران ګردید۰ در حق زن و دختر افغان ، اهانت صورت ګرفت، و خود آنقدر با هم جنګیدند که زمینه را برای آمدن ګروهای بنیاد ګرای طالبی فراهم ساختند۰ با ورود طالبان بنیاد ګرا، فرهنګ ستیز و زن ستیز بقیه دست آورد های چندین ساله کشور ما را نابود کردند ۰
طالبان زن را اشتبای خلقت میدانند، هشتم مارچ را تکفیر کردند، ستیزه و اسارت را برای زن رقم زدند، به مادر که خود آزادی است فرمان میرانند، به زن که ندای آزادی اند شلاق میزنند و فتوای سنګسار میدهند
اګر چه بعداز حادثه یازدهم سپتمبر ۲۰۰۱ میلادی و در روشنی فیصله کنفرانس بن یک سلسله تغیرات و تحولات در چوکات سیاسی کشور رونما ګردید اما با تاسف باید ګفت که بعد از ګذشت قریب یازده سال از کنفرانس بن و شماری از کنفرانس های دیګر در کشور های پیشرفته جهان و حضور بیش از ۴۰ کشور از جامعه جهانی در کشور ما زندګی زنان بنا به نبود صلح پایدار ، نبود امنیت سرتاسری، ضعف دولت، عدم تطبیق قانون منع خشونت علیه زنان ، عدم بازپرسی از جرایم انجام یافته ، غم انګیز است۰
۰هم اکنون خشونت علیه زنان فریاد میکند۰ فروختن زنان ، بت دادن ، اختطاف، لت و کوب، شکستاندن و بریدن اعضای بدن زنان، حلقه آویز و سنګسار زنان تا تجاوز به حیثیت و آبروی زنان از جانب حراس افګنان یک امر عادی بشمار میرود و همه روزه ده ها حادثه وحشت ناک و تکان دهنده راجع به زندګی رقت بار زنان می شنویم اما از جانب مقامات دولتی هیچ ګونه عکس العمل مبنی بر حمایت زنان دیده نمی شود ۰ اینکه زنان متکی بخود باشند و متحدانه عمل نمایند۰ در آخیر به تمام زنان مبارز و متعهد سراسر جهان و منجمله زنان شجاع، دلیر و نسل بالنده و جوان افغان که راه مادران مبارز و پیشکسو تان جنبش مترقی زنان را پیش ګرفته اند موفقیت بیشتر و بیشتر میخواهم هشتم مارچ تان مبارک باد۰
No comments:
Post a Comment